Hoi hoi,
Van de week had ik me aangemeld bij dit forum via de lijst, maar ik zal me nog even voorstellen.
Trouwens heel goed dat dit forum er is!!!!
Ik ben dus Annemarie ( andere dan Anne-Marie) en ik ben 26 jaar. Mijn man en ik hebben een zoontje van bijna een jaar en we waren in blijde verwachting van ons 2e kindje. Met 11,5 week ging ik voor de eerste keer naar de VK, die kon het hartje nog niet horen, maar mijn baarmoeder was goed gegroeid en bij mijn zoontje konden we bij de eerste controle het hartje ook nog niet horen dus maakte ik me geen zorgen. De volgende dag ( 24 dec)zouden we bij de VK een termijn echo hebben. Vol goede moed gingen we er naartoe, nou dat werd een ijskoude douche, want ons kindje leefde niet meer, waarschijnlijk is het rond 10/11 weken misgegaan. Wat een naar beeld is het om je levenloze kindje te zien op het beeldscherm, dat zal ik nooit vergeten.
Na 2 weken ben ik gecuretteerd in het ziekenhuis ( zou toen 13,5 week zijn geweest), en hoewel ik het in het begin heel eng vond om met een dood minimensje in mijn buik rond te lopen ben ik blij dat we de tijd hebben gehad om afscheid te nemen. Niet dat alles nu vergeten is en de tranen gedroogd zijn, absoluut niet hoor, maar we hebben er naartoe kunnen leven.
Nou na de curettage zei de gyn al dat ik best wel 4 weken kon vloeien omdat ik al zo ver was enzo, nou ik vrees dat hij gelijk gaat krijgen.
Aaarg, iedere keer denk ik dat het over is en dan begint het weer.
Ik ben heel erg huilerig en labiel enzo geweest, maar gelukkig zijn mijn hormonen weer wat op orde, hoewel van de week stond ik onder de douche en kwam er wat melk uit mijn borsten.... Helemaal niet leuk, gelijk weer dikke tranen natuurlijk.
Nu voel ik me lichamelijk best goed ben weer lekker aan het werk en tuurlijk zijn er nog regelmatig verdrietige momenten maar we komen er wel bovenop en we hebben al een prachtkind en die is een enorme steun voor zijn papa en mama.
Ik hoop dat het de volgende keer wel goed mag gaan!!!
Ik baal alleen dat ik zo lang bloedverlies heb, weet dus ook niet wanneer mijn NOD is, maar ja we kunnen niet anders dan wachten.
Nou dames heel veel succes en sterkte allemaal en tot later, groetjes Annemarie
Van de week had ik me aangemeld bij dit forum via de lijst, maar ik zal me nog even voorstellen.
Trouwens heel goed dat dit forum er is!!!!
Ik ben dus Annemarie ( andere dan Anne-Marie) en ik ben 26 jaar. Mijn man en ik hebben een zoontje van bijna een jaar en we waren in blijde verwachting van ons 2e kindje. Met 11,5 week ging ik voor de eerste keer naar de VK, die kon het hartje nog niet horen, maar mijn baarmoeder was goed gegroeid en bij mijn zoontje konden we bij de eerste controle het hartje ook nog niet horen dus maakte ik me geen zorgen. De volgende dag ( 24 dec)zouden we bij de VK een termijn echo hebben. Vol goede moed gingen we er naartoe, nou dat werd een ijskoude douche, want ons kindje leefde niet meer, waarschijnlijk is het rond 10/11 weken misgegaan. Wat een naar beeld is het om je levenloze kindje te zien op het beeldscherm, dat zal ik nooit vergeten.
Na 2 weken ben ik gecuretteerd in het ziekenhuis ( zou toen 13,5 week zijn geweest), en hoewel ik het in het begin heel eng vond om met een dood minimensje in mijn buik rond te lopen ben ik blij dat we de tijd hebben gehad om afscheid te nemen. Niet dat alles nu vergeten is en de tranen gedroogd zijn, absoluut niet hoor, maar we hebben er naartoe kunnen leven.
Nou na de curettage zei de gyn al dat ik best wel 4 weken kon vloeien omdat ik al zo ver was enzo, nou ik vrees dat hij gelijk gaat krijgen.
Aaarg, iedere keer denk ik dat het over is en dan begint het weer.
Ik ben heel erg huilerig en labiel enzo geweest, maar gelukkig zijn mijn hormonen weer wat op orde, hoewel van de week stond ik onder de douche en kwam er wat melk uit mijn borsten.... Helemaal niet leuk, gelijk weer dikke tranen natuurlijk.
Nu voel ik me lichamelijk best goed ben weer lekker aan het werk en tuurlijk zijn er nog regelmatig verdrietige momenten maar we komen er wel bovenop en we hebben al een prachtkind en die is een enorme steun voor zijn papa en mama.
Ik hoop dat het de volgende keer wel goed mag gaan!!!
Ik baal alleen dat ik zo lang bloedverlies heb, weet dus ook niet wanneer mijn NOD is, maar ja we kunnen niet anders dan wachten.
Nou dames heel veel succes en sterkte allemaal en tot later, groetjes Annemarie