<p>Lieve allemaal,</p><p>ik weet even niet wat ik met mezelf aan moet, dus schrijf het hier maar even op... Inmiddels ben ik ruim 12 weken zwanger van de eerste en eigenlijk gaat alles goed, zelfs van de week het goede nieuws gekregen dat de uitslafen van de NIPT+nevenbevindingen allemaal negatief waren. Volgende week gaan we zelfs 3 weken op vakantie. Maar... ik voel me zó alleen. Er komt vanalles op me af en ik vraag me af of ik het allemaal wel kan en geschikt ben. Ik vind het zo overweldigend allemaal, hoe moet dat straks toch allemaal? Ook voelt het alsof ik niks goed kan doen, de simpelste dingen zoals de was, dat mijn vriend van de week ineens zegt: heb je niet gewassen? Nu heb ik geen broeken meer. En terwijl ik het schrijf denk ik ook echt waarom grijpt me dit zo onwijs aan? Zelfs een hobby zoals naaien durf ik nu gewoon niet, want ik ben bang dat ik iets fout doe waardoor ik wederom bevestigd krijg dat ik dus inderdaad niks goed kan doen. En ik wil juist zo graag me goed voelen en uitkijken naar al het moois dat komen gaat en leuke plannen maken. Maar het lukt me niet. Want het voelt alsof ik er alleen voor sta, kan mijn gevoel met niemand delen en mijn vriend kan alleen maar kijken naar praktische dingen zoals geld en vindt het onzin nu al naar babykamers te kijken of heeft er geen zin in. </p><p>Ik wil me heel graag “ herpakken” en het positiever in gaan zien. Iemand ervaring hiermee, herken je het gevoel? En heb je tips wat te doen? </p>
Eenzaam & overweldigd
- Onderwerp starter LNO
- Startdatum
Die onzekerheid is heel normaal hoor. Heb ik nu nog steeds wel en ben 34 weken. In het begin komt er ook ineens veel op je af. Alles is nieuw en spannend. Ik heb ook wel eens zitten huilen omdat het even teveel werd allemaal. Dan kreeg ik een peptalk van m'n man en zag het daarna vaak wel weer positiever. Blijf er dus wel over praten met je vriend, hoe je je voelt enzo. Ookal begrijpt hij het niet zo goed, hij kan je wel steunen.
Volgens mij bekijken de meeste mannen het van de praktische kant hoor. Komt omdat het voor hun toch anders is als voor ons vrouwen.
Dat je simpele dingen vergeet, zoals de was, hoort er helaas bij en zal je nog wel vaker overkomen. Komt omdat je met hele andere dingen in je hoofd bezig bent dan t huishouden.
Mijn man zag in het begin van de zwangerschap ook het nut er nog niet van in om al vanalles te gaan bekijken en aanschaffen , maar na de 20 weken echo veranderde dit wel. Ik denk doordat het dan toch ook voor hem echter werd zegmaar. Misschien kun je nu met je moeder/zus/vriendin alvast dingen gaan bekijken als hun dat leuk vinden. Kun je evt foto's maken of folders meenemen en dat dan aan je vriend laten zien. Niet om het dan ook al snel te gaan kopen, maar meer om te laten zien wat jij mooi vind en wat alles kost.
Blijf ondertussen wel gewoon dingen doen die je leuk vind. Als jij het fijn vind om te gaan naaien, blijf dat dan vooral doen. Dat geeft je ontspanning. Ga evt dingen maken voor de kleine. En wees niet bang om fouten te maken. Gewoon de tijd nemen en als je wel een fout maakt die weer herstellen.
En als je vriend het soms even zat wordt om steeds over de baby te praten, doe dit dan met anderen die het wel leuk vinden. Ga ook lekker genieten van je vakantie!
Volgens mij bekijken de meeste mannen het van de praktische kant hoor. Komt omdat het voor hun toch anders is als voor ons vrouwen.
Dat je simpele dingen vergeet, zoals de was, hoort er helaas bij en zal je nog wel vaker overkomen. Komt omdat je met hele andere dingen in je hoofd bezig bent dan t huishouden.
Mijn man zag in het begin van de zwangerschap ook het nut er nog niet van in om al vanalles te gaan bekijken en aanschaffen , maar na de 20 weken echo veranderde dit wel. Ik denk doordat het dan toch ook voor hem echter werd zegmaar. Misschien kun je nu met je moeder/zus/vriendin alvast dingen gaan bekijken als hun dat leuk vinden. Kun je evt foto's maken of folders meenemen en dat dan aan je vriend laten zien. Niet om het dan ook al snel te gaan kopen, maar meer om te laten zien wat jij mooi vind en wat alles kost.
Blijf ondertussen wel gewoon dingen doen die je leuk vind. Als jij het fijn vind om te gaan naaien, blijf dat dan vooral doen. Dat geeft je ontspanning. Ga evt dingen maken voor de kleine. En wees niet bang om fouten te maken. Gewoon de tijd nemen en als je wel een fout maakt die weer herstellen.
En als je vriend het soms even zat wordt om steeds over de baby te praten, doe dit dan met anderen die het wel leuk vinden. Ga ook lekker genieten van je vakantie!
Gefeliciteerd met je zwangerschap, dit is ook mijn eerste kindje en ik herken je onzekerheid. Het is alsof ik een verhaal lees die over mijzelf gaat.
Weet jij toevallig van jezelf of je faalangstig bent? Ik ben dit namelijk wel en het klinkt toch erg alsof jij dit ook bent. Hier kan je hulp mee krijgen. Je wil alles goed doen, goed kunnen en mensen pleasen. Dit kan helaas niet, maar je bent wel goed genoeg.
Probeer even tot je zelf te komen als die gevoelens opspelen, wat kan er mis gaan als je gaat naaien? Er kan alleen maar iets moois uitkomen! Misschien is het wel enorm rust gevend. Probeer toch iets te vinden waar je rustig van wordt. Dit is voor mij handbal (Beetje lastig nu ik zwanger ben haha)
Hoe moeten wij weten hoe we een kindje moeten verzorgen als we er nog geen hebben? Maar niemand weet dat.. Iedereen begint er eerst bij eentje. (Tenzij je een meerling krijgt natuurlijk
) Dat komt echt goed, het feit dat je jezelf er nu al druk om maakt betekent alleen maar dat het heel belangrijk voor je is.
De opmerking van je vriend klinkt me ook heel bekend in de oren, maar hij kan zelf ook wassen. Niets mis mee. En de babykamer tja, mijn vriend vind dat ook onzin. Nu zijn we toch langzaam aan al dingen aan het aanschaven, mede omdat alles op het laatst moeten komen stress mee brengt voor jou. Dit zag hij pas toch in. Plus als alles nu al duur gevonden wordt, wacht maar tot ze 17 zijn en op werkweek gaan!
Je kinderkamer regelen is ook heel praktisch toch, ga acties af. Scheelt geld. Kan je van het geld dat overblijft iets anders kopen of sparen.
Als je met iemand wil praten, geef het aan. Ik wil best je luisterend oor zijn!
Weet jij toevallig van jezelf of je faalangstig bent? Ik ben dit namelijk wel en het klinkt toch erg alsof jij dit ook bent. Hier kan je hulp mee krijgen. Je wil alles goed doen, goed kunnen en mensen pleasen. Dit kan helaas niet, maar je bent wel goed genoeg.
Probeer even tot je zelf te komen als die gevoelens opspelen, wat kan er mis gaan als je gaat naaien? Er kan alleen maar iets moois uitkomen! Misschien is het wel enorm rust gevend. Probeer toch iets te vinden waar je rustig van wordt. Dit is voor mij handbal (Beetje lastig nu ik zwanger ben haha)
Hoe moeten wij weten hoe we een kindje moeten verzorgen als we er nog geen hebben? Maar niemand weet dat.. Iedereen begint er eerst bij eentje. (Tenzij je een meerling krijgt natuurlijk
) Dat komt echt goed, het feit dat je jezelf er nu al druk om maakt betekent alleen maar dat het heel belangrijk voor je is. De opmerking van je vriend klinkt me ook heel bekend in de oren, maar hij kan zelf ook wassen. Niets mis mee. En de babykamer tja, mijn vriend vind dat ook onzin. Nu zijn we toch langzaam aan al dingen aan het aanschaven, mede omdat alles op het laatst moeten komen stress mee brengt voor jou. Dit zag hij pas toch in. Plus als alles nu al duur gevonden wordt, wacht maar tot ze 17 zijn en op werkweek gaan!
Je kinderkamer regelen is ook heel praktisch toch, ga acties af. Scheelt geld. Kan je van het geld dat overblijft iets anders kopen of sparen.
Als je met iemand wil praten, geef het aan. Ik wil best je luisterend oor zijn!
Hoi!
Gefeliciteerd met je zwangerschap. Wat vervelend dat je je zo voelt.
Ik heb vorig jaar maart een miskraam gehad en ben daarna diep in de put beland. Ook omdat het op school, werk en in mijn relatie ook allemaal even niet meer lukte.
Ik ben bij de praktijkondersteuner van de huisarts geweest. Iemand met een ggz achtergrond. Zij gaf me een aantal handvaten om mijn gedachten op een rijtje te zetten, stelde me gerust als ik me zorgen maakt en kon mij vertellen dat ik niet een grote miskukking was terwijl ik me wel zo voelde.
Als je behoefte hebt om met iemand te praten die echt naar je luisterd wil ik je adviseren daar contact mee op te nemen.
‘Maak het probleem niet groter dan het is, maar ook zeker niet kleiner’ is iets dat bij me is blijven hangen.
Je verhaal mag gehoord worden, je zorgen geuit en daarna je tranen gedroogd. En als je partner dat even niet kan, dan is daar iemand anders voor.
Mocht ik iets voor je kunnen doen, dan laat het me maar weten.
Je bent het waard om voor jezelf te zorgen?
Gefeliciteerd met je zwangerschap. Wat vervelend dat je je zo voelt.
Ik heb vorig jaar maart een miskraam gehad en ben daarna diep in de put beland. Ook omdat het op school, werk en in mijn relatie ook allemaal even niet meer lukte.
Ik ben bij de praktijkondersteuner van de huisarts geweest. Iemand met een ggz achtergrond. Zij gaf me een aantal handvaten om mijn gedachten op een rijtje te zetten, stelde me gerust als ik me zorgen maakt en kon mij vertellen dat ik niet een grote miskukking was terwijl ik me wel zo voelde.
Als je behoefte hebt om met iemand te praten die echt naar je luisterd wil ik je adviseren daar contact mee op te nemen.
‘Maak het probleem niet groter dan het is, maar ook zeker niet kleiner’ is iets dat bij me is blijven hangen.
Je verhaal mag gehoord worden, je zorgen geuit en daarna je tranen gedroogd. En als je partner dat even niet kan, dan is daar iemand anders voor.
Mocht ik iets voor je kunnen doen, dan laat het me maar weten.
Je bent het waard om voor jezelf te zorgen?
Hoi!
Tuurlijk ben je er klaar voor
het is een proces dus misschien dat t eerst allemaal niet lukt maar als je eenmaal naar je moeder instinkt luistert als je je baby in je armen hebt, komt alles goed.
Iedere ouder maakt fouten maar geniet gewoon van de teis/ proces.
Ik heb ook mijn eerste en inderdaad de gedachtes die komen. Hahaha. Gewoon lekker laten, t zijn maar gedachtes. En familie en vrienden en partner staan altijd voor je klaar.
Als je wat verder raakt in de zwangerschap en dikke buik keijgt dan ben je wat meer aan t idee gewend en dan als je je eerste kriebeltje voelt dan voel je al een bepaalde connectie ontstaan tussen jouw en de baby.
Liefs
Tuurlijk ben je er klaar voor
het is een proces dus misschien dat t eerst allemaal niet lukt maar als je eenmaal naar je moeder instinkt luistert als je je baby in je armen hebt, komt alles goed.
Iedere ouder maakt fouten maar geniet gewoon van de teis/ proces.
Ik heb ook mijn eerste en inderdaad de gedachtes die komen. Hahaha. Gewoon lekker laten, t zijn maar gedachtes. En familie en vrienden en partner staan altijd voor je klaar.
Als je wat verder raakt in de zwangerschap en dikke buik keijgt dan ben je wat meer aan t idee gewend en dan als je je eerste kriebeltje voelt dan voel je al een bepaalde connectie ontstaan tussen jouw en de baby.
Liefs
Dankjewel allemaal voor jullie lieve reacties en bemoedigende woorden. Fijn om te horen dat ik niet alleen de dingen zo ervaart. Schijnt er dus ook allemaal bij te horen! Het van me afschrijven en jullie reacties heeft me in ieder geval al heel goed gedaan. En inderdaad, ik heb wel een vorm van faalangst. Praten is de key dat weet ik, maar vind dat gewoon lastig. Vooral omdat mannen dit soort dingen gewoon niet begrijpen (en dat bedoel ik echt niet vervelend!) Nogmaals dankjewel allemaal, ik ga er weer voor ??