Eerste weken, zwaar!

Dag lieve forumleden,

Herkennen jullie ook het gevoel dat je aan het survivalen bent?
Ben aan het herstellen van een fluxus bevalling, veel bloed kwijt geraakt. Borstvoeding is daardoor stuk gegaan, wat een teleurstelling werd.
Geen roze wolk hier, integendeel ik vind het loodzwaar!
Onze dochter van 2 maanden slaapt slecht. Eerste weken urenlang gehuild ivm buikkrampen. Ze geeft zich niet snel over aan haar slaap, vooral de avonden niet. De voedingen zijn ook nog wat rommelig. Het lijkt wel alsof mijn hele dag bestaat uit de zorg voor de kleine. Geen tijd of energie voor mezelf. Heb ook geen zin om mezelf te verzorgen, wil alleen maar slapen. Ben zo intens moe. Partner helpt mee, maar controle loslaten ivm zorg baby vind ik ook lastig.
Mentaal gezien ga ik eraan onderdoor en weet niet wanneer het licht te zien is aan het einde van de tunnel. Je leest overal dat er betere tijden komen, maar wanneer?!
Ook herkenbaar voor jullie?
 
Geef je partner de ruimte, om je te helpen. Dat is gezonder voor jouw. En geeft hem meer gelegenheid een band met de baby op te bouwen.
Pak ieder beetje slaap dat je pakken kan.
Ik was ook wanhopig de eerste maanden. Bij ons ging het slapen met 6 maanden beter.
Sterkte!
 
Misschien heb je het inmiddels allemaal al ontdekt, maar tegen krampjes kan je een aantal dingen doen om de baby te helpen ontluchten. Krampjes spul van de drogist kan het ontstaan minimaliseren (werkt in 50% van de gevallen).
Maar verder ook een doelgerichte massage, met de beentjes fietsen.
De rug tegen je buik aanhouden en de beentjes naar je toe trekken om de rug goed te krommen.
En extra veel aandacht aan boertjes laten schenken.
 
Geef je partner de ruimte, om je te helpen. Dat is gezonder voor jouw. En geeft hem meer gelegenheid een band met de baby op te bouwen.
Pak ieder beetje slaap dat je pakken kan.
Ik was ook wanhopig de eerste maanden. Bij ons ging het slapen met 6 maanden beter.
Sterkte!
Ik moet het helaas vragen, hij komt soms niet vanuit zichzelf en dan groei je in je eigen bubbel verder. En ik weet dat ik hulp moet vragen, maar de hersenen werken niet altijd mee als je je zo naar voelt.
Ik probeer zoveel mogelijk te slapen wanneer de kleine slaapt, maar in slaap vallen is ook een dingetje, mijn hoofd staat constant ‘aan’. Wanhoop is idd het goede woord, het is echt de dagen doorkomen en hopen op een relaxter periode.
Ik ga je tip meenemen
 
Slik vooral ook extra vitaminen B,D en ijzer, na zoveel bloedverlies.
Dat slik ik ook, waardes laatst laten checken en nog steeds laag. Huisarts heeft geen ijzertabletten gegeven, maandag maar nog een keer langsgaan. Ik slik zelf floradix, maar dat heeft niks uitgehaald.
Het is al zo vervelend om je niet fit te voelen en dan moet je ook nog je huisarts overhalen om mee te denken. Volgens de arts moet ik goed/volwaardig eten. En zou het goed moeten komen. Maar dat is dus na 2 maanden niet gebeurd. Wat een stille struggle hebben de vrouwen in het leven. Bedankt voor je reacties, maakt het minder eenzaam!
 
Dat slik ik ook, waardes laatst laten checken en nog steeds laag. Huisarts heeft geen ijzertabletten gegeven, maandag maar nog een keer langsgaan. Ik slik zelf floradix, maar dat heeft niks uitgehaald.
Het is al zo vervelend om je niet fit te voelen en dan moet je ook nog je huisarts overhalen om mee te denken. Volgens de arts moet ik goed/volwaardig eten. En zou het goed moeten komen. Maar dat is dus na 2 maanden niet gebeurd. Wat een stille struggle hebben de vrouwen in het leven. Bedankt voor je reacties, maakt het minder eenzaam!
Heel goed bezig. Geen idee of het nut zou hebben, naast floradix ook tabletten te slikken, of dat het dan te veel wordt? Anders zijn die ook zonder recept verkrijgbaar bij de drogist.
Het deel van de vermoeidheid wat letterlijk door slaapgebrek komt, herstelt pas als je weer wat slaapt. Dus verwacht geen wonderen, zolang dat niet gaat.
Kan je man een fles maken, geven, en helpen met boertjes laten?
Kan je man luiers verschonen?
Zo ja, dan kan hij rustig voor de baby zorgen terwijl jij slaapt. Dat de luiers dan misschien niet in de luieremmer beland of zo, is minder belangrijk dan slapen.
Zo niet, dan moet je hem dat eerst even leren. Komt wel goed.
Ik ken iemand die niet beter wist dan het fruithapje in de magnetron op te warmen. Zijn zoon heeft het gewoon overleefd. Komt goed. Laat los. Ga slapen.
 
Ik moet het helaas vragen, hij komt soms niet vanuit zichzelf en dan groei je in je eigen bubbel verder. En ik weet dat ik hulp moet vragen, maar de hersenen werken niet altijd mee als je je zo naar voelt.
Ik probeer zoveel mogelijk te slapen wanneer de kleine slaapt, maar in slaap vallen is ook een dingetje, mijn hoofd staat constant ‘aan’. Wanhoop is idd het goede woord, het is echt de dagen doorkomen en hopen op een relaxter periode.
Ik ga je tip meenemen
Het heeft voor mij nog wel een jaar geduurd, na de slaapproblemen, dat ik in de babykamer in de schommel stoel ging zitten, en meteen terug dacht, aan die hopeloze nachten. Ze gaan echt over. Niet vandaag, niet morgen. Maar ze gaan wel over.
Probeer om de 1 a 2 weken opnieuw of het nu ineens wel lukt, de baby gewoon neer te leggen. Maar probeer het niet continu, daar wordt niemand vrolijk van.
De baby verslapt na 20 minuten slapen in je armen. Dat is het moment dat je hem neer kan leggen, eerder en hij wordt weer terug wakker.
Op het kinderdagverblijf hadden ze een elektrische zelf schommelende wieg aangeschaft, dat werkte ook.
 
Terug
Bovenaan