Vandaag was het dan zo ver. De eerste vaccinaties voor Lise.
Normaal gesproken doorstaan we hielprikjes, gehoortesten en sondes in de neus prima met z'n tweetjes, maar voor de vaccinaties was ikzelf best zenuwachtig. In eerste instantie niet hoor... wat moet dat moet immers... maar vandaag kreeg ik toch met mijn meisje te doen. De hele dag was ze zo vrolijk en was ze zo lief aan het lachen en aan het kraaien, dat ik me met de minuut schuldiger ging voelen. "Maar goed dat je niet weet wat er boven je hoofd hangt.", dacht ik.
Op het CB aangekomen was ze de grote gangmaker. Met grote vrolijke ogen keek ze de wereld in en deed ze precies wat er van haar gevraagd werd. Zelfs haar nekgymnastiek onderging ze voorbeeldig. Toen kwamen de naalden in zicht. Ik Lise haar hoofdje vastgehouden en lekker met haar gekletst, terwijl zij me lachend aanstaarde en toen.... Toen werden die oogjes nog groter, vertrok het bekje en begon ze hartverscheurend en mét tranen te huilen.
Pffff... Het is dat het dat die prikken nodig zijn, maar wie mijn dochter ooit onnodig pijn doet kan een hoek verwachten...!!!!
Nu flesje melk voor haar klaarmaken en haar extra knuffelen. Wat ben ik trots op mijn meisje en wat ben ik retestapelbelachelijktotinhetoneindigeonwijs gek op haar.
Xxx
een verliefde en trotse Arwen
Normaal gesproken doorstaan we hielprikjes, gehoortesten en sondes in de neus prima met z'n tweetjes, maar voor de vaccinaties was ikzelf best zenuwachtig. In eerste instantie niet hoor... wat moet dat moet immers... maar vandaag kreeg ik toch met mijn meisje te doen. De hele dag was ze zo vrolijk en was ze zo lief aan het lachen en aan het kraaien, dat ik me met de minuut schuldiger ging voelen. "Maar goed dat je niet weet wat er boven je hoofd hangt.", dacht ik.
Op het CB aangekomen was ze de grote gangmaker. Met grote vrolijke ogen keek ze de wereld in en deed ze precies wat er van haar gevraagd werd. Zelfs haar nekgymnastiek onderging ze voorbeeldig. Toen kwamen de naalden in zicht. Ik Lise haar hoofdje vastgehouden en lekker met haar gekletst, terwijl zij me lachend aanstaarde en toen.... Toen werden die oogjes nog groter, vertrok het bekje en begon ze hartverscheurend en mét tranen te huilen.
Pffff... Het is dat het dat die prikken nodig zijn, maar wie mijn dochter ooit onnodig pijn doet kan een hoek verwachten...!!!!
Nu flesje melk voor haar klaarmaken en haar extra knuffelen. Wat ben ik trots op mijn meisje en wat ben ik retestapelbelachelijktotinhetoneindigeonwijs gek op haar.
Xxx
een verliefde en trotse Arwen