Eenzaamheid

Hoiii,

Ik ben Lyze, 28 jaar en 34 weken zwanger van een meisje nu :) over het algemeen voel ik me goed, behalve dat ik me wat alleen begin te voelen.



Ik kom uit Enschede en ben een paar maanden geleden verhuisd naar Utrecht samen met mijn man voor zijn werk. Johan (mijn man dus haha) kent hier al mensen, maar hoe aardig die ook zijn, het zijn ZIJN vrienden en collega's. Ikzelf ken nog niemand hier. Mijn hele sociale vangnet zit in het oosten van Nederland.

Ik doe mijn best hoor, maar het is lastig om vrienden te maken. Je kan niet drinken en mensen zien direct de zwangere buik. Het lijkt soms alsof ik geen eigen persoon meer ben. Mijn leven gaat alleen maar over zwangerschap. En nu met verlof zijn de dagen laaaannnnggg. Ik wil ook gewoon leuke dingen doen!

Ik ben begonnen met een zwangerschapscursus, maar ik zie daar nog niet direct vriendschappen uit voortkomen.

Goed. Ik weet niet zo goed wat ik met mijn verhaal wil. Misschien een stukje herkenning ofzo.

Maar mochten er leuke mensen in Utrecht (Leidsche Rijn) wonen...

Ik ben kunstenaar, maar werk ook als recruiter. 2 honden en 2 katten, 1 man. Kan vrij direct uit de hoek komen. Neem mezelf niet te serieus en neem geen blad voor de mond. Nuchtere humor. Hou van impulsiviteit en avontuur. Maar ook netflix in een fort op de bank, omringd met junkfood, maakt mij gelukkig.

Denk je dat je mij aankan/ wil? Laat je horen!
 
OOOOO heel herkenbaar.

Maar ik kan je 2 dingen vertellen.

Goede nieuws; als je kindje (na de BV periode) ongeveer 6 maanden oud is, begint het leven weer voor jou!!!

Slechte nieuws is; ahum, tot die tijd dus niet.... je bent gewoon erg beperkt en je leven zal onvoorstelbaar veranderen. Stel je erop in dat jij en je man voorlopig andere mogelijkheden hebben want als jij straks BV wilt geven zal dat zeker nog even zo blijven...

Netflix heb ik ook versleten in die tijd. En thuis maar gewoon rommelen. Trouwens, bij een eerste zwangerschap zou ik wel zoveel mogelijk samen met je man uit gaan; bioscoopje en uit eten, nu kan het nog!

Moederschap is een grote uitdaging, erg mooi maar ook bij tijd en wijle super eenzaam en zwaar. Inderdaad, je leven gaat om alles en iedereen draaien, behalve om jou... :-( Zeker als jij nog geen sociaal netwerk hebt.

Maak plannen om dat te gaan opbouwen, als je straks wat meer vrijheid krijgt einde BV periode; welke clubs wil je bij? Tennis? Sport? Naaien? Noem maar wat. Maak alvast afspraken met manlief, hij moet bereid zijn jou die tijd te gunnen en de zorgtaak over te nemen tegen die tijd.

En wen je kindje op tijd aan een flesje nu en dan. Zorg dat papa dat kan geven, bv de laatste avondvoeding, dan kun jij 's avonds ook eens eventjes op pad. Voor mij voelde een boodschap bij de appie al als feest haha hoe sneu ;-)

Doe vooral niet te spastisch over een wijntje + BV, als jou dat ontspant en je vindt het fijn 'jezelf' weer eens te zijn? Gewoon doen. Maar dan meteen na een voeding als je kindje dan 3 uur later pas weer bij je drinkt kan dat ene glaasje wijn echt geen kwaad. Mama heeft ook recht op n beetje leven hoor!

En zoals gezegd, ik heb nu de derde en zit in hetzelfde schuitje....maar ik weet uit ervaring dat als de kindjes 6 maanden zijn geweest, mijn leven weer 'bijtrekt' en het verschil tussen mij en man kleiner wordt en ik weer een beetje mens ;-) zoals ik was.

Komt goed! Succes.
 
Wat lastig dat je net in deze periode van je leven bent verhuisd naar het midden van het land, waar het overigens ook best gezellig is. Haha

Fijn dat je in ieder geval je beestjes gezellig bij je hebt, hier 1 hond en 2 katten.

Zelf nu 31 weken zwanger van de eerste, dus jij loopt 3 weekjes voor op mij.

Waar ik me heel erg aan vast houdt, is dat ik al kleine plannen aan het maken ben voor als ik bevallen ben, nog niks definitiefs, maar wel kijken naar vakanties, oppas geregeld voor als wij naar dansles zijn, zodat ik ook mezelf weer kan worden.
 
Ahh lief! Dankjewel voor jullie berichtjes.

Boodschap is dus: niet wanhopen. Het komt vanzelf goed.

En tot die tijd plannen maken voor clubjes of vakanties oid :)

Ik ben blij dat het herkenbaar is. Dat ik niet de enige ben die die eenzaamheid ervaart.

We wachten dan maar af he haha

 
Terug
Bovenaan