Hoi allemaal,
Ik heb nog nooit iets op zo'n forum gepost, maar ik ben de laatste maanden wel enorm veel aan het lezen. Ik ben bij mezelf nagegaan waar die drang vandaan komt en ik merk dat ik mij erg eenzaam voel in het proces om zwanger te worden. Het is een onderwerp (wat ik in ieder geval) niet deel met de mensen om mij heen omdat ik ze ook graag zou willen verassen als het eenmaal gelukt mag zijn. Herkenbaar? Met mijn vriend kan ik er ook niet tot in den treuren over praten want hij begrijpt het ook niet zo. Het is ook niet zijn lichaam natuurlijk. Ik hoop hier wat mensen te treffen die net zo onzeker zijn en wellicht ook geen/of weinig mensen hebben waarmee ze dit delen.
Even een stukje over mij: ik ben 26 jaar oud, ruim vier jaar samen met mijn vriend (34). We hebben samen een prachtige koopwoning (zoveel geluk mee!!) gericht op gezinsuitbreiding want dat stond wel op ons lijstje. Sinds oktober 2022 hebben we besloten dat we "een ongelukje" willen verwelkomen. Ik heb mijn spiraaltje laten verwijderen en wilde de natuur op zijn beloop laten. Maar de enorme controlfreak die ik ben ging dat natuurlijk niet. Dus in de weer met ovulatietesten... Ik heb nog nooit zo vaak in een potje geplast als de afgelopen maanden haha! Ik zit momenteel op het wachtbankje met mijn NOD dit weekend.
Graag hoor ik van anderen die zich herkennen en mijn verhaal en zich ook eenzaam/onzeker voelen in dit super spannende proces!
Liefs,
Ik heb nog nooit iets op zo'n forum gepost, maar ik ben de laatste maanden wel enorm veel aan het lezen. Ik ben bij mezelf nagegaan waar die drang vandaan komt en ik merk dat ik mij erg eenzaam voel in het proces om zwanger te worden. Het is een onderwerp (wat ik in ieder geval) niet deel met de mensen om mij heen omdat ik ze ook graag zou willen verassen als het eenmaal gelukt mag zijn. Herkenbaar? Met mijn vriend kan ik er ook niet tot in den treuren over praten want hij begrijpt het ook niet zo. Het is ook niet zijn lichaam natuurlijk. Ik hoop hier wat mensen te treffen die net zo onzeker zijn en wellicht ook geen/of weinig mensen hebben waarmee ze dit delen.
Even een stukje over mij: ik ben 26 jaar oud, ruim vier jaar samen met mijn vriend (34). We hebben samen een prachtige koopwoning (zoveel geluk mee!!) gericht op gezinsuitbreiding want dat stond wel op ons lijstje. Sinds oktober 2022 hebben we besloten dat we "een ongelukje" willen verwelkomen. Ik heb mijn spiraaltje laten verwijderen en wilde de natuur op zijn beloop laten. Maar de enorme controlfreak die ik ben ging dat natuurlijk niet. Dus in de weer met ovulatietesten... Ik heb nog nooit zo vaak in een potje geplast als de afgelopen maanden haha! Ik zit momenteel op het wachtbankje met mijn NOD dit weekend.
Graag hoor ik van anderen die zich herkennen en mijn verhaal en zich ook eenzaam/onzeker voelen in dit super spannende proces!
Liefs,