eigen wereldje

A

ANONYMOUS_USERNAME

Ik maak me een beetje zorgen om mijn zoontje van 5, want het lijkt soms wel of hij in een heel andere wereld leeft..

Het is een normaal, lief kind, maar soms is ie helemaal in zichzelf gekeerd in een eigen wereldje. Hij concentreerd zich niet op wat er om hem heen gebeurd, waardoor hij steeds meer achter begint te lopen. Hij maakt moeilijk vriendjes, loopt niet goed mee op school, vergeet van alles, en daar wordt ie dan ook nog onzeker van, want weer resulteerd op nog meer in zichzelf keren. cirkeltje rond, dus!!

Nou heeft ie genoeg meegemaakt, zoals een scheiding, oor-ontstekingen en verandering van school. Maar ik lijk niet echt meer tot hem door te dringen, hoeveel ik ook  met hem praat. Soms snapt ie de meest logische dingen niet, en het lijkt net of ie nog maar 3 is, in plaats van 5. Hij lijkt echt in de war, en het is vreselijk om te zien dat je kind niet gelukkig is. Wie herkent dit en kan ons helpen met advies???
 
Lieve Linnie,
Wat je beschrijft, is ergens herkenbaar. Maar ik kan natuurlijk geen 'diagnoses' geven... Toch zou ik je willen adviseren om ermee aan de slag te gaan. Hoe eerder je weet óf er iets met je kind is, en eventueel wát, hoe beter je hem kunt begrijpen of helpen.....

Denk eens aan je huisarts, een VTO team (vaak onderdeel van thuiszorg).... en laat je niet afschepen. Het moedergevoel heeft het vaak bij het rechte eind.
Succes, groet,
Hannah
 
Als ik je verhaal zo lees reist me direct de vraag of het gehoor van je kindje wel goed is.
Ik ken namelijk kinderen uit mijn nabije omgeving waar die kinderen ook niet/nauwelijks reageerden, dingen niet goed begrepen etc.
Ook hier was het circeltje rond ...

Totdat bleek dat 1 kind slechthorend was en de ander zulke enorme proppen in de oren had dat ze nog maar 30% kon horen...Tja en dan ontgaat er toch wel een heleboel aan je wereldje waarin je nog zoveel niet weet en nog  moet leren.

Misschien is het bij jouw kindje anders maar zie het in iedergeval niet over het hoofd.
Dit omdat je schreef dat het vaak oor ontstekingen heeft gehad.

 
Lieve Linie,

Het is heel normaal dat kinderen vaak in hun eigen wereldje leven. Maar ik wil je toch aanraden om je door je huisarts door te laten sturen naar de jeugdafdeling van het GGZ. Ik wil je niet ongerust maken, maar ik herken enkele van deze dingen uit wat mijn man verteld heeft over zijn jeugd. Onlangs is bij hem een vorm van autisme geconstateerd. Ik wil niet zeggen dat jouw zoontje dat kan hebben, maar als hij het wel heeft, kan dit beter zo vroeg mogelijk bekend worden. Dit kan heel wat problemen in zijn latere leven voorkomen. Het had mijn man heel wat frustraties en afwijzingen gescheeld als zijn ouders hadden willen accepteren dat hij anders is dan anderen, maar voor de rest heel gewoon. Als je meer wilt weten over autisme kun je gaan kijken op de webiste van het nva: www.nva.nl.

Groetjes, jannie
 
Hallo Linie,

Ik herken het gedrag van je zoontje wel in mijn dochter toen ze tussen de 3,5 en  4 jaar was, maar elk kind is natuurlijk uniek. Met haar gehoor is niets mis, en ik maakte me al een tijdje zorgen, vanaf dat ze 2,5 jaar was omdat haar taalontwikkeling maar niet goed op gang kwam. Maar ik dacht, en ook mijn omgeving riep dat vaak 'gaat wel weer over, of trekt wel weer bij' of 'wacht maar als ze op school zit'. Maar toen ook de school contactproblemen met haar had (inderdaad, ook vaak iets niet begrijpen wat er tegen haar gezegd werd, dingen letterlijk nemen, veel napraten zonder echt een antwoord te geven en veel in haar eigen wereldje zitten), heb ik haar laten onderzoeken via het Triversum. Daar is een voorlopige diagnose uitgekomen, PDD-NOS. Dat is  een ontwikkelingsstoornis, aanverwant aan autisme. Nu gaat ze naar een Medisch Orthopedagogisch Centrum (voorheen Medisch Kleuter Dagverblijf) om haar ontwikkeling te stimuleren, want ze had inmiddels een algehele ontwikkelingsachterstand. Daar blijft ze tot de zomervakantie en dan word ze opnieuw getest bij het Triversum. Ook het MOC doet aan onderzoek en eventueel diagnostiek. Inmiddels is ze  ruim 5 jaar en ze is zó veranderd in positieve zin! Ze kan nu veel meer, haar ontwikkeling is enorm vooruit gegaan, het praten ook en ze praat nu tegen jan en alleman. Puzzelen bijv  kon ze tot voor kort nooit, ineens kan ze puzzels leggen van 50 stukjes. Kortom, haar hele ontwikkeling is goed vooruit gegaan en ik ben daarom blij dat ik haar heb laten onderzoeken zodat ze nu de juiste hulp krijgt.


Schrik niet van wat ik hier schrijf, want het wil helemaal niets zeggen over jouw zoontje! Maar wat ik wil aangeven is, volg je gevoel. Laat je kind onderzoeken. Is er niets aan de hand? Dan wéét je dat tenminste. Is er wél wat aan de hand, dan geeft dat meer duidelijkheid en kun je de juiste aanpak vinden, wat er ook is. Je kind kan dan de juiste hulp krijgen, het opent ook meer deuren.  Het is ook ontzettend belangrijk dat je het zo vroeg mogelijk  ontdekt (mocht er wat aan de hand zijn), want een eventuele behandeling slaat op jonge leeftijd veel beter aan dan als ze al ouder zijn.

Sterkte!
 
Ha Linie,
Ik was eigenlijk nieuwsgierig of je al wat 'verder' bent met je zoontje. Hoe gaat het nu met hem? Ik las net wat de anderen geschreven hebben. Denk inderdaad dat je eerst lichamelijke oorzaken moet uitsluiten (gehoorproblemen, allergieën o.i.d.) en dan verder kunt laten kijken. Ook één van mijn kinderen heeft een autisme spectrum stoornis, en dus herken ik het gedrag ook wel. Wat niet wil zeggen dat het bij jouw kind ook zo is. Maar hoe eerder je erbij bent, wat het ook is, hoe beter. Ook voor jezelf, en voor het begrip naar je kind toe. Wat adviseert de school eigenlijk????
Hannah
 
Misschien een beetje laat, maar ik wilde ook even reageren. Er wordt heel veel geschreven over autisme (verwante) stoornissen. Ik denk dat het heel belangrijk is om te kijken of   hij altijd al zo in zichzelf was gekeerd en moeilijk contacten maakte of dat dat pas gekomen is nadat er van alles in zijn leven is gebeurd. Een scheiding en een verhuizing zijn zeer heftige dingen voor een kind. En als je dan ook een vrij gevoelig kind  hebt kan hij misschien in zijn eigen wereldje gaan zitten om zich beter te voelen, even weg van de ellende in het echte leven. Ik zou wel afwegen om eventueel hulp te zoeken om hem eventueel te helpen bij de verwerking van hetgeen hij heeft meegemaakt.

Succes!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan