<p>Wij zijn een gezin met 2 kinderen van 10 en 15 jaar en we hebben weinig sociale contacten, terwijl we daar wel behoefte aan hebben. Ik vraag me vaak af of er meerdere gezinnen zijn die dit herkennen. Het lijkt wel alsof iedereen een enorm netwerk aan sociale contacten heeft. Ik hoor nooit iets over eenzaamheid buiten je gezin, maar misschien is het ook wel een taboe. Onze dochter heeft wel een paar vriendinnetjes, onze zoon 1 vriend die niet echt dichtbij woont en waar hij vooral online mee gamet. Op school heeft hij wel leuke contacten maar daar blijft het bij omdat die kids uit andere dorpen komen en daar hun sociale netwerk hebben. Hij heeft wel ADD en is sociaal wat onhandig lijkt het wel. Familie hebben we hier niet of nauwelijks. Wij zijn hier een paar jaar geleden komen wonen en hebben best moeite gedaan om via school, kerk en sport mensen te leren kennen, maar het valt niet mee. Meestal blijft het bij oppervlakkig even een praatje. We hebben een paar pogingen gedaan om mensen uit te nodigen en dan werden we soms wel, soms niet terug gevraagd, maar daar blijft het dan wel bij, hoe gezellig het ook was. Ikzelf heb wel veel vriendinnen, maar die wonen verspreid over het land en spreek of zie ik maar heel af en toe. Onze buren zijn hier in dezelfde periode ook komen wonen. Zij hebben wel veel contacten opgebouwd (hebben echter werk waar ze veel mensen van kennen en een hond om mee te wandelen waardoor ze baasjes in de buurt leren kennen) en hun contacten lijken wel aan te komen waaien en daar ben ik eerlijk gezegd af en toe best een beetje gefrustreerd over/ jaloers op en daardoor vraag ik me vaak wat wij fout doen. Het zijn ook de omstandigheden die niet meezitten. Mijn man werkt nu al een jaar vanuit huis ivm Corona, Ikzelf heb ivm ziekte een half jaar thuis gezeten, ben nu weer langzaam begonnen. Sporten/kerk ligt nagenoeg stil. Al met al zitten we nu al járen in deze situatie (ook hiervoor in onze vorige woonplaats lukte het niet om leuke contacten op te bouwen, pas toen we ons huis hier hadden gekocht en deze gebouwd werd, leerden we wrang genoeg net toen een paar leuke mensen kennen, daar hebben we af en toe nog wel leuk contact mee) We hebben daardoor wel een fijn, hecht gezin gekregen maar we zouden het zo graag anders zien… ook voor onze kinderen die het zo gezellig zouden vinden dat hier mensen over de vloer komen. </p>
Eenzaam gezin
- Onderwerp starter Annemarie7
- Startdatum
Dat herken ik wel hoor. Je bent niet de enige. Wij hebben ook geen heel druk sociaal leven. We wonen inmiddels een jaar of vier in onze woonplaats, maar we hebben hier alleen wat vage kennissen in de vorm van ouders van vriendjes van onze zoon van vijf. Het gaat ons ook niet zo vanzelf af om warme contacten met anderen te krijgen. Het voelt vaak alsof mensen alle vrienden die ze nodig hebben al eerder hebben opgedaan. Daarom koesteren we de contacten maar die we wel hebben. En een fijne gezinsband hebben is ook heel wat waard natuurlijk!
Hoi Marielle, wat fijn om je reactie te lezen. Ja, ook ik koester mijn vriendinnen die ik wel heb en verder voelt het voor mij ook alsof iedereen al contacten heeft van eerder. En geniet ook van ons gezin. Maar toch.
maar bedankt voor je reactie. Goed te lezen dat we niet de enigen zijn.
maar bedankt voor je reactie. Goed te lezen dat we niet de enigen zijn.
Hoi Annemarie,
Herkenbaar hoor!
Wij hebben ook niet echt veel sociale contacten buiten onze familie om..
Al ligt het bij ons iets anders, wij zijn zelf wel druk met werk en ons zoontje die net 1 jaar is en we verwachten de tweede in september. Dus we zijn ook wel blij als we savonds op bank zitten...
Soms zit ik er ook wel mee dat ik niet echt vriendinnen heb maar mijn man zegt dan wacht maar tot ons kindje naar school gaat dan komt dat vanzelf wel..
maar dat duurt nog jaren ?
We zijn net 8 maanden geleden verhuisd maar hier zijn de mensen vrij op zichzelf , soms een oppervlakkig praatje maar dat was het .
En Corona helpt natuurlijk ook niet echt mee!
Je / jullie zijn in ieder geval niet de enigste
Groetjes Cindy
Herkenbaar hoor!
Wij hebben ook niet echt veel sociale contacten buiten onze familie om..
Al ligt het bij ons iets anders, wij zijn zelf wel druk met werk en ons zoontje die net 1 jaar is en we verwachten de tweede in september. Dus we zijn ook wel blij als we savonds op bank zitten...
