eenkenigheid

A

ANONYMOUS_USERNAME

Zifjon is nu bijna 7,5 maand en ik merk aan hem dat hij een beetje eenkenig begint te worden. ik ben gewoon lekker thuis en manlief werkt dus hij is veel met mij alleen overdag (eerste kindje) Maar hij komt ook veel in contact met andere kindjes  en familie en gaat dus vaak van hand tot hand. Maar de laatste tijd kruipt hij heel dicht tegen mij aan en draait zijn hoofd weg voor vreemde mensen (andere personen dan papa of mama).Ook is hij een paar keer spontaan gaan huilen als andere personen gekke bekken aan het trekken waren en ik hem gewoon vasthield. Volgens mij begint hij eenkenig te worden. Vind het wel heerlijk dat hij mij dan zo nodig heeft en tegen mij aankruipt. Hij is altijd super druk en wil nooit eens lekker geknuffeld worden en vastgehouden worden nu dus wel. Vind het dus helemaal nog niet zo erg. In huis kan ik hem nog wel in de box alleen laten, maar heb ook wel eens gelezen dat het anders kan.
Wie heeft dit ook ?? En kan het nog erger worden

Groetjes van Mariska en Zifjon
 
Onze oudste was met 4,5 maand eenkennig. Het begon met wegkijken en tegen mij aanhangen, maar uiteindelijk begon ze te brullen zodra ze iemand zag die ze niet kende en was dan ontroostbaar tot of wij, of die persoon weg ging. Ze is nu 1,5 en het gaat weer ietsje beter, maar het is nog altijd huilen als we visite hebben. Hoewel ze nog niet kan lopen en ook pas sinds kort kan tijgeren, heeft ze nooit gehuild als ik ze in de box lag en ik even weg liep. Blijkbaar hoeft eenkennigheid en verlatingsangst niet samen op te gaan.
 
hoi hoi

ook caithlyn was vroeg met de eenkennigheid rond 4maanden,en voor veel mensen begon ze meteen te huilen tenzij ze bij mij zat dann kon ze wel lachen haha,dit heeft zo,n 2 weken geduurt en nu lacht ze tegen bijna iedereen en is ze echt een allermans vriend (op een enkeling na ) dus het is effe vervelend maar tis hopelijk ook bij jou zooo weer over

succes ermee

liefs mama van caithlyn 03.03.2008

ps soms heeft ze nog wel eens een dagje hoor dat ze veel huilt bij andere maar tis zo weer volgende dag over
 
Hoi,

Yordi is nog niet éénkennig, maar die heeft af en toe met vlagen last van verlatingsangst.
Yordi lacht naar iedereen en vind vreemden ook nog wel leuk.
Duurt soms wat langer voordat hij zijn lach te voorschijn tovert tegenover vreemden, maar niet dat hij weg kijkt of gaat huilen.
Verlatingsangst dus wel, maar dam af en toe. Hij begint er nu dus af en toe mee dat als wij de kamer uitlopen dat hij dan begint te jammeren en als we terug komen dan lacht hij weer. Gelukkig is het dus nog maar met vlagen. Geen idee of dit ook erger gaat worden, of dat het gewoon zo blijft. Is ff afwachten.

Liefs marielle, yordi 16.01.08
 
Hallo,
Ik herken het ook helemaal. Wij hebben een kleine meid bijna 8 mnd en met 4,5 maand begon het allemaal al. Als ze bepaalde mensen zag begon ze heel hard verscheurend te huilen. Heel zielig. Als ik haar dan op pakte was het al gauw weer goed. EN naar mij en mijn man was het al gauw  weer lachen .   ALs wij maar in de buurt zijn is het goed.
'savonds had /heeft ze ook met regelmaat last van verlatings angst. Dus sta ik liedjes te zingen op de gang zodat ze me stem hoort en niet gelijk alleen in dr kamer is.
Stukje bij beetje gaat het steeds beter.
Als ze begint met huilen in de box omdat ze mij niet ziet roep ik Kiekeboe en maak ik  even contact. Lachen!!! En dan is het al gauw weer goed. Zo maken we een er een spelletje van als ik even uit het zicht ben.
Ene geniet er ook maar van dat ze lekker tegen je aan kruipen!!!

Groetjes

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan