A
Anoniem
Guest
Lieve nog zwangere meiden,
zo te lezen zit iedereen zo'n beetje in de einde van de zwangerschaps blues en hebben we er zo allemaal wel een beetje genoeg van...
Heel begrijpelijk; het is ook niet niets wat zo'n zwangerschap allemaal met je doet en de ergste kwaaltjes komen nu eenmaal vaak pas op het einde van de zwangerschap...
Begrijp me niet verkeerd: ik vind zwanger zijn een geweldige ervaring en besef maar al te goed hoe gelukkig wij zijn dat we kinderen mogen krijgen, je leest zoveel andere verhalen.... Maar dat neemt niet weg dat zwanger zijn ook gewoon heel zwaar is; heel lang duurt; je hele lichaam veranderd en dan ook nog eens je hele hormoon huishouding door de war gooit... Ik herken mezelf vaak niet meer als ik in de zoveelste huilbui uitbarst...
Zo op het eind kan je eigenlijk niets anders meer doen dan wachten; wachten tot je kindje besluit dat t tijd is... Dit is misschien nog wel het moeilijkste aan zwanger zijn (en ook aan zwanger worden): we zijn zoooo gewend om alles te plannen, maar de creatie van nieuw leven laat zich nu eenmaal niet plannen...
Maar lieve meiden: we zijn er nu echt bijna; nog ff en ook wij mogen ons kleintje in onze armen sluiten en zodra dat moment er is zullen we al deze kwaaltjes en ongemakken er graag voor over hebben gehad en bij vlagen zullen we dat extra leven in ons eigen lijf best nog eens gaan missen...
Want hoe zwaar/pijnlijk/vervelend of wat dan ook de zwangerschap en de bevalling (kunnen) zijn: er is niets mooier dan het krijgen van een kind!!!
Dus lieve meiden: kop op, het is nog maar voor even!!! We krijgen er iets moois voor terug!!!
Heel veel liefs en sterkte met de laatste loodjes,
Nika
zo te lezen zit iedereen zo'n beetje in de einde van de zwangerschaps blues en hebben we er zo allemaal wel een beetje genoeg van...
Heel begrijpelijk; het is ook niet niets wat zo'n zwangerschap allemaal met je doet en de ergste kwaaltjes komen nu eenmaal vaak pas op het einde van de zwangerschap...
Begrijp me niet verkeerd: ik vind zwanger zijn een geweldige ervaring en besef maar al te goed hoe gelukkig wij zijn dat we kinderen mogen krijgen, je leest zoveel andere verhalen.... Maar dat neemt niet weg dat zwanger zijn ook gewoon heel zwaar is; heel lang duurt; je hele lichaam veranderd en dan ook nog eens je hele hormoon huishouding door de war gooit... Ik herken mezelf vaak niet meer als ik in de zoveelste huilbui uitbarst...
Zo op het eind kan je eigenlijk niets anders meer doen dan wachten; wachten tot je kindje besluit dat t tijd is... Dit is misschien nog wel het moeilijkste aan zwanger zijn (en ook aan zwanger worden): we zijn zoooo gewend om alles te plannen, maar de creatie van nieuw leven laat zich nu eenmaal niet plannen...
Maar lieve meiden: we zijn er nu echt bijna; nog ff en ook wij mogen ons kleintje in onze armen sluiten en zodra dat moment er is zullen we al deze kwaaltjes en ongemakken er graag voor over hebben gehad en bij vlagen zullen we dat extra leven in ons eigen lijf best nog eens gaan missen...
Want hoe zwaar/pijnlijk/vervelend of wat dan ook de zwangerschap en de bevalling (kunnen) zijn: er is niets mooier dan het krijgen van een kind!!!
Dus lieve meiden: kop op, het is nog maar voor even!!! We krijgen er iets moois voor terug!!!
Heel veel liefs en sterkte met de laatste loodjes,
Nika