eenkennig... hoe is dat bij jullie? en hoe doen jullie dat?

[Anoniem]

Sinds kort is Loek dus eenkennig aan het worden. Het was altijd een allemans vriendje, maar nu niet meer... Het begon met enkele keren als hij mensen zag die hij een tijdje niet gezien had strak kijken en niet meer lachen als voorheen. Dan na een tijdje een pruillip en heel hard huilen tot mama hem oppakt. Als het daar nu bij bleef was het nog wel te doen, maar inmiddels gaat hij niet meer slapen als papa hem naar bed brengt.... mama MOET komen voordat hij er aan denkt zijn ogen dicht te doen, hoe moe hij ook is. En idem overdag. papa kan hem wel even vermaken, maar al snel wordt het jengelen en huilen tot... mama komt!


Ik was blij dat Dave vakantie had, zodat we het allemaal een beetje konden verdelen, maar dat zit er zo niet in. Wij hebben ideeen over opvoeden die regelmatig afwijken van 'normaal' en willen toegeven aan zijn behoefte. Maar dit is wel heel zwaar! Mijn zus heeft het net zo gedaan als wij en die heeft een geweldige zoon, heel lief en verantwoordelijk, ik vertrouw er echt op dat dit goed is zo (ook al krijgen we heeeeeel veel commentaar ).
Maar ik ben dus wel heel benieuwd hoe de eenkennigheidsfase bij jullie vergaan is. En hoe lang dat duurde, of nog steeds duurt (waaaaaah, hoop het niet) en hoe jullie daar mee om gingen.

(overigens denken we nu te weten waarom Loek snachts zo slecht sliep: hij heeft, net als ik, last van het snurken van Dave. Dave sliep een keer ergens anders om bij te tanken en iedere keer als Loek niet bij Dave ligt, slaapt hij goed... voor onze begrippen dan, hij is dan nog 2-3 x per nacht wakker, maar dat is luxe voor ons)

 

[Anoniem]

O, jee dat wordt wat als hij daar nu al last van heeft. ( dat snurken van dave bedoel ik dan)
Eenkenning kwam volgens mij zo rond de 8e maand bij rachel en dat duurt wel even hoor. zij heeft het alleen nooit tegenover wilbertje gehad.

Juist heel veel bevestiging geven dat als je even weggaat je echt weer terugkomt, liefst voordat hij gaat huilen.
Hij moet gewoon weten dat mamma hem nooit in de steek of alleen zal laten.
Volgens mij duurde het bij rachel toen niet zo heel erg lang hoor, geen maanden zeg maar.

succes groetjes irene

 

[Anoniem]

Anne is nu 9 maanden (ze kwam veel vroeger) maar heeft geen last van eenkennigheid. Misschien komt het nog. Nu klimt ze bij iedereen op schoot en dat vind ik ook niet altijd leuk.

 

[Anoniem]

hoi rosanne
wij passen dezelfde opvoedingsstijl toe als jullie hoor.wij geven ook toe aan de behoeftes van boas.je kan zo'n kleintje nergens toe dwingen,en al kon het wel;wat heb je eraan.lekker blijven doen dus.
boas is een paar maanden geleden ook erg eenkennig geweest.nu nog wel,maar toen ook naar mn man toe.als ik wegliep was het brullen.inderdaad erg vermoeiend dat je niet even tijd voor jezelf hebt,maar het is hier vanzelf overgegaan.als boas huilde bij mijn man,nou dan kwam mama gewoon weer.het was even niet anders.
en dat loek slecht slaapt door het gesnurk van dave is ook erg herkenbaar.niet dat boas last heeft van dave's gesnurk hihi,maar hij word wel heel snel wakker als hij wat hoort.ook als we savonds zelf naar bed gaan word hij wakker.boas heeft welgeteld 2 nachten bij ons op de kamer geslapen en we werden echt doodmoe van elkaar.hij is toen naar zn eigen kamer verkast en toen sliep hij als een roosje.en wij ook weer.
ik weet niet of dat voor jullie al een optie is,of wil je hem nog een tijdje naast je houden?dan moet dave maar op zn eigen kamer slapen
sterkte ermee.
groetjes karin

 

[Anoniem]

hai,

Bij mijn dochtertje kwam het ongeveer met 9 maanden. Ik vond het zelf heel erg moeilijk... Opeens zo huilen als ik ging werken. Pffff wat voel je je dan slecht zeg...(tenminste dat vond ik van mezelf).

Het werd vanzelf wat minder en ging het wel over. Het is maar een korte fase (wat ik me ervan herinner..... hoe bedoel je dement...). Ik heb haar in die tijd gewoon veel bij me genomen. Maar ja dat is ieder voor zich!

Groetjes Veronique