Eerste moment met baby

<p style="text-align: left;">Hi allen,</p><p>Ik heb nog nooit een topic geopend hier, maar heb iets waar ik liever anoniem over schrijf. Ik ben 8 weken geleden bevallen van een prachtige dochter, ons eerste kindje. Nu hoor je natuurlijk voor je kindje geboren is verhalen over hoe het zal zijn als hij/zij er eenmaal is, en hoe bijzonder dat is. Dat is eigenlijk waar mijn topic over gaat, want ik moet eerlijk toegeven dat ik dit dus zelf niet zo heb ervaren. </p><p>In het begin vond ik het vooral heel hectisch. Heel bijzonder, ja natuurlijk, maar vooral ook heel heftig. Een gevoel dat ik voor haar moest zorgen, ook dat was er zeker, maar het ‘houden van’ - om het maar even zo te zeggen - moest voor mijn gevoel nog groeien. Ik kende haar nog helemaal niet, dat gevoel had ik ook. Natuurlijk houd je van je eigen kind in die zin dat je ervoor zorgt en voor door het vuur zou gaan, maar écht dat houden van zoals ik het kende had ik nog niet. </p><p>Ik durf dit niet goed te delen met mensen in mijn omgeving. Iedereen is zo lyrisch over de eerste dagen en het eerste moment (‘ik was meteen verliefd op haar’ en ‘bizar hoeveel je kunt houden van zoiets kleins zo snel’), ik had dit dus niet en ik ga hierdoor twijfelen of het wel normaal is. Vandaar ook dat ik dit hier post ;) is er iemand die dit herkent? </p><p>Overigens is het nu, 8 weken later, wel heel anders. We zijn een beetje aan elkaar gewend allemaal en het is steeds leuker, mijn dochter lacht en ik word gelukkig als ik naar haar kijk. Wel nog beetje wennen aan mijn nieuwe rol en nieuwe leven, maar dat valt vanzelf wel op z’n plek. Het gaat dus echt vooral om dat eerste moment. Gewoon benieuwd hoe anderen dit ervaren hebben.</p>
 
Om te beginnen is dit niet iets waar je je voor moet schamen. Ja het is mooi bijzonder en alle clichés. Maar het is ook heftig, hektisch en heel veel wennen aan alles. En dan heb je nog een bak met hormonen die je ook weer rustig moet gaan krijgen. 
Ik heb heeel heeel heeel veel gehuild de eerste weken. Ja ik heb ook genoten, maar ook heel veel op een plek moeten krijgen. 
Zolang je steeds meer liefde en positiviiteit ervaart zou ik me niet zorgen gaan maken. 
En als laatste, stop t niet weg. Praat er juist over. 
 
Om te beginnen is dit niet iets waar je je voor moet schamen. Ja het is mooi bijzonder en alle clichés. Maar het is ook heftig, hektisch en heel veel wennen aan alles. En dan heb je nog een bak met hormonen die je ook weer rustig moet gaan krijgen. 
Ik heb heeel heeel heeel veel gehuild de eerste weken. Ja ik heb ook genoten, maar ook heel veel op een plek moeten krijgen. 
Zolang je steeds meer liefde en positiviiteit ervaart zou ik me niet zorgen gaan maken. 
En als laatste, stop t niet weg. Praat er juist over. 
 
Om te beginnen is dit niet iets waar je je voor moet schamen. Ja het is mooi bijzonder en alle clichés. Maar het is ook heftig, hektisch en heel veel wennen aan alles. En dan heb je nog een bak met hormonen die je ook weer rustig moet gaan krijgen. 
Ik heb heeel heeel heeel veel gehuild de eerste weken. Ja ik heb ook genoten, maar ook heel veel op een plek moeten krijgen. 
Zolang je steeds meer liefde en positiviiteit ervaart zou ik me niet zorgen gaan maken. 
En als laatste, stop t niet weg. Praat er juist over. 
 
Helemaal herkenbaar hoor! Ik was sowieso half knock out door de pijnstilling en vermoeidheid... Ik ben ook niet zo een newborn mama. Ik vond ons zoontje de eerste weken heus heel lief, en wilde hem voor geen goud meer kwijt, maar ik werd pas echt verliefd toen hij meer ging doen dan drinken, poepen en slapen ? Nu is hij ruim 6 maanden en oh wat is het heerlijk!
 
Hoi! Ik zit in de kraamweek en vind het super hectisch idd. Ik word heel gelukkig van huid op huid contact (zó zacht!) en als ie z’n oogjes opent. Ik kan er met mijn partner open over praten. We houden van ‘m maar deze dagen voelen we ons ook n soort ‘manager’ in how to keep our baby alive.. bv loopt nog niet, dat is écht n ding. Mn lichaam is overreden door een trein, poepen en plassen is nog een ‘ding’ en kan echt nog geen 3 min staan met baby in de handen.
Ik merk dat als we een mijlpaal hebben overwonnen (zoals bv die loopt of voor t eerst poepen na de bevalling, baby boert, scheet, poept, groeit naar behoren) ik meer ontspannen ben met de baby en steeds meer kan genieten. Dus ik ben van plan mezelf alle tijd te geven om op welke kleur wolk dan ook te zitten. Hoop dat jij dat jezelf ook kunt gunnen. Wees n beetje trots op jezelf, je hebt in die weken vast al heel wat mijlpalen bereikt!!
 
@helmaaa,
Van harte gefeliciteerd!
Ik heb ook n goede knapper gehad van de bevalling. M'n lijf wilde gewoon niet investeren in bv, alleen maar in herstellen.  Als t niet gaat gaat t niet. Fles is ook goed hè. Dring jezelf niet teveel op dat t moet. 
Ik heb t ook geprobeerd en geprobeerd... En was op n gegeven moment zover dat ik bv losliet en dat was echt een opluchting. X
 
@helmaaa,
Van harte gefeliciteerd!
Ik heb ook n goede knapper gehad van de bevalling. M'n lijf wilde gewoon niet investeren in bv, alleen maar in herstellen.  Als t niet gaat gaat t niet. Fles is ook goed hè. Dring jezelf niet teveel op dat t moet. 
Ik heb t ook geprobeerd en geprobeerd... En was op n gegeven moment zover dat ik bv losliet en dat was echt een opluchting. X
 
Terug
Bovenaan