Sommige zullen het wel nog herrineren Nick werd geboren en we moesten beide tijdje in het ziekenhuis blijven.
Daar ging het niet zo netjes als het hoorde.
Ik zakte door mijn benen heen kreeg te horen heb daar geen verstand van van de vk eenmaal thuis scheen het bekkenintabiliteit te zijn.
Ook had ik een verpleegster poeslief als de visite erbij was maar zodra die weg was een totale kreng.
Eenmaal thuis kon ik het niet meer verwerken de pijn alles wat er in ziekenhuis gebeurd was en door de pijn zei mijn borsten ook van je gaat maar over op de fles.
Ik raakte in depressie en trok aan de bel.
Men gaf mij een begeleidster om de band met nick te versterken en ten ondersteuning. Ook kreeg ik van de arts halve tablet anti depresiva per dag.
Ik liep bij de fysio voor mijn bekkeninstabiliteit en boekte snel vooruitgang.
Toen kwam het. Ik hoefde niet meer naar de fysio na anderhalf maand.
Ik vol trots aan de begeleidster verteld antwoord: veel te vroeg ik vertrouw het niet dat je zonder al aan kan.
Ook de depressie verdween en in overleg met de arts stopte ik met de anti depresiva.
Toen Nick 2 en half maand was ging controle bij de arts goed hij verklaarde dat door de hormonen het gewoon even teveel was geworden en dat ik alleen effe zetje nodig heb gehad en nu beter ben.
Ook dit vertelde ik trots aan de begeleidster haar reactie: hij had je moeten doorsturen naar een psygoloog of een praatgroep.
Ik begon me te irriteren aan haar in plaats van vriendelijke adviezen voelde het als opdringen en goed luisteren deed ze niet.
Zo gaf ze het advies toen het buiten nog vroor dat ik dag en nacht de raam van onze kamer en nick zijn kamer open zou houden dat terwijl die ramen nog enkel glas zijn.
2 weken gelden kwam ze kwartier te laat dus ik heel netjes de opmerking goh wat ben je laat.
Ik kreeg meteeen een hele preek waarom was ik geiriteerd en of ik altijd last heb van een ochtendhumeur nou dan raak je wel geiriteerd.
Ik heb de volgende dag pen en papier gepakt en haar notities doorgebladerd over mij en ben gaan schrijven.
Op het eind had ik een a4 aan beide kanten vol met notities van dingen die ik gezegd zou hebben volgens haar maar die niet klopte omdat ze mijn woorden verdraaide.
Ik cb bellen resultaat ik wacht op foontje van haar baas maar het is haar woord tegen de mijne dus dat wordt nog lachen want ja wie gelooft men eerder de begeleidster of de onstabiele moeder.
Nu ja ze is iedergeval weg uit mijn huis en dat geeft een hoop rust.
En dan ja hoor denk je dat je eindelijk verder kan dan mag je binnenkort terug naar ziekenhuis voor een operatie. Ze hebben het bij de bevalling verkeerd gehecht. Gelukkig kan ik slecht nieuws nu allemaal weer aan en voel ik me goed genoeg om dit te schrijven want heb me al tijd niet laten horen.
Nu geniet ik lekker van mijn babbelende zoontje en klus ik lekker in huis en tuintje.
Daar ging het niet zo netjes als het hoorde.
Ik zakte door mijn benen heen kreeg te horen heb daar geen verstand van van de vk eenmaal thuis scheen het bekkenintabiliteit te zijn.
Ook had ik een verpleegster poeslief als de visite erbij was maar zodra die weg was een totale kreng.
Eenmaal thuis kon ik het niet meer verwerken de pijn alles wat er in ziekenhuis gebeurd was en door de pijn zei mijn borsten ook van je gaat maar over op de fles.
Ik raakte in depressie en trok aan de bel.
Men gaf mij een begeleidster om de band met nick te versterken en ten ondersteuning. Ook kreeg ik van de arts halve tablet anti depresiva per dag.
Ik liep bij de fysio voor mijn bekkeninstabiliteit en boekte snel vooruitgang.
Toen kwam het. Ik hoefde niet meer naar de fysio na anderhalf maand.
Ik vol trots aan de begeleidster verteld antwoord: veel te vroeg ik vertrouw het niet dat je zonder al aan kan.
Ook de depressie verdween en in overleg met de arts stopte ik met de anti depresiva.
Toen Nick 2 en half maand was ging controle bij de arts goed hij verklaarde dat door de hormonen het gewoon even teveel was geworden en dat ik alleen effe zetje nodig heb gehad en nu beter ben.
Ook dit vertelde ik trots aan de begeleidster haar reactie: hij had je moeten doorsturen naar een psygoloog of een praatgroep.
Ik begon me te irriteren aan haar in plaats van vriendelijke adviezen voelde het als opdringen en goed luisteren deed ze niet.
Zo gaf ze het advies toen het buiten nog vroor dat ik dag en nacht de raam van onze kamer en nick zijn kamer open zou houden dat terwijl die ramen nog enkel glas zijn.
2 weken gelden kwam ze kwartier te laat dus ik heel netjes de opmerking goh wat ben je laat.
Ik kreeg meteeen een hele preek waarom was ik geiriteerd en of ik altijd last heb van een ochtendhumeur nou dan raak je wel geiriteerd.
Ik heb de volgende dag pen en papier gepakt en haar notities doorgebladerd over mij en ben gaan schrijven.
Op het eind had ik een a4 aan beide kanten vol met notities van dingen die ik gezegd zou hebben volgens haar maar die niet klopte omdat ze mijn woorden verdraaide.
Ik cb bellen resultaat ik wacht op foontje van haar baas maar het is haar woord tegen de mijne dus dat wordt nog lachen want ja wie gelooft men eerder de begeleidster of de onstabiele moeder.
Nu ja ze is iedergeval weg uit mijn huis en dat geeft een hoop rust.
En dan ja hoor denk je dat je eindelijk verder kan dan mag je binnenkort terug naar ziekenhuis voor een operatie. Ze hebben het bij de bevalling verkeerd gehecht. Gelukkig kan ik slecht nieuws nu allemaal weer aan en voel ik me goed genoeg om dit te schrijven want heb me al tijd niet laten horen.
Nu geniet ik lekker van mijn babbelende zoontje en klus ik lekker in huis en tuintje.