Eerste keer IUI - ovulatie 'klachten' anders dan normaal

Hoi ladies!

Het onderwerp zegt het eigenlijk al, ik heb heel andere, beter gezegd geen symptomen vanaf mijn ovulatie na mijn 1e IUI behandeling!(Clomid & 1x Ovitrelle)
Sinds mijn miskraam in januari heb ik standaard na de ovulatie tot aan de menstruatie ongelooflijk gevoelige borsten. Nu ná de IUI heb ik dat helemaal niet! Zelfs niet een klein beetje. Wie herkent dit? Kan dit komen door de medicijnen? Of...?

——
Ik ben nieuw hier dus, ook nog even mijn verhaal, buiten mijn man en moeder heb ik niemand om het te delen maar ik merk dat ik het ‘kwijt moet’, dus vandaar dat ik het maar even uittyp.

-[Beide 32] Februari 2021 gestopt met de pil en sinds juli ’21 serieus aan het klussen. Augustus 2022 zaadonderzoek -> slecht! Oktober 2e zaadonderzoek -> prima! volgens uroloog. November ik naar de huisarts en ga maar een keer ergens bloedprikken -> uitslag prima! Conclusie niks aan de hand bij jullie probeer het nog maar even 6 maanden.
-Achteraf bleek ik die maand zwanger! Wat helaas in januari ’23 eindigde in een miskraam na bijna 8 weken. Gelukkig alles snel en zichzelf opgeruimd. In mei ’23 naar de gyn in het ziekenhuis, alles onderzocht en niks te vinden. Ook na het bekijken van de zaadonderzoeken was het volgens haar prima. Dus nogmaals -> probeer het nog maar even 6 maanden, want ja ‘Wellicht was de vorige keer wel een groot wonder!’. En nou net die zin bleef in mijn hoofd spoken!
-Dus ging ik toch verder kijken en zo kwam ik bij een fertiliteitskliniek. Aan hun ons verhaal verteld en de vraag: Heeft het zin bij jullie te komen!? Tuurlijk! Dus sinds een maand lopen we nu daar. Bloedprikken op dag 9-10 of 11 vd cyclus tussen de middag, mijn man opnieuw zaadonderzoek en hup wij naar de eerste afspraak. Mijn hormonen etc. helemaal prima. Maar… het zaadonderzoek was weer minder. En de gyn id kliniek zegt: destijds het eerste onderzoek was heel slecht, de 2e toen was beter maar ook niet echt geweldig. En deze keer is het ook mwah… 70% Skoda en 30% Ferrari, zoals ze het zo verwoorde.
-Nou toen brak mijn klomp... Heel bijzonder allemaal. We kwamen daardoor wel gelijk in aanmerking voor IUI en konden direct beginnen. 2 dagen later begon mijn menstruatie, dus ineens ging het super snel! Op dag 10 een echo en bleek ik 2 blaadjes te hebben van 25 en 16mm, waardoor ik gelijk Ovitrelle kon zetten om de volgende dag de inseminatie te hebben.


Nu in de laatste fase van de wachtweken en ik moet zeggen, ik vond de behandeling en het gaan naar de kliniek prima en ergens ook best fijn, maar de wachtweken lijken nu nog veel langer te duren! Het zit nu constant in mijn hoofd, raar he?!
 
Gewoon… Om je de moed niet te laten verliezen… (ik zal proberen het een beetje kort te houden)

In 2008 verloren wij bij de geboorte.
2009 kregen we te horen dat het een groot raadsel was dat ik überhaupt zwanger was geweest. (Het zaad was nog minder dan een afgekeurde skoda die total loss was) Alleen via ivf of icsi zouden we 0,0000000000000001 % kans op een zwangerschap hebben. Maar volgens het zh was het de moeite waard om het te proberen. We hebben er toen voor gekozen om het niet te doen (was voor ons een principekwestie, maar ik “veroordeel” niemand die een andere keus maakt, dat is ieder voor zich…)
Nu mag ik inmiddels 26 weken zwanger zijn van ons 5e kindje… Zonder de medische hulp en allemaal van dezelfde man als in 2008…
Ik wil hier niet mee zeggen dat het bij iedereen zo gaat, maar verlies de moed niet… Niets is onmogelijk…
 
Hoi, ik heb inmiddels 5 IUI behandelingen gehad. En iedere keer voelt en reageert mijn lichaam anders. Soms heb ik veel bijwerkingen, soms helemaal niet.
De wachtweken ervaar ik ook als het meest vervelend, vooral de 4e week. Helaas zit er niks anders op dan afwachten, verdrietig zijn als de uitkomst niet is wat je hoopt, en dan weer met al je energie door naar de volgende ronde.
Veel succes!
 
Terug
Bovenaan