Dag lieve forumleden,
Herkennen jullie ook het gevoel dat je aan het survivalen bent?
Ben aan het herstellen van een fluxus bevalling, veel bloed kwijt geraakt. Borstvoeding is daardoor stuk gegaan, wat een teleurstelling werd.
Geen roze wolk hier, integendeel ik vind het loodzwaar!
Onze dochter van 2 maanden slaapt slecht. Eerste weken urenlang gehuild ivm buikkrampen. Ze geeft zich niet snel over aan haar slaap, vooral de avonden niet. De voedingen zijn ook nog wat rommelig. Het lijkt wel alsof mijn hele dag bestaat uit de zorg voor de kleine. Geen tijd of energie voor mezelf. Heb ook geen zin om mezelf te verzorgen, wil alleen maar slapen. Ben zo intens moe. Partner helpt mee, maar controle loslaten ivm zorg baby vind ik ook lastig.
Mentaal gezien ga ik eraan onderdoor en weet niet wanneer het licht te zien is aan het einde van de tunnel. Je leest overal dat er betere tijden komen, maar wanneer?!
Ook herkenbaar voor jullie?
Herkennen jullie ook het gevoel dat je aan het survivalen bent?
Ben aan het herstellen van een fluxus bevalling, veel bloed kwijt geraakt. Borstvoeding is daardoor stuk gegaan, wat een teleurstelling werd.
Geen roze wolk hier, integendeel ik vind het loodzwaar!
Onze dochter van 2 maanden slaapt slecht. Eerste weken urenlang gehuild ivm buikkrampen. Ze geeft zich niet snel over aan haar slaap, vooral de avonden niet. De voedingen zijn ook nog wat rommelig. Het lijkt wel alsof mijn hele dag bestaat uit de zorg voor de kleine. Geen tijd of energie voor mezelf. Heb ook geen zin om mezelf te verzorgen, wil alleen maar slapen. Ben zo intens moe. Partner helpt mee, maar controle loslaten ivm zorg baby vind ik ook lastig.
Mentaal gezien ga ik eraan onderdoor en weet niet wanneer het licht te zien is aan het einde van de tunnel. Je leest overal dat er betere tijden komen, maar wanneer?!
Ook herkenbaar voor jullie?