Hoi Dames,
Ik heb de laatste tijd wel mee gelezen, maar weinig gereageerd. Tja het word allemaal wat vermoeiender nu he. Maar vandaag is het dan echt zo ver: mijn eerste verlofdag! Het was leuk om met de kerst nog te kunnen werken en daar mee af te kunnen sluiten. Ik merkte dat het lichamelijk gezien nu toch ook wel klaar was, ben vandaag toch ook echt 36 weken. Maar nu die eerste verlof dag aan is gebroken, ben ik ook een beetje aan het freaken. Want lange tijd was de geboorte van ons kindje nog iets wat pas over een lange tijd zou gaan plaats vinden, maar vanaf vandaag is dat niet meer zo. Tussen nu en 6 weken is het kindje er. Er moeten nu echt bedklossen gaan komen en een vluchttasje worden klaar gezet. En opeens vind ik de komst van ons kindje een dood enge gedachte... niet de bevalling opzich, daar maak ik me niet druk om, maar dat er straks een kindje is, ik moeder ben, we een gezinnetje zijn...Ik kan er nog niet helemaal bij met mn gedachte en vind het dood eng....
En dit is dus niks voor mij, ik ben altijd een nuchter persoon, heb altijd alles ruim op tijd geregeld en georganiseerd en kan alles goed rattionelariseren, maar nu, nu dus niet en voel ik me down en bang....
Sorry, weet dat de meeste mensen super blij zijn met hun eerste verlof dag, maar ik kan er nog niet echt van genieten....
Liefs,
Mar
Ik heb de laatste tijd wel mee gelezen, maar weinig gereageerd. Tja het word allemaal wat vermoeiender nu he. Maar vandaag is het dan echt zo ver: mijn eerste verlofdag! Het was leuk om met de kerst nog te kunnen werken en daar mee af te kunnen sluiten. Ik merkte dat het lichamelijk gezien nu toch ook wel klaar was, ben vandaag toch ook echt 36 weken. Maar nu die eerste verlof dag aan is gebroken, ben ik ook een beetje aan het freaken. Want lange tijd was de geboorte van ons kindje nog iets wat pas over een lange tijd zou gaan plaats vinden, maar vanaf vandaag is dat niet meer zo. Tussen nu en 6 weken is het kindje er. Er moeten nu echt bedklossen gaan komen en een vluchttasje worden klaar gezet. En opeens vind ik de komst van ons kindje een dood enge gedachte... niet de bevalling opzich, daar maak ik me niet druk om, maar dat er straks een kindje is, ik moeder ben, we een gezinnetje zijn...Ik kan er nog niet helemaal bij met mn gedachte en vind het dood eng....
En dit is dus niks voor mij, ik ben altijd een nuchter persoon, heb altijd alles ruim op tijd geregeld en georganiseerd en kan alles goed rattionelariseren, maar nu, nu dus niet en voel ik me down en bang....
Sorry, weet dat de meeste mensen super blij zijn met hun eerste verlof dag, maar ik kan er nog niet echt van genieten....
Liefs,
Mar