Soms zit ik er ook wel mee dat ik niet echt vriendinnen heb maar mijn man zegt dan wacht maar tot ons kindje naar school gaat dan komt dat vanzelf wel..
maar dat duurt nog jaren ?
We zijn net 8 maanden geleden verhuisd maar hier zijn de mensen vrij op zichzelf , soms een oppervlakkig praatje maar dat was het .
En Corona helpt natuurlijk ook niet echt mee!
Je / jullie zijn in ieder geval niet de enigste
Groetjes Cindy
Ik ben 4.5 jaar terug verhuisd van Utrecht naar Zeeland voor de liefde. Mijn man woonde hier al wel en zijn familie ook, maar ik kwam als vreemde hier.
Ook ik heb weinig contacten en geen enkele echte vriendin hier. In Utrecht nog wel 2 echte vriendinnen en 2 zussen, maarja.. Dat is 2 uur rijden
Ondertussen hebben we 2 dochters, van 3.5 en 19 maanden. De oudste gaat sinds ze 2 is naar de peuterspeelzaal en laatst heb ik in de lockdown 3x afgesproken met een meisje waar zij op de peuterspeelzaal veel mee speelde. Dat meisje en haar moeder kwamen bij ons spelen. Dat was écht heel gezellig en leuk, en ik hoopte dat daar misschien een eerste echte vriendschap uit ontstond tussen die moeder en mij. Maar dat gebeurde niet. Nu de kinderen weer naar de peuterspeelzaal gaan, wordt er niet meer thuis gespeeld en is het contract tussen mij en die moeder weg. We groeten elkaar, maar meer komt er niet van.
Ik vind dit ook best wel eens lastig. Mijn man heeft hier zn familie en vrienden, maar dat zijn niet echt mijn vrienden...
Ik zou het leuk vinden om 1 echte vriendin te hebben, ik mis het om op een doordeweekse ochtend even bij iemand koffie te gaan drinken en te kletsen. Zulke uitjes heb ik zelden. Ik werk 2 dagen per week in de kinderopvang en heb super leuke collega's met kinderen in dezelfde leeftijd als de mijne, maar afspreken buiten werktijd om gebeurt ook gewoon weinig.
Ook wij gaan naar de kerk, maar idd... ook dat ligt al een jaar lang op zn gat.
Al met al snap ik je heel goed en ik mis ook leuke contacten. Ik hoop dat het in de loop van de jaren nog een keer komt, maar ik vind het oprecht moeilijk om 'ertussen' te komen. Alle moeders op het schoolplein zijn hier opgegroeid en kennen elkaar en ik ben altijd 'de vreemde' ofzo. Ik probeer mezelf echt te geven, maar t is moeilijk omdat iedereen elkaar kent. Je komt er niet zomaar tussen.
Gelukkig heb ik wel mn handen vol aan mn gezin en met kleine kinderen mis ik ook geen avondjes uit. Ik ga (als Corona weer een eind voorbij is) babyzwemmen, maar het kindercafe etc.. ik verzin dingen om te ondernemen met mn kinderen en ga zo toch heel veel de deur uit. Maar het is wél eenzaam soms!
Ook ik heb weinig contacten en geen enkele echte vriendin hier. In Utrecht nog wel 2 echte vriendinnen en 2 zussen, maarja.. Dat is 2 uur rijden
Ondertussen hebben we 2 dochters, van 3.5 en 19 maanden. De oudste gaat sinds ze 2 is naar de peuterspeelzaal en laatst heb ik in de lockdown 3x afgesproken met een meisje waar zij op de peuterspeelzaal veel mee speelde. Dat meisje en haar moeder kwamen bij ons spelen. Dat was écht heel gezellig en leuk, en ik hoopte dat daar misschien een eerste echte vriendschap uit ontstond tussen die moeder en mij. Maar dat gebeurde niet. Nu de kinderen weer naar de peuterspeelzaal gaan, wordt er niet meer thuis gespeeld en is het contract tussen mij en die moeder weg. We groeten elkaar, maar meer komt er niet van.
Ik vind dit ook best wel eens lastig. Mijn man heeft hier zn familie en vrienden, maar dat zijn niet echt mijn vrienden...
Ik zou het leuk vinden om 1 echte vriendin te hebben, ik mis het om op een doordeweekse ochtend even bij iemand koffie te gaan drinken en te kletsen. Zulke uitjes heb ik zelden. Ik werk 2 dagen per week in de kinderopvang en heb super leuke collega's met kinderen in dezelfde leeftijd als de mijne, maar afspreken buiten werktijd om gebeurt ook gewoon weinig.
Ook wij gaan naar de kerk, maar idd... ook dat ligt al een jaar lang op zn gat.
Al met al snap ik je heel goed en ik mis ook leuke contacten. Ik hoop dat het in de loop van de jaren nog een keer komt, maar ik vind het oprecht moeilijk om 'ertussen' te komen. Alle moeders op het schoolplein zijn hier opgegroeid en kennen elkaar en ik ben altijd 'de vreemde' ofzo. Ik probeer mezelf echt te geven, maar t is moeilijk omdat iedereen elkaar kent. Je komt er niet zomaar tussen.
