Hallo,
Hier weer eens een berichtje van mij in mijn zwangerschap die niet gaat zoals ik dat graag had gezien.
Vanaf wk 7 t/m wk13 heb ik dagelijks meerdere malen gespuugd. Hele dagen kotsmisselijk geweest. In week 14 en 15 was dat minder. Ik kon mijn geluk niet op. Heerlijk, dus ik zou ook één van die moeders zijn die alleen de eerste drie maanden last had.
Nee dus....na twee rustige weken begon het weer. Nu is het zo dat ik zelf geboren ben zonder schildklier en dus genoodzaakt ben iedere dag het schildklierhormoon via tabletten tot mij te nemen. Daar kan ik niet zonder. Zeker niet in een zwangerschap. Maar inmiddels heb ik zoveel gespuugd dat ik helemaal op de bodem van mijn energie zit nu. Ik ben de ziektewet ingerold omdat ik haast niet meer op mijn benen kon staan. Waarschijnlijk ook te vaak mijn medicijnen weer uitgespuugd. Met het kindje gaat het goed, maar zelf ben ik ruim vijf kilo kwijt en mijn buik groeit wel.Ik wordt dus zelf steeds dunner en mijn buik wordt steeds dikker.
Ik was in het ziekenhuis voor controle van alles en toen vonden ze tot overmaat van ramp ook nog eiwit in de urine. Bah, dat heb ik weer. Dat hoort er niet. Nu heb ik een enorme emmer meegekregen waarin ik 24 uur mijn urine moet opsparen. Aan de hand van de hoeveelheid eiwit in die urine gaan ze kijken wat er aan de hand kan zijn. Ofwel dit komt doordat ik te weinig schildklierhormoon heb binnengekregen en mijn nieren daarom verminderd werken. Ofwel door een beginnende zwangerschapsvergiftiging. Al met al wel een spannende tijd. Iemand ervaring met eiwit in urine? Ik ben morgen 17 wk zwanger. Dus op zich zou het nog wel wat vroeg zijn voor die zwangerschapsvergiftiging. Het kan, maar is zeer zeldzaam.Logischer zou de nieren-variant zijn. Wat het ook is, ik hoop dat er gauw een oplossing komt. Heb er goed de "p" in.
Hier weer eens een berichtje van mij in mijn zwangerschap die niet gaat zoals ik dat graag had gezien.
Vanaf wk 7 t/m wk13 heb ik dagelijks meerdere malen gespuugd. Hele dagen kotsmisselijk geweest. In week 14 en 15 was dat minder. Ik kon mijn geluk niet op. Heerlijk, dus ik zou ook één van die moeders zijn die alleen de eerste drie maanden last had.
Nee dus....na twee rustige weken begon het weer. Nu is het zo dat ik zelf geboren ben zonder schildklier en dus genoodzaakt ben iedere dag het schildklierhormoon via tabletten tot mij te nemen. Daar kan ik niet zonder. Zeker niet in een zwangerschap. Maar inmiddels heb ik zoveel gespuugd dat ik helemaal op de bodem van mijn energie zit nu. Ik ben de ziektewet ingerold omdat ik haast niet meer op mijn benen kon staan. Waarschijnlijk ook te vaak mijn medicijnen weer uitgespuugd. Met het kindje gaat het goed, maar zelf ben ik ruim vijf kilo kwijt en mijn buik groeit wel.Ik wordt dus zelf steeds dunner en mijn buik wordt steeds dikker.
Ik was in het ziekenhuis voor controle van alles en toen vonden ze tot overmaat van ramp ook nog eiwit in de urine. Bah, dat heb ik weer. Dat hoort er niet. Nu heb ik een enorme emmer meegekregen waarin ik 24 uur mijn urine moet opsparen. Aan de hand van de hoeveelheid eiwit in die urine gaan ze kijken wat er aan de hand kan zijn. Ofwel dit komt doordat ik te weinig schildklierhormoon heb binnengekregen en mijn nieren daarom verminderd werken. Ofwel door een beginnende zwangerschapsvergiftiging. Al met al wel een spannende tijd. Iemand ervaring met eiwit in urine? Ik ben morgen 17 wk zwanger. Dus op zich zou het nog wel wat vroeg zijn voor die zwangerschapsvergiftiging. Het kan, maar is zeer zeldzaam.Logischer zou de nieren-variant zijn. Wat het ook is, ik hoop dat er gauw een oplossing komt. Heb er goed de "p" in.