effe klagen

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi,
Ik heb het echt even helemaal gehad. Tot nu toe was ik zo positief na de miskraam maar vandaag voel ik me echt bleu..

Mijn vent staat niet echt te springen om sex op commando. Als het mijn vruchtbare dagen zijn dan voelt hij zich net een zaaddonor en daar baalt hij dan van..alsof dat dan het enige doel is van de sex. Ik vind het wel moeilijk want ik voel me dan ook wel een beetje afgewezen door hem..als je je even over je drukke leven heen zet en een beetje zin maakt kan je er toch nog wat leuks van maken ..of niet ?
Maar goed..hij is druk druk druk..en als hij eindelijk achter zijn computer komt is hij zo moe dat hij
meteen wil slapen ..of ik lig zelf al te slapen.

Ach , ik mag niet klagen dat weet ik wel..ik heb twee kids maar vandaag ben ik wel een beetje er doorheen.

Ik heb een eigen bedrijfje en het is zo hectisch allemaal..dan nog de kids..het huishouden..en nadat ik vanavond eindelijk zit en ik mijn man een beetje probeer te verleiden..wijst hij me af ! Godver ...


Maakt me schoonzus ook nog een opmerking over hoe moe ze nu is (zij was gelijk met mij zwanger..alleen ik kreeg een miskraam en zij niet !) Ik kan even geen medeleven met haar he
bben hoor..ik zie haar maar steeds zwangerder worden..en vandaag is eigenlijk de eerste dag dat dat mij nekt !

Nou goed..dit was even mijn klaagzang..

liefs Issabel
 
He Issabel,

Lekker even om te klagen toch?
Ik denk dat de meeste van ons deze gevoelens wel herkennen en ik zeker.
In het begin toen ik maar niet zwanger raakte wilde ik ook op commando sexs en dat haalde inderdaad wel het leuke er vanaf. Mijn vriend moest op een gegeven moment medicijnen slikken en dat zorgde ervoor dat hij geen zaadlosing kreeg. Ik was behoorlijk pissed maar stelde me er toen wel op in dat we dus nog wel 3 maandjes moesten wachten. In deze tijd vreeen we dus alleen als we zin hadden en laat hij nou net 1 zaadlosing krijgen. Dit was dus gelijk de 1e keer dat ik zwanger was en daardoor wist ik wel wanneer ik vruchtbaar was. Nu vrijen we even beschermd omdat we even niet zwanger willen worden end at haalt ook wel een beetje het plezier weg. Ik zal zo blij zijn als het ons ooit zou lukken en we gewoon weer sex kunnen hebben zonder dat we met vruchtbare dagen rekening moeten houden.
Ik kan jullie dus allebei heel goed begrijpen.

Het komt allemaal wel goed.
Sterkte.
Corina
 
Hoi,

bedankt voor je berichtje..vandaag schijnt de zon dus laten we maar even positief blijven..ik denk dat mijn vruchtbare dagen wel zo'n beetje voorbij zijn nu dus het wachten kan beginnen. Ik zou het echt geweldig vinden als het gelukt zou zijn deze maand..en anders..ach anders vind ik samen met jullie wel een weg om weer positief een nieuwe ronde in te stappen.
geniet van het mooie weer en tot later..

Issabel
 
Hoi,



Misschien heb ik wel helemaal geen reden tot klagen horen maar toch.......

Ik ben nu dus bijna 15 weken zwanger, ik heb net 48 uur in mijn bed
doorgebracht met een hevige migraine, en omdat je geen medicijnen mag
behalve paracetamol, was rust de enige optie volgens de gyn.Nou heeft
het inderdaad ook geholpen moet ik zeggen. En was ik gisteren weer
helemaal boven jan. Dus dacht ik laat ik het voor ons saampies eens
gezellie maken, manlief heeft het al 2 dagen zonder mij moeten stellen.
Dus lekker gekookt,, komt manlief thuis, met een geweldig humeur, niet
dus.....Hij had echt weer zo'n "ik trap je lekker op je hart"humeur.

De een na de andere stomme opmerking kwam er uit zijn mond, ik dacht
laat je hormonen niet opnaaien, hou ze in bedwang, en iik moet zeggen
dat dat aardig is gelukt. Maar ik had echt het idee, van zo hij denk,
ze loopt er weer, laat ik eens lekker mijn gal gaan spugen,nou ik zal
je vertellen de gezelligheid was meteen verdwenen. Wie heeft hier nou
last van de hormonen dan????

En nu denk ik er dan weer eens over na, en denk ik bij mezelf, ligt het
nou allemaal aan mij en mijn hormonen. Ik begin dan ontzettend te
twijfelen.

Maar goed we zullen zien hoe het vanavond gaat, wie praat ik morgen
weer heel anders, maar op dit moment baal ik gewoon als een stekker.

Terwijl ik gewoon blij moet zijn met ONZE zwangerschap.

Sorry hoor.



