Ellen

Hoi Phira,

wat lief dat je ernaar vraagt, ik ga gewoon maar door op de automatische piloot ik moet wel sterk blijven voor mijn twee kleintjes. maar het is zwaar hoor gelukkig helpen mijn ouders me goed. Ik weet nu precies van de advocaat waarom hij vastzit hij heeft in 1998/1999 strafbare feiten verricht zoals   als auto's vernielen. Daar heeft hij toen taakstraf voor gekregen en moest verschillende mensen schadevergoeding betalen en aangezien hij dat toen allemaal niet is nagekomen zit hij nu vast. Toen kon ik hem niet eens in 1998-1999. Kijk zulke dingen hoor   je niet te doen maar hij was toen 19 jaar en maakte een moeiijke periode door   en iedereen doet wel eens (hele ) domme dingen. Ik ben nu 2x bij hem op bezoek geweest en het is echt verschrikkelijk, moet je daar door een metaaldetector je laarzen uitdoen en door een scanner halen zelfs mijn kleine vent moest door de metaaldetector worden doorgegeven. Wet je het is zo onwerkelijk elke dag denk ik nog hij staat dadelijk voor de deur . En vooral voor onze dochter van 5 jr is het heel moeilijk, ik heb haar niet verteld dat papa in de gevangenis zit hoe vertel je je kind dat?! Maar ze mist haar papa zo verschrikkelijk, ik ben er eigenlijk op tegen om met haar bij hem op bezoek te gaan. Maar ik kan het niet tegen houden ze is zo moeilijk en heeft zulke driftuien sinds hij weg is, ze moet hem gewoon zien, gelukkig mag hij wel bellen en dan kan ze hem even spreken maar dat is niet genoeg. Ik ben zo verschrikkelijk verdrietig als mijn meisje tegen me zegt dat ze papa zo mist en hem niet alleen aan de telefoon wilt horen maar dat ze hem wilt knuffelen zo lang ze wilt.
Ik moest vandaag een kaartje voor haar schrijven en daarop moest ik zetten, lieve papa ik hou zoveel van jou en mis je zo. Jij bent mijn liefste prins en ik jouw kleine prinsesje.
Dat brak echt mijn hart, en op deze momenten moet je je ook nog sterk houden want ik kan niet gaan huilen met haar erbij.
We waren zo'n gelukkig gezinnetje we hadden alles en vooral elkaar.

Ik vindt het echt heel lief dat je aan me denkt, want ik kan en wil het niemand vertellen van vrienden en familie alleen mijn ouders en schoonmoeder natuurlijk, want ik vindt dat het niemand wat aangaat   want mensen hebben nu eenmaal vooroordelen ook vrienden en familie en dat verdient mijn man niet want het is echt een supervent en vader die echt verschrikkelijk gemist wordt.

Heel veel lefs Ellen
 
Hoi Ellen, ik zit met tranen in m'n ogen te lezen. Natuurlijk kan ik niet volledig voorstellen hoe jij je moet voelen, maar ik voel wel met je mee. Ik ken zo'n zelfde soort situatie uit mijn directe omgeving (gelukkig niet mijn man), dus ik ken wel het gevoel van dat je het niet aan iedereen wil en kunt uitleggen. Ik was vroeger ook heel snel inmijn oordeel, maar ben daar het afgelopen jaar iets genuanceerder over gaan nadenken.
Hebben jullie al enig idee hoelang dit gaat duren?
Heel veel sterkte ermee, en vooral ook met je kleine meid. En natuurlijk je baby. Ik ben even kwijt of dat een jongetje of meisje is, maar nog zo jong. Hopelijk zal die er niet teveel van meekrijgen. Maar jij wel succes dat je het alleen moet doen.
Als je nog 's wat kwijt moet: Je kan hier altijd je verhaal kwijt en als je even 'apart' wil kletsen of afreageren dan kunnen we altijd even op msn afspreken.
Heel veel sterkte ermee!
Liefs Phira
 
Hoi Phira,

Ja het is gewoon zo'n k*tsituatie, en vooral nu in het weekend en de vakantie deze   week normaal ben je dan lekker met z'n vieren of gingen we wat leuks doen En nu moet ik alleen   de tijd met de kinderen om zien te krijgen, maar gelukkig helpen mijn ouders me goed.
En hij moet zeker tot 17 oktober daar blijven dus dat is nog een hele tijd , en het ergste is nog dat hij de 1e verjaardag van onze zoon mist en de verjaardag van onze dochter en van mij. En dat hij de eerste tandjes mist, 1x kruipen, 1ex papa zeggen 1e stapjes mist.
Maar gelukkig is hij wel met kerst weer thuis want als dat er nog bij kwam.

Liefs Ellen
 
JA, terwijl het eerste jaar zo veel gebeurd. Nou, probeer er maar niet te veel aan te denken.
Hoe rot het ook klinkt, je man heeft het wel zelf zover laten komen. Dat neemt natuurlijk niet weg dat het nu niet meer terug te draaien is, ook al zou hij (en jij ook natuurlijk) dat graag willen.
Geniet veel van je kids, en maak veel foto's en eventueel video's. Zo kan je toch nog veel met je man delen van deze mooie tijd.
Liefs Phira
 
Terug
Bovenaan