Eenkennigheid afleren?

[Mamadordt]

Hoi!

Mijn baby, nu 10 maanden, is altijd al heel eenkennig.
Iedereen zegt steeds: "het is een fase", maar ik weet dat het meer is.
Het is deels karakter en deels komt het denk ik door de opvoeding.
Hij komt nooit in een opvang en er wordt enkel opgepast door dezelfde opa en oma. Hij accepteert niet door ook maar iemand te worden vastgehouden dan opa, oma, nichtje en papa en mama. Andere oma/opa/tantes/ooms/vrienden daar durft hij niet bij in de buurt en gaat snel huilen als ik hem bij ze op schoot zet.
Hij stopt ook echt niet meer met huilen tot papa of mama hem weer in de armen sluit. Een keer paste andere oma een avond op en het was de hele avond krijsen tot hij krijsend in slaap viel uiteindelijk.
Ook achterlaten in een creche (in de kerk bijvoorbeeld) lukt niet, hij blijft huilen.

Nu is mijn vraag: moet ik hier aan gaan werken (en hoe?!) of is hij daar nog te klein voor? Mag ik dit gewoon accepteren/toelaten (wat ik nu met alle liefde doe - ik vind het zelf niet erg), of wordt hij dan een verlegen moederskindje? Ik hoop natuurlijk wel dat hij weerbaar wordt, maar misschien is hij er ook gewoon nog niet klaar voor op dit moment?

Ik hoor graag jullie tips en ideeën!

 

[Martina Spierts]

Ik merk wel dat dat mijn dochter die drie dagen per week bij een oppasmoeder is waar veel mensen komen, eendag per week bij opa en oma en toen ze klein was bij iedereen op de arm ging, helemaal niet eenkennig is. Ik heb dat ook vanaf het begin aangepakt door haar bij iedereen op de arm te geven, mee naar vrienden en daar bv ook laten slapen. Ze is nu 1 en af en toe schaamt ze zich maar ook dan netjes een handje geven en zwaaien als we gaan
 

 

[gebruiker514549]

Hoi,
Lastig hoor, want waar doe je goed aan. In tegenstelling tot de vorige schrijfster heb ik mijn zoontje als baby (bijna) nooit bij anderen op de arm gegeven en tot een jaar is hij alleen met mij thuis geweest (en papa). Hij hoeft van mij niemand te kussen of knuffelen als hij niet wil. Wel gedag zeggen. Hij heeft een tijdje gehad dat hij wat verlegen/eenkennig was en daar ben ik in mee gegaan. Dus lekker dicht bij mij of op schoot als hij dat wilde.
Hij is nu bijna 2, heeft soms een paar minuten nodig om de kat uit de boom te kijken maar is daarna graag onder de mensen en speelt met iedereen. 
Mijn theorie was een beetje dat ik hem altijd een veilig gevoel wilde geven en dat hij daarna de stap "naar buiten" dan zelf kan zetten. 
Maar ja, elk kind is anders natuurlijk. Maar forceren lijkt mij nooit goed. Hoe vind jij het om hem bij anderen achter te laten? Kan het zijn dat hij iets van jou oppikt? Dat je het spannend vind? 

 

[Mamadordt]

@Martine Spierts:
Dankjewel voor je reactie. Ik ken ook een even oud kindje als de mijne die veel naar opvang gaat en ook erg sociaal is en zich makkelijk overal en bij iedereen vermaakt. Maar dat gezin heeft ook een heel andere dynamiek dan mijn gezin. Wij zijn wat introvert, rustig en op onszelf. Ik vraag me dan ook altijd af hoe mijn kind in een ander gezin zou zijn... In hoeverre is het de opvoeding/gewenning en in hoeverre is het ook het karakter dat wij hem hebben meegegeven? 
In het begin (toen ik ontdekte dat hij zo eenkennig was) was het niet onze intentie om hem zo beschermd op te voeden, maar het is een wisselwerking geworden. Doordat hij niet goed reageerde op mensen hebben we hem ook niet vaak daaraan blootgesteld. Hij ging al huilen als iemand dichtbij kwam of naar hem keek!! Hij was zelfs erg bang voor ooms en tantes die hij toch regelmatig zag! 
Ik vermijd het dus ook wel een beetje, omdat ik hem ken en weet dat hij zich heel snel niet meer veilig voelt. Aan de andere kant blijf ik altijd toch op zoek naar veilige situaties om hem aan mensen te laten wennen en dat gaat goed, maar dat gaat maar stukje bij beetje. 
@ gebruiker514549:
Dank je voor je reactie. Mijn gevoel zegt dat hij vanzelf sterker in zijn schoenen zal staan en inderdaad klaar zal zijn om de stap naar buiten te doen. Ik geloof niet dat hij iets van mij oppikt, ik heb er geen probleem mee om hem achter te laten (althans bij mensen die ik ken, maar ik laat hem sowieso niet achter bij vreemden)..
 

 

[Martina Spierts]

Misschien eens leuk om naar een binnenspeeltuin te gaan. Kun jij dicht bij je kindje blijven maar hij kan op veilige afstand toch spelen en contact maken met andere kindjes.