Eenkennig

A

ANONYMOUS_USERNAME

New member
Hoi,

Mijn zoontje van 14 maanden is vanaf het begin al een papa's kindje. Hij werd als pasgeboren baby veel rustiger bij zijn papa, maar nu hij wat ouder is laat hij het steeds meer merken. Soms kijkt hij me zelfs heel boos aan, duwt hij me weg en de laatste dagen wordt hij ook opstandig. Hij begint dan bijvoorbeeld te steigeren als ik hem optil of als ik hem wil troosten. Als zijn papa hem dan optilt, is het goed. Ook de teleurstelling in zijn blik als ik hem uit bed haal ipv zijn papa, is van zijn gezichtje af te lezen. Ik vond het altijd al lastig, maar nu wordt het steeds extremer.

Verder is het een supermakkelijk kindje, nooit veel gehuild en hij slaapt supergoed.

Ik werk 24 uur, mn man fulltime. We brengen allebei veel tijd door met ons mannetje en tis wel zo dat mijn man lekker wild doet met ons zoontje, dat vindt hij fantastisch. Maar kan dat de reden zijn?

Wat doen we hieraan?
Iemand tips-ervaringen-do's-dont's?

Bedankt!

Groetjes,
Charlotte
 
He Charlotte,

wat lijkt me dat moeilijk zeg. Ik heb er gelukkig geen ervaring mee. Onze meid trekt ook erg naar papa als die thuis is, maar niet zo extreem. En als ze moe is of pijn heeft dan moet ze mij altijd hebben.
Ze heeft ook een tijdje gehad dat papa of mama juist iets moest doen. Zo wil ze ook het liefst door mij naar bed gebracht worden. Maar door het af te wisselen en te zeggen dat papa dat ook heel goed kan is dat nu ook geen probleem meer.
Dus misschien moet je man duidelijk aangeven dat jij het ook heel goed kan. Hij moet het dan ook door jou laten doen en niet tussendoor ingrijpen. Jij moet het dan maar even oplossen ook als het helemaal niet soepel loopt.
Hoop dat een beetje snapt wat ik bedoel.

succes ermee.

Groetjes Anninas
 
Oef, pijnlijk...!

Hier ken ik dat niet, maar het is wel zo dat ik net zo wild met de kids doe als dat papa dat doet..
Het zou wel kunnen dat je kleine dat ruige gewoon fantastisch vind en zijn vader is degene die dat met hem doet waardoor hij hem leuker vind. Maar dat zegt niks over hoe het over een half jaar zal zijn.
Je zou het wel eens kunnen proberen om eens net zo wild te zijn en dan na een tijdje eens kijken of dat verschil in zijn gezichtje smorgens vroeg is af te lezen, wie weet kijkt hij dan wat vrolijker.
Maar let wel, mocht dat zo zijn dat hij dan vrolijker is, vergeet dan niet om net zo wild te blijven doen, anders valt hij daarin weer terug.

Succes,
 
Hoi hoi,

toevallig kijk ik hier weer n keertje...
Tja het is nog steeds een papa's kindje. Moet wel zeggen dat het niet meer zulke extreme dingen zijn als toen in juni, dus dat scheelt wel want dat was een aantal keren heeeeeeel pijnlijk.
Ik heb me er bij neergelegd en geniet heel erg van mn mannetje, al is het soms wel even slikken, dat geef ik toe. Misschien verandert het nog, misschien niet. Misschien krijgen we nog wel een 2e kindje en daar gaan we dan een mama's kindje van maken. Ook zie ik nu ook wel de andere kant van dit alles: hij is gewoon dol op z'n papa en dat is ook niet zo raar, dat ben ik ook! ;)
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan