Onze Niels (nu 13 weken en 3 dagen) was altijd een hele slechte slaper. Tot gisteren dan... Overdag sliep hij erg weinig, zeker in het begin. Wij wiegden hem ook altijd in slaap (soms 3 kwartier bezig met heen en weer lopen en zingen, met wisselend resultaat) en dan nog 10 keer naar boven om het opnieuw te doen. Neerleggen was ook altijd een drama. Nou hebben we gisteren besloten tot 'slaaptraining' op aanraden van het cb. Het is natuurlijk geen echte training, maar laten huilen, wel troosten, maar niet meer oppakken, enz. Wij hadden ons voorbereid op een weekend huilen, maar je gelooft nooit wat er is gebeurt: meneer gaat rustig slapen met z'n speentje. Het is echt ongelovelijk, we zijn helemaal verbaasd! Hij heeft het nog niet één keer op een brullen gezet. Ik snap er niets van want daarvoor was het altijd huilen, niet neergelegd willen worden enzo. We voelen ons ook een beetje stom! Waarom elke keer die stress gehad? Voor hem ook natuurlijk.
Ik heb wel het idee dat dit eerder nog niet kon, omdat hij zijn speen binnen een paar seconden uitspuugde, maar nu gaat het echt veel beter. En een paar keer naar boven lopen om de speen terug te doen is lang niet zo vermoeiend! We zijn ook gaan minderen met inbakeren. Ook sinds gisteren.
Ik durf het bijna niet te geloven, maar ben er wel heel blij mee en geniet ervan zolang het duurt!
Groetjes en allemaal veel succes met de probleemslapertjes!
Machteld
Ik heb wel het idee dat dit eerder nog niet kon, omdat hij zijn speen binnen een paar seconden uitspuugde, maar nu gaat het echt veel beter. En een paar keer naar boven lopen om de speen terug te doen is lang niet zo vermoeiend! We zijn ook gaan minderen met inbakeren. Ook sinds gisteren.
Ik durf het bijna niet te geloven, maar ben er wel heel blij mee en geniet ervan zolang het duurt!
Groetjes en allemaal veel succes met de probleemslapertjes!
Machteld