eenkennig

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hallo,

Onze dochter (net 1 jaar)  begint nu eenkennig te worden. Ze heeft het niet zo zeer met vreemde mensen, meer als ze mij niet meer ziet. Wat denken jullie? Moet ik het negeren als ik weg loop (vind ik wel zielig) of moet ik haar dan juist troosten. Als ik weg loop blijf ik wel praten tegen haar, maar dan gaat ze wel huilen. We wonen gelijkvloers dus ze kan zo naar me toe komen. Het is waarschijnlijk gewoon een fase waar we doorheen moeten.  Tips zijn welkom!

Groetjes Max

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi,
Robin (nu bijna 14 mnd) heeft het rond zijn eerste verjaardag ook een tijdje gehad. Ik heb het een beetje genegeerd en soms ook getroost. Ook deed ik soms een liedje zingen zodat als hij mij niet zag hij mij toch hoorde. Het is een beetje zoeken. Bij Robin heeft dit maar een paar weken geduurd, gelukkig. Nu issie weer vriendjes met iedereen.
Komt snel weer goed hoor. Groetjes Linda

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

hi,
het is een fase waar ze door heen moeten, sommige blijven er lang in hangen!

je kan kiekeboe spelletjes doen.
dus als ze gaat huilen draai je je om en zeg je kiekeboe!
en loop een stap verder en herhaal het weer en weer en weer!!!
ze leren door het te herhalen.
maar zeker niet terug gaan en op beuren!

ze moeten leren dat je soms ook uit hun gezichtsveld bent!
ze heeben heel snel door wat ze moeten doen om op gebeurt te worden!
ze zijn slimmer dan je denkt
het ziet er wel zielig uit hoor!
groetjes