Gelukkig heb ik wel mn handen vol aan mn gezin en met kleine kinderen mis ik ook geen avondjes uit. Ik ga (als Corona weer een eind voorbij is) babyzwemmen, maar het kindercafe etc.. ik verzin dingen om te ondernemen met mn kinderen en ga zo toch heel veel de deur uit. Maar het is wél eenzaam soms!
@cindy, dank voor je reactie. Fijn om ook jouw verhaal te lezen. Ja, het helpt zeker als je kinderen hebt. Daar hebben wij ook veel mensen door leren kennen. Alleen niet echt hele close contacten hier in onze nieuwe woonplaats aan over gehouden maar om me heen zie ik dat wel vaak, dus voor jullie is er absoluut nog hoop)
@Zeeuwsmeisje, dank ook voor jouw bericht. Ook heel herkenbaar dat je voor de liefde naar de andere kant vh land verhuist (daar is het bij ons ook mee begonnen) en daardoor je eigen vrienden moet missen maar dat je ook geen klik hebt met de vrienden van je vriend. Dat was bij mij net zo. Echt heel andere types met flinke carrieres, daardoor gaandeweg steeds duurdere huizen en luxere, decadente leventjes, waar wij niet deel aan konden en wilden nemen. En zo is het contact verwaterd. Best heftig dat je dan er toch opeens als stel er alleen voor staat aan de andere kant vh land. En ook ik voelde me altijd een vreemde op het schoolplein tussen andere moeders die elkaar allemaal al kenden. Daar voelde ik me altijd extra eenzaam. Fijn dat je wel leuke collega's hebt, dat kan veel goedmaken. En goed van je dat je gaat babyzwemmen. Gaandeweg kom je er vast wel tussen. Tot die tijd sterkte en succes !
)@Zeeuwsmeisje, dank ook voor jouw bericht. Ook heel herkenbaar dat je voor de liefde naar de andere kant vh land verhuist (daar is het bij ons ook mee begonnen) en daardoor je eigen vrienden moet missen maar dat je ook geen klik hebt met de vrienden van je vriend. Dat was bij mij net zo. Echt heel andere types met flinke carrieres, daardoor gaandeweg steeds duurdere huizen en luxere, decadente leventjes, waar wij niet deel aan konden en wilden nemen. En zo is het contact verwaterd. Best heftig dat je dan er toch opeens als stel er alleen voor staat aan de andere kant vh land. En ook ik voelde me altijd een vreemde op het schoolplein tussen andere moeders die elkaar allemaal al kenden. Daar voelde ik me altijd extra eenzaam. Fijn dat je wel leuke collega's hebt, dat kan veel goedmaken. En goed van je dat je gaat babyzwemmen. Gaandeweg kom je er vast wel tussen. Tot die tijd sterkte en succes !
Hi Annemarie, ik denk dat jouw verhaal voor veel mensen herkenbaar is. Ik ben begin 2020 weer in Nederland komen wonen met mijn man en ondertussen is onze kleine meid geboren. We zijn in een dorp gaan wonen waar we beiden niet vandaan komen. Ik had gehoopt ondertussen al wat meer contacten te hebben opgebouwd, maar mede door corona lukt dit slecht. Ben blij dat het voorjaar er aan komt en mensen ook weer meer buiten komen. Mijn vrienden wonen ook verspreid over Nederland en als we elkaar eens in de 2 maanden zien is het veel.. Ik heb wel de stoute schoenen aan getrokken en via een ander forum een contact verzoek gedaan om mensen te leren kennen uit de bollenstreek. Daar hebben we redelijk wat mensen op gereageerd. En met 1 meid heb ik nog steeds goed contact. Het is wellicht een drempel om over te gaan. Maar in coronatijd kan ik niet veel andere dingen bedenken om mensen te leren kennen. Mocht je in de bollenstreek wonen, kunnen we altijd een bakkie doen Groetjes!
Groetjes!Hi meisje uit de bollenstreek,
sorry voor de late reactie. Ik dacht, ik kijk nu na wéken weer eens even of er nog mensen hebben gereageerd (ik krijg daar geen berichtje on mijn mailbox van, maar misschien doe ik iets fout) en zag je reactie net.
Fijn te lezen dat we niet de enigen zijn met dit nare gevoel. Ik probeer ook van alles om contacten te leggen maar tot nu toe weinig succesvol. Helaas woon in niet bij de bollenstreek in de buurt anders was ik graag een bakkie komen doen)
sorry voor de late reactie. Ik dacht, ik kijk nu na wéken weer eens even of er nog mensen hebben gereageerd (ik krijg daar geen berichtje on mijn mailbox van, maar misschien doe ik iets fout) en zag je reactie net.
Fijn te lezen dat we niet de enigen zijn met dit nare gevoel. Ik probeer ook van alles om contacten te leggen maar tot nu toe weinig succesvol. Helaas woon in niet bij de bollenstreek in de buurt anders was ik graag een bakkie komen doen
)