Pascalle

 
Hi meiden,

Ik kom hier ook even klagen hoor! En dan net als jullie met name even over mijn vriend. Ik kan er gewoon zo af en toe geen hoogte van krijgen, wat is nl. het probleem. Toen ik zwanger was leek die wel in de 7e hemel, zo erg zelfs dat hij aan veel vrienden zijn mond niet kon houden dat ik dus zwanger was. Alles had hij al in zijn hoofd ingepland, waar het kamertje kwam, hoe we het met het werk zouden doen, noem maar op. Vaak moest ik hem echt benadrukken dat die toch echt wat behoudender moest zijn omdat het gewoon allemaal nog erg pril was. Als standaard antwoord had hij dan dat het gewoonweg niet fout kon gaan omdat ik simpelweg een ‘oermoeder’ was (zijn woorden, niet de mijne hoor haha). Enfin.. toen ik dus een miskraam kreeg is zijn wereldje een soort van ingestort. Ikzelf heb eigenlijk zo’n instelling van ‘doorgaan’ en ‘volgende keer gaat het wél goed’. Mijn vriend ziet er na de miskraam enorm tegenop, dagelijks krijg ik van hem te horen of het het allemaal wel waard is, dat hij met mij zonder kind ook heel blij is. Hij twijfelt er sterk aan of hij het nog wel wil proberen en om eerlijk te zijn word ik door hem een beetje onzeker nu. Ik heb hem ook verteld dat ik gewoonweg niet meer aan de pil ga… maaruh pff als ik dan weer realistisch denk vind ik wel dat je er samen achter moet staan en ga ook ik weer twijfelen. Ik heb hem echt duidelijk gevraagd naar de reden en hij wil gewoon niet meer zo’n teleurstelling meemaken. Enkel en alleen als hij de garantie heeft dat het de volgende x wel goed gaat wil hij het… Wat moet je daar nou mee?? Mannen….. ik bedoel wij hebben de naam, maaruh ppffff zij kunnen toch ook echt heel erg vermoeiend zijn hoor.

Zo! Dit geschreven te hebben voel ik mij weer opgelucht… ik denk dat ik maar gewoon doorga met simpelweg eigenwijs zijn en dus ook die pil niet meer ga slikken. Ik bedoel het leven zit toch vol met risico’s….. die hoef je toch niet voor je eigen zekerheden uit de weg te gaan? Herkent iemand mijn man zijn denkwijze trouwens?

Liefs,
Brigitte
 
Hoi,

Wat heerlijk om te lezen dat ik niet de enige ben die zoiets heeft van: Mijn ei gaat aan de wandel, kom op klussen! En na mijn miskraam is die drang weer erger geworden. Ik weet het, zo lijkt klussen een verplichting. Maar ik kan het gevoel ook niet tegen houden. En om ons heen zijn weer meerderen bezig met kinderen krijgen. Ik dacht dat het allemaal wel aardig ging, totdat ik mijn buurvrouw laatst tegen het lijf liep. Zij is ook zwanger. Was 7 weken verder als ik, en ineens ploft haar buik naar voren. Ik vind het fijn voor haar dat ze zwanger is, maar ik moest even slikken. Met een vriendin van ons heb ik minder moeite. Misschien komt dat wel omdat het kinderen krijgen bij hen niet zo makkelijk gaat. En ik gun het ze dus dat het gelukt is. Maar soms heb ik dus wel eens moeilijke momenten.
En dan is het zalig om hier even te lezen. Veel dingen zijn herkenbaar.

Allemaal een fijn weekend! Geniet van deze heerlijke dagen!

Groetjes, Kat
 
Hoi Brigitte,

Ik kan het helemaal voorstellen met die pil..gooi hem maar lekker in de prullenbak..
Die stap van we gaan voor een kind is nu eenmaal veel groter dan ik stop met de pil. Mijn man was voor de eerste ook niet geheel enthausiast..hij wilde wel kinderen maar niet persee nu en ach als ze er niet kwamen zou hij ook gelukkig zijn..op een gegeven moment wilde echt elke cel in mijn lijf zwanger worden..en ik die pil maar slikken..ik heb toen gezegd..als je geen kinderen wilt dan ben je vanaf nu zelf verantwoordelijk daarvoor want ik stop met de pil. we hebben drie keer veilg gevreeen en toen zij hij laat maar .
Dat is een vele kleinere drempel dan hardop zeggen dat je voor een kind wilt gaan! En natuurlijk zou hij ze nu niet meer willen missen. Hij is alleen geen vader die echt loopt te tutten met de kids..nu ze groter worden kan hij er meer mee.
Nou in ieder geval..lekker je eigen gevoel blijven volgen hoor..dan volgt de rest vanzelf..

Kat,

Het blijft moeilijk he..zwangeren om je heen. Bij mij in mijn omgeveing is juist iedereen binnen 2 maanden zwanger..weinig miskramen of verhalen van mensen waar het langer bij duurt. Daarom voel ik me vaak wat alleen met mijn gevoelens en slecht begrepen.
Ach daarom ben ik ook zo blij met jullie

liefs Issabel
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan