<p>Hallo allemaal,</p><p>Mijn vriend en ik proberen al anderhalf jaar zwanger te worden en tot de dag van vandaag is het nog steeds niet gelukt. </p><p>Wij hebben een tijdje geleden een afspraak met de huisarts gemaakt hierover en die heeft mij bloed laten prikken om te kijken of ik geen chlamydia heb gehad in het verleden. Van mijn partner werden zijn zaadcellen onderzocht. Een paar dagen later hebben we gebeld voor de uitslag en er werd gezegd tegen me partner dat het voldoende was en tegen mij hebben ze gezegd kom maar even op het spreekuur langs. Zo gezegd zo gedaan. Ik zat daar bij de huisarts en zij vertelde me dat ik in het verleden chlamydia heb doorgemaakt en dat de kans bestaat moeilijker zwanger te worden. Ze heeft ons de mogelijkheid gegeven om of het nog een half jaar aan te kijken of verwijzing naar het ziekenhuis. We hebben er samen even over nagedacht en hebben er voor gekozen om ons door te laten sturen naar het ziekenhuis. </p><p>Bij het ziekenhuis aangekomen hebben we een gesprek gehad met een fijne gynaecoloog. Op het moment dat we daar waren dacht ik dat ik zwanger was. Ik was 24 dagen over tijd en alle testen waren negatief maar toch bleef ik het gevoel houden dat het wel zo was. Hij zei me dat we een bloedtest gingen doen om het zeker te weten. Tegen me partner werd gezegd dat het bij hem niet zo goed was. Raar dat de huisarts dan wel zegt dat het goed is. Klap in het gezicht van me vriend maar we geven de hoop niet op. Helaas een paar uur later werden we gebeld met de mededeling dat ik niet zwanger was. Dus hebben we afgesproken dat als ik weer me ongi krijg dat ik gelijk de 1e dag moet bellen om een afspraak in te plannen voor een inwendige echo. Op dag 6 kon ik langs komen voor de echo. Daaruit bleek dat het er goed uit zag maar dat er toch een baarmoederfoto gemaakt moest worden. Hmm dat leek me niet echt een pretje maar goed. De dag van de foto. Ik heb natuurlijk het een en het ander opgezocht qwa informatie maar de ene zei ik heb er geen last van gehad en de ander zei dat het super veel zeer deed. En bij mij was het laatste het geval. Wat een pijnlijk onderzoek was dat zeg. Bijna 2 keer out gegaan van de pijn. </p><p>Na de foto moesten we nog naar de gynaecoloog om daar de uitslag te bespreken. Die bleek goed te zijn. Hij stelde voor om een inwendige echo te maken afgelopen zondag. </p><p>Daar had hij gezien dat het er goed uitzag en een prima mooi eitje was. Hij stelde voor om mij gelijk pregnyl 5000 te geven een dag later mochten we starten met IUI. Me partner en ik keken elkaar aan en dachten ohh nu gaat het beginnen. Van de spuit heb ik totaal geen last gehad. Wel van de zenuwen voor morgen want dan zou ik de eerste IUI krijgen. </p><p>Vanmiddag kwamen we aan in het ziekenhuis en me partner moest zijn zaad wegbrengen. Na een uur wachten hebben we het opgehaald en konden doorlopen naar boven om daar te wachten op de IUI.</p><p>De verpleegster riep ons naar binnen en vertelde me wat er ging gebeuren. Vertelde dat het niet zo heel best was met het zaad maar we gingen het wel proberen. En voor ik het wist lag ik daar op de stoel en was het gebeurd. </p><p>Nu is het zenuwslopend. Ja nu al. Moet je nagaan dat je dan nog 2 weken moet wachten. </p><p>Dit is best wel een lang verhaal. Ik zou het leuk vinden om in contact te komen met mensen die dit ook mee maken en die er over willen praten. </p><p> </p><p>Groetjes Desiree </p>