eerste keer kinderdagverblijf

[Anoniem]

Hoi hoi,

wat was ik blij, eindelijk een plekje op het kinderdagverblijf (het is echt een drama bij ons in de omgeving). Nu vandaag was het zover en na 2 x 2 uurtjes oefenen een hele dag. MAar had niet verwacht dat ik er zoveel moeite mee zou hebben. Dat heb ik nooit gehad bij de oma's, maarja dat is dan ook familie. Ben waarschijnlijk niet de enige die er moeite mee heeft, maar moest het even kwijt....

 

[Anoniem]

Hoihoi,

Je bent vast niet de enige die moeite heeft haar kindje weg te brengen. Ik hoor het veel om me heen. Zelf had ik het niet, want ik wilde graag weer aan de slag en 'mezelf zijn' ipv steeds te moederen.
Bedenk je maar dat je kindje, als het gewend is, het erg leuk vindt bij het KDV. Het is er gezellig, de leidsters zijn schatten en al spelend leren ze. Leuk om te zien.

Sterkte deze eerste dagen/weken, maar het went echt hoor!

Groetjes, Dee

 

[Anoniem]

Hoi Kabo,
je bent ZEKER niet de enige die moeite had met de eerste dag kdv!! De eerste keer dat we haar ernaar toe brachten moest ik al huilen toen we de auto uitstapten...
Ik heb bij thuiskomst wel een kwartier gehuild, hield niet meer op. Pas toen m'n man zei "ze komt wel weer terug hoor" was het klaar.

Je kindje gaat het er vast leuk hebben! En als je dat ziet en merkt, dan wordt het voor jou ook veel makkelijker om je kleine achter te laten. (Dat is tenminste mijn ervaring.)

 

[Anoniem]

Hoi hoi
Nou het is goed gegaan hoor... Wist ook wel dat het goed zou gaan en dat ik niet de enige ben die er moeite mee heeft. Maar toch wel fijn even te lezen dat ik niet de enige ben.  Hij vindt andere kindjes erg interessant en was erg vrolijk. Ook 's avonds niks gemerkt, was vrolijk en is gewoon gaan slapen net als altijd.

 

[Anoniem]

Hoi,

Ikzelf ben  verschrikkelijk nuchter en gemakkelijk overal in, maar oh oh wat had ik het moeilijk de eerste paar keren dat ik zoonlief naar de opvang bracht. De eerste paar keren moest Herald ook erg huilen en was hij minder gezellig dan dat ik gewend ben van hem, ook drinken wilde hij niet (dit haalde hij thuis dus ruimschoots weer in).

Momenteel vindt hij het geweldig om te kijken naar de spelende kinderen en al het speelgoed te bestuderen en proeven welke hij thuis niet heeft.

Binnenkort ga ik ook hele dagen werken, moet bekennen dat ik hier nog wel even tegen op zie.... Had hem 2 ochtenden op de opvang en het worden 2 hele dagen en 1 ochtend. Ach, zal ook wel weer goedkomen denk ik.

Groetjes,
Rolanda

 

[Anoniem]

Blij te lezen dat ik niet de enige huilebalk ben...hahahahaha. Ook ik heb er moeite mee om mijn lieve schat weg te brengen. Onze knul heeft zijn wendagen gehad en die gingen niet allemaal even soepel. Morgen ga ik voor de eerste keer werken........gisteren heb ik hem voor het eerst een hele dag daar gelaten om te wennen...gruwelijk wat heb ik hem gemist. hahahaha zat thuis zelfs stiekem nog te huilen....terwijl iedereen daar erg lief is voor hem en hem erg goed verzorgen!!   tis even wennen om hem niet meer elke dag bij me te hebben, gruwelijk wat was dat lekker maarrrr andere tijden breken aan!!!

Succes met wennen allemaal!!

veel liefs
Sjan

 

[Anoniem]

Hoi,

de eerste keer, dat Lars door zijn papa naar onze gastouder werd gebracht, vond ik ook erg moeilijk. Hij was pas 6 weken oud en werd weggebracht, omdat ìk een dag rust nodig had. Na een zeer zware bevalling (keizersnee en verblijf op IC), was het voor mij moeilijk om weer op krachten te komen. Dus voor mijn herstel (en dus ook beter voor ons mannetje) ging hij naar onze gastouder. En toch voelde ik me schuldig.
Inmiddels is Lars daar al helemaal ingeburgerd en kunnen ze niet meer zonder hem
Hij heeft dus een tweede thuis en dat geeft een goed gevoel!

Groetjes, Marijon

 

[Anoniem]

wat grappig om te lezen dat je het bij de oma's niet moeilijk vond en bij het kdv wel!
ik had (en heb) nog steeds het omgekeerde: op de creche vertrouw ik  op hun professionaliteit  en laat ik mijn zoontje met een goed gevoel achter (al voelde het de eerste paar keer wel 'kaal' toen ik hem voor  de wen-uurtjes achterliet).
maar op de dag dat mijn schoonmoeder oppast voel ik me altijd rot (en dat is nu al 5 maanden elke week...), omdat zij mijn zoontje zo claimt. ik krijg er de kriebels van!!
ik bedenk me maar steeds dat het voor hem fijn is dat hij dan in zijn eigen huis kan blijven en een band met zijn oma kan opbouwen, maar wat vind ik het moeilijk!!!
zo zie je maar, iedereen heeft weer andere perikelen!

groetjes en succes!