Beste allemaal,
Mijn man en ik zijn al jaren bezig met IVF en ik mocht nooit zwanger worden. De laatste IVF hebben we zelf bekostigd aangezien ik nog geen afscheid kon nemen van mijn wens. Mijn man staat daarbij achter de beslissing die ik maakte. Nu lukte ook de laatste IVF niet en zijn we nu onze laatste matches vanuit de vriezer aan het opmaken. En tot onze verbazing teste ik eregisteren zwanger.
We kunnen het nog steeds niet geloven. We hebben zoveel ongeluk gehad de laatste jaren dat we beiden al er naartoe aan het leven waren dat we met zijn tweeën over zouden blijven.
Omdat het nooit is goed gegaan en ik altijd ongesteld werd in de wachtweken vind ik het nu allemaal doodeng. Dit is echt onze allerlaatste kans aangezien ik lichamelijk, geestelijk en momenteel financieel een 5e IVF poging echt niet meer trek en ook de laatste in de vriezer momenteel van onvoldoende tot matige kwaliteit nog is.
Nu ben ik zo bang dat het misgaat terwijl ik eigenlijk wil genieten. Met de 8e week mag ik voor een echo naar Zwolle. Ben nu 2 dagen verder en moet dus nog 26 dagen wachten. Hoe doe je dat zonder die continue angst en zonder elke minuut naar de wc te willen rennen om te kijken of het mis is? Hoe gaan jullie hiermee om? Ik dacht ik ga het in ieder geval van mij afschrijven. Elk steekje en kwaaltje wat ik voel maakt me onzeker. Ik wil zo zo zo zo zo graag springen van blijdschap maar wij zijn al zo zo zo vaak teleurgesteld.
Of te wel, wie heeft er tips? Of wie wil er even met mij kletsen voor een goede afleiding en het geven van moed.
Mijn man en ik zijn al jaren bezig met IVF en ik mocht nooit zwanger worden. De laatste IVF hebben we zelf bekostigd aangezien ik nog geen afscheid kon nemen van mijn wens. Mijn man staat daarbij achter de beslissing die ik maakte. Nu lukte ook de laatste IVF niet en zijn we nu onze laatste matches vanuit de vriezer aan het opmaken. En tot onze verbazing teste ik eregisteren zwanger.
We kunnen het nog steeds niet geloven. We hebben zoveel ongeluk gehad de laatste jaren dat we beiden al er naartoe aan het leven waren dat we met zijn tweeën over zouden blijven.
Omdat het nooit is goed gegaan en ik altijd ongesteld werd in de wachtweken vind ik het nu allemaal doodeng. Dit is echt onze allerlaatste kans aangezien ik lichamelijk, geestelijk en momenteel financieel een 5e IVF poging echt niet meer trek en ook de laatste in de vriezer momenteel van onvoldoende tot matige kwaliteit nog is.
Nu ben ik zo bang dat het misgaat terwijl ik eigenlijk wil genieten. Met de 8e week mag ik voor een echo naar Zwolle. Ben nu 2 dagen verder en moet dus nog 26 dagen wachten. Hoe doe je dat zonder die continue angst en zonder elke minuut naar de wc te willen rennen om te kijken of het mis is? Hoe gaan jullie hiermee om? Ik dacht ik ga het in ieder geval van mij afschrijven. Elk steekje en kwaaltje wat ik voel maakt me onzeker. Ik wil zo zo zo zo zo graag springen van blijdschap maar wij zijn al zo zo zo vaak teleurgesteld.
Of te wel, wie heeft er tips? Of wie wil er even met mij kletsen voor een goede afleiding en het geven van moed.