<p>Hoi allemaal, </p><p>Ik zit even met mezelf en wil het graag even van me afschrijven. </p><p>Ik ben nu 6 maandjes moeder van het aller liefste jongetje en ben zo blij met hem maar ik voel me heel erg eenzaam, </p><p>Tijdens de zwangerschap ben ik bij de papa van mijn wondertje weggegaan want hij vond andere dingen belangrijker in die tijd stond mijn zus veel voor mij klaar en ik vond dat heel erg fijn en wist wel dat dat op den duur wel minder zou worden,</p><p>Ik heb wel 2 goede vriendinnen die ik wel 1x in de week zie soms vaker of minder en mijn zus komt af en toe ook wel eens langs.</p><p>Ik woon in een klein dorpje dus er is hier niet heel veel te doen en ik heb geen rijbewijs dat ik zomaar kan zeggen ik ga er op uit ik merk nu vooral met het mooie weer dat ik graag van alles wil doen maar niks kan en voel me de laatste tijd gewoon gigantisch eenzaam. </p><p>X</p>
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Eenzaam
- Onderwerp starter Gebruiker10122651
- Startdatum
Hi! Wat verdrietig om te lezen..
Ik herken het voor een groot deel wel; nu zwanger en de vader van de kleine en ik zijn ook sinds kort uit elkaar en voel me op dagen als deze ook enorm eenzaam en zou samen met hem/iemand van dit wonder in mijn buik willen genieten. De angst voor wat jij nu ervaart heb in daarom ook..
Ik wil als eerst wel even zeggen dat ik het erg dapper vind dat je in je zwangerschap de keuze hebt gemaakt! Ongelukkig in een relatie zijn is uiteindelijk voor je kindje ook niet goed, en geloof er wel in dat uiteindelijk dingen wel op zijn plek vallen maar dat er tijd overheen gaat (dit moet ik mijzelf ook regelmatig zeggen). Vraagje; ziet de vader het kindje nog wel, zo ja hoe doen jullie dit? Ik worstel hier zelf nu erg mee.
Daarnaast de vraag of er wel een treinstation in jullie dorp zit? Misschien kun je er dan eens een dagje met de trein op uit? Of toch proberen het wat dichter bij huis te zoeken, te genieten van de kleine dingen; naar de speeltuin, kinderboerderij, gewoon een wandelingetje maken en genieten van het feit dat je kindje geniet! Momenteel zit ik bij de pop poli en daar spreek ik mijn (angst voor) eenzaamheid ook uit en wat zij mij toen zei houd ik altijd nog vast; je bent vanaf nu nooit meer alleen, je bent vanaf nu altijd samen met iemand die zielsveel van jou houdt!
P.s. als je het fijn vindt met iemand hierover (in ongeveer dezelfde situatie) contact te hebben sta ik daar voor open! (weet alleen even niet hoe vorm te geven via dit forum, zet liever geen gegevens openbaar).
Liefs
Ik herken het voor een groot deel wel; nu zwanger en de vader van de kleine en ik zijn ook sinds kort uit elkaar en voel me op dagen als deze ook enorm eenzaam en zou samen met hem/iemand van dit wonder in mijn buik willen genieten. De angst voor wat jij nu ervaart heb in daarom ook..
Ik wil als eerst wel even zeggen dat ik het erg dapper vind dat je in je zwangerschap de keuze hebt gemaakt! Ongelukkig in een relatie zijn is uiteindelijk voor je kindje ook niet goed, en geloof er wel in dat uiteindelijk dingen wel op zijn plek vallen maar dat er tijd overheen gaat (dit moet ik mijzelf ook regelmatig zeggen). Vraagje; ziet de vader het kindje nog wel, zo ja hoe doen jullie dit? Ik worstel hier zelf nu erg mee.
Daarnaast de vraag of er wel een treinstation in jullie dorp zit? Misschien kun je er dan eens een dagje met de trein op uit? Of toch proberen het wat dichter bij huis te zoeken, te genieten van de kleine dingen; naar de speeltuin, kinderboerderij, gewoon een wandelingetje maken en genieten van het feit dat je kindje geniet! Momenteel zit ik bij de pop poli en daar spreek ik mijn (angst voor) eenzaamheid ook uit en wat zij mij toen zei houd ik altijd nog vast; je bent vanaf nu nooit meer alleen, je bent vanaf nu altijd samen met iemand die zielsveel van jou houdt!
P.s. als je het fijn vindt met iemand hierover (in ongeveer dezelfde situatie) contact te hebben sta ik daar voor open! (weet alleen even niet hoe vorm te geven via dit forum, zet liever geen gegevens openbaar).
Liefs
[quote quote=10193099]Hi! Wat verdrietig om te lezen.. Ik herken het voor een groot deel wel; nu zwanger en de vader van de kleine en ik zijn ook sinds kort uit elkaar en voel me op dagen als deze ook enorm eenzaam en zou samen met hem/iemand van dit wonder in mijn buik willen genieten. De angst voor wat jij nu ervaart heb in daarom ook.. Ik wil als eerst wel even zeggen dat ik het erg dapper vind dat je in je zwangerschap de keuze hebt gemaakt! Ongelukkig in een relatie zijn is uiteindelijk voor je kindje ook niet goed, en geloof er wel in dat uiteindelijk dingen wel op zijn plek vallen maar dat er tijd overheen gaat (dit moet ik mijzelf ook regelmatig zeggen). Vraagje; ziet de vader het kindje nog wel, zo ja hoe doen jullie dit? Ik worstel hier zelf nu erg mee. Daarnaast de vraag of er wel een treinstation in jullie dorp zit? Misschien kun je er dan eens een dagje met de trein op uit? Of toch proberen het wat dichter bij huis te zoeken, te genieten van de kleine dingen; naar de speeltuin, kinderboerderij, gewoon een wandelingetje maken en genieten van het feit dat je kindje geniet! Momenteel zit ik bij de pop poli en daar spreek ik mijn (angst voor) eenzaamheid ook uit en wat zij mij toen zei houd ik altijd nog vast; je bent vanaf nu nooit meer alleen, je bent vanaf nu altijd samen met iemand die zielsveel van jou houdt! P.s. als je het fijn vindt met iemand hierover (in ongeveer dezelfde situatie) contact te hebben sta ik daar voor open! (weet alleen even niet hoe vorm te geven via dit forum, zet liever geen gegevens openbaar). Liefs[/quote]
Hoi,
Wat vervelend en gefeliciteerd hoe ver ben je nu?
En lijkt me leuk alleen ik zet het liever ook niet openbaar.
Ik vond het heel erg in het begin om het alleen te doen omdat je het natuurlijk samen bent begonnen en dan kom je er ineens alleen voor te staan maar na een tijdje vind je je draai wel ik doe alles alleen zijn vader is helemaal niet in het beeld en had er eerst wel even moeite mee om mijn draai er mee te vinden maar ik vind het ook wel fijn ik heb niemand die zich er mee bemoeit over de opvoeding.
Ik haalde mijn hoop echt uit mijn kleine man in de zwangerschap en dat sleepte mij er door heen je kan het echt wel je bent het zo snel gewend om je draai te vinden.
En nee er is hier niks alleen een winkelcentrum en probeer ook zoveel mogelijk met hem te wandelen maar zoveel mooie plekjes zijn hier niet om langs te wandelen en station is hier ook niet.
Hoi,
Wat vervelend en gefeliciteerd hoe ver ben je nu?
En lijkt me leuk alleen ik zet het liever ook niet openbaar.
Ik vond het heel erg in het begin om het alleen te doen omdat je het natuurlijk samen bent begonnen en dan kom je er ineens alleen voor te staan maar na een tijdje vind je je draai wel ik doe alles alleen zijn vader is helemaal niet in het beeld en had er eerst wel even moeite mee om mijn draai er mee te vinden maar ik vind het ook wel fijn ik heb niemand die zich er mee bemoeit over de opvoeding.
Ik haalde mijn hoop echt uit mijn kleine man in de zwangerschap en dat sleepte mij er door heen je kan het echt wel je bent het zo snel gewend om je draai te vinden.
En nee er is hier niks alleen een winkelcentrum en probeer ook zoveel mogelijk met hem te wandelen maar zoveel mooie plekjes zijn hier niet om langs te wandelen en station is hier ook niet.
Hey ik herken het wel. Ik ben zelf 21 en de enige in mijn omgeving met een kindje. Voel me ook vaak erg eenzaam want de vriendinnen die ik heb gaan liever uit en zijn hard bezig met studie/werk. Daar komt ook nog eens bij dat ik net de relatie met mijn vriend heb verbroken om meerdere redenen. Met t mooie weer weet ik dus ook niet goed waar ik het zoeken moet. Ik woon dan wel in de grote stad dus ik ga vaak naar een park, en daar gewoon zitten met me meisje en soms raak ik ff in gesprek met iemand. Het is soms zwaar maar ik denk dat als ze straks ouder is en naar school gaat dat je vanzelf wel andere ouders leert kennen met wie het misschien wel klikt! Groetjes
[quote quote=10193114] Hoi, Wat vervelend en gefeliciteerd hoe ver ben je nu? En lijkt me leuk alleen ik zet het liever ook niet openbaar. Ik vond het heel erg in het begin om het alleen te doen omdat je het natuurlijk samen bent begonnen en dan kom je er ineens alleen voor te staan maar na een tijdje vind je je draai wel ik doe alles alleen zijn vader is helemaal niet in het beeld en had er eerst wel even moeite mee om mijn draai er mee te vinden maar ik vind het ook wel fijn ik heb niemand die zich er mee bemoeit over de opvoeding. Ik haalde mijn hoop echt uit mijn kleine man in de zwangerschap en dat sleepte mij er door heen je kan het echt wel je bent het zo snel gewend om je draai te vinden. En nee er is hier niks alleen een winkelcentrum en probeer ook zoveel mogelijk met hem te wandelen maar zoveel mooie plekjes zijn hier niet om langs te wandelen en station is hier ook niet.[/quote]
Maak een tijdelijke mail om gegevens uit te wisselen
Maak een tijdelijke mail om gegevens uit te wisselen