Het genieten zou nu eigenlijk moeten beginnen,en dat doe ik ook eigenlijk wel.
Het "probleem" is mijn dochtertje van 2,5.Ik weet af en toe niet meer wat ik met er aan moet.Ze is echt zo vreselijk vervelend op het moment.Nu sinds 2 weken.Ze is altijd wel een kindje geweest die weet wat ze wil wil,maar nu,ik heb er af en toe gewoon geen woorden voor..Bij werkelijk alles wat wij doen,(vooral bij mij,ze merkt dat ik weinig kan hebben op het moment) word ze kwaad.We kunnen gewoon niets goed doen.Een voorbeeld,gister had ze in haar broek geplast,ikzeg,geeft niet meisie,doen we gewoon weer een droge broek aan.Ik was haar beentjes aan het schoonmaken,om vervolgens uit het niets een klap in mijn gezicht te krijgen,op zo'n moment loop ik weg,want ik word dan zo ontzettend boos,en kom later terug wanneer ik weer rustig ben,gister ook haar jas aan doen,om vervolgens minimaal 10 klappen of schoppen te krijgen,en mij dan ook bewust pijn willen doen.Dit gaat heel de dag door,met kleine pauzes en dan is ze eventjes lief..Gister tilde ik haar op,eventjes kroelen,en gaf ze een kus,komt mijn man aanlopen,zegt ze,mama,je mag me niet knijpen,terwijl ik niets deed.Ik vind dit zo erg.Gister heb ik ontzettend gehuild,ik kon niet meer stoppen.Wat een verdriet kan zij mij doen..In de avond ga ik altijd bij haar kijken en nog een kusje geven,en dan zie ik dat lieve mooie gezichtje(ons prinsesje) liggen,en dan ben ik alles weer vergeten.Totdat ik de volgende dag wakker word en al bang ben om haar slaapkamer binnen te stappen,want wat heeft ze deze dag weer voor me in petto...Bij anderen thuis doet ze niet zo,dus echt papa en mama pesten.En van wie ze het heeft????Wij slaan en schoppen elkaar niet hoor!!Sorry voor dit eindeloze geklaag,maar het moest er even uit..
Groetjes Elma,een verdrietige mama 34 wkn en 1dag zwanger
Het "probleem" is mijn dochtertje van 2,5.Ik weet af en toe niet meer wat ik met er aan moet.Ze is echt zo vreselijk vervelend op het moment.Nu sinds 2 weken.Ze is altijd wel een kindje geweest die weet wat ze wil wil,maar nu,ik heb er af en toe gewoon geen woorden voor..Bij werkelijk alles wat wij doen,(vooral bij mij,ze merkt dat ik weinig kan hebben op het moment) word ze kwaad.We kunnen gewoon niets goed doen.Een voorbeeld,gister had ze in haar broek geplast,ikzeg,geeft niet meisie,doen we gewoon weer een droge broek aan.Ik was haar beentjes aan het schoonmaken,om vervolgens uit het niets een klap in mijn gezicht te krijgen,op zo'n moment loop ik weg,want ik word dan zo ontzettend boos,en kom later terug wanneer ik weer rustig ben,gister ook haar jas aan doen,om vervolgens minimaal 10 klappen of schoppen te krijgen,en mij dan ook bewust pijn willen doen.Dit gaat heel de dag door,met kleine pauzes en dan is ze eventjes lief..Gister tilde ik haar op,eventjes kroelen,en gaf ze een kus,komt mijn man aanlopen,zegt ze,mama,je mag me niet knijpen,terwijl ik niets deed.Ik vind dit zo erg.Gister heb ik ontzettend gehuild,ik kon niet meer stoppen.Wat een verdriet kan zij mij doen..In de avond ga ik altijd bij haar kijken en nog een kusje geven,en dan zie ik dat lieve mooie gezichtje(ons prinsesje) liggen,en dan ben ik alles weer vergeten.Totdat ik de volgende dag wakker word en al bang ben om haar slaapkamer binnen te stappen,want wat heeft ze deze dag weer voor me in petto...Bij anderen thuis doet ze niet zo,dus echt papa en mama pesten.En van wie ze het heeft????Wij slaan en schoppen elkaar niet hoor!!Sorry voor dit eindeloze geklaag,maar het moest er even uit..
Groetjes Elma,een verdrietige mama 34 wkn en 1dag zwanger
Maar tegelijkertijd ook duidelijk zijn in wat wel en niet kan en desnoods even op de gang of de naughty chair, supernanny, hihihi.