Vandaag ben ik dan toch weer naar de huisarts gestapt. Op 2 april heb ik een curretage gehad, i.v.m. een missed abortion. Ik was toen ongeveer 15 weken zwanger, maar het vruchtje was met 6 weken al gestopt met groeien. Kom ik vanochtend binnen bij de huisarts, zegt ze: "Hebben we de zwangerschapskaart al ingevuld?" Aaarghhhh! Wat zijn we lekker op de hoogte, zeg! Maar goed, omdat ik hiervoor vaak al niet goed in m'n vel zat, vond ik het verstandig om toch weer hulp te zoeken. Ik ben doