Gister is een wonder gebeurt.. (deze is ook niet zo smakelijk!)
Gistermorgen heb ik met het ziekenhuis gebeld of mijn hysteroscopie (kijk operatie in de baarmoeder vanwege verkleving in mijn baarmoeder) echt niet eerder kon dan 24 februari. De pijn in mijn buik was al 4 dagen niet te harden en ik wist me geen raad meer. Na lang heen en weer gebel met het ziekenhuis kon ik morgen al (vandaag). Ik moest s' middags meteen voor vooronderzoek naar de anesthesist. Ik zou namelijk in plaats van 24 februari onder lokale verdoving nu wel onder narcose gaan.
Toen we 's avonds zaten te eten (ik zat op de grond op een kussentje aan tafel tv te kijken) voelde ik een enorme kramp opkomen en dacht een paar seconde daarna dat ik in m'n broek zat te plassen?! Toen ik opstond zag ik een vlek op het kussentje... het was bloed. Ik ben op het toilet gaan zitten en het was alsof ik aan het plassen was maar dan alleen maar bloed. De pijn in mijn buik volede ik met het bloed naar beneden zakken. Ik zat te trillen, was blij en heeel erg verbaast tegelijk. Hierna ben ik meteen onder de douche gaan staan omdat ik helemaal onder zat. HOE KAN DAT NOU... dacht ik met een glimlach op m'n gezicht. Ik heb meteen het ziekehuis gebeld en de situatie voorgelegd aan (gelukkig) de arts die ook bij mijn curretage was en de laatste twee controles had gedaan waarbij dus een mogelijke verkleving was geconstateerd op de echo's. Zij zei (het is inmiddels 20.00 uur) kom maar meteen, dan maken we even een echo om te kijken hoe het er nu uitziet. Op de echo was niets meer te zien. Vol verbazing zaten we er met z'n drieen naar te kijken. Weg, opgelost. De vlekken van toen waren gewoon verdwenen. Na nog een inwendig onderzoek (die er goed uit zag) en bloedafname (om te kijken of ik niet te veel bloed was verloren) mochten we naar huis. om 23.15 uur heeft ze mij nog gebeld met de uitslag van het bloed onderzoek (HB 8.3 perfect dus). Ik moet over 6 weken weer terug om te kijken hoe het verder is gegaan en hoe mijn volgende menstruatie is verlopen.
Ik ben in tijden niet zo blij geweest om zoveel bloed te zien. Gelukkig heeft dus ook nu weer de natuur z'n werk gedaan (om het zo maar even te zeggen) en hoeft er niet weer een apparaat mijn baarmoeder in.
Ik had in voorgaande weken inmiddels een patroon gevonden, ik had na mijn curretage om de 27 weken hele heftige buikpijn (dus toch een soort cyclus). Als alles dus verloopt zoals ik denk, kan ik ± 20 februari mijn volgende menstruatie verwachten! Die moet ik ook echt afwachten van de gyneacoloog, eerder mag ik niet proberen zwanger te worden.
Ik voel me ontzettend opgelucht en heb meteen weer een bak energie. Eindelijk na 12 weken onzekerheid en verwerking weer iets positiefs. Vanaf nu kan het alleen maar beter gaan. Ik hoop dat dat voor jullie ook snel zal gelden!! Bedankt voor het lezen van mijn toch wel bizare (en vies) verhaal.
Heel veel liefs,
Shir
Gistermorgen heb ik met het ziekenhuis gebeld of mijn hysteroscopie (kijk operatie in de baarmoeder vanwege verkleving in mijn baarmoeder) echt niet eerder kon dan 24 februari. De pijn in mijn buik was al 4 dagen niet te harden en ik wist me geen raad meer. Na lang heen en weer gebel met het ziekenhuis kon ik morgen al (vandaag). Ik moest s' middags meteen voor vooronderzoek naar de anesthesist. Ik zou namelijk in plaats van 24 februari onder lokale verdoving nu wel onder narcose gaan.
Toen we 's avonds zaten te eten (ik zat op de grond op een kussentje aan tafel tv te kijken) voelde ik een enorme kramp opkomen en dacht een paar seconde daarna dat ik in m'n broek zat te plassen?! Toen ik opstond zag ik een vlek op het kussentje... het was bloed. Ik ben op het toilet gaan zitten en het was alsof ik aan het plassen was maar dan alleen maar bloed. De pijn in mijn buik volede ik met het bloed naar beneden zakken. Ik zat te trillen, was blij en heeel erg verbaast tegelijk. Hierna ben ik meteen onder de douche gaan staan omdat ik helemaal onder zat. HOE KAN DAT NOU... dacht ik met een glimlach op m'n gezicht. Ik heb meteen het ziekehuis gebeld en de situatie voorgelegd aan (gelukkig) de arts die ook bij mijn curretage was en de laatste twee controles had gedaan waarbij dus een mogelijke verkleving was geconstateerd op de echo's. Zij zei (het is inmiddels 20.00 uur) kom maar meteen, dan maken we even een echo om te kijken hoe het er nu uitziet. Op de echo was niets meer te zien. Vol verbazing zaten we er met z'n drieen naar te kijken. Weg, opgelost. De vlekken van toen waren gewoon verdwenen. Na nog een inwendig onderzoek (die er goed uit zag) en bloedafname (om te kijken of ik niet te veel bloed was verloren) mochten we naar huis. om 23.15 uur heeft ze mij nog gebeld met de uitslag van het bloed onderzoek (HB 8.3 perfect dus). Ik moet over 6 weken weer terug om te kijken hoe het verder is gegaan en hoe mijn volgende menstruatie is verlopen.
Ik ben in tijden niet zo blij geweest om zoveel bloed te zien. Gelukkig heeft dus ook nu weer de natuur z'n werk gedaan (om het zo maar even te zeggen) en hoeft er niet weer een apparaat mijn baarmoeder in.
Ik had in voorgaande weken inmiddels een patroon gevonden, ik had na mijn curretage om de 27 weken hele heftige buikpijn (dus toch een soort cyclus). Als alles dus verloopt zoals ik denk, kan ik ± 20 februari mijn volgende menstruatie verwachten! Die moet ik ook echt afwachten van de gyneacoloog, eerder mag ik niet proberen zwanger te worden.
Ik voel me ontzettend opgelucht en heb meteen weer een bak energie. Eindelijk na 12 weken onzekerheid en verwerking weer iets positiefs. Vanaf nu kan het alleen maar beter gaan. Ik hoop dat dat voor jullie ook snel zal gelden!! Bedankt voor het lezen van mijn toch wel bizare (en vies) verhaal.
Heel veel liefs,
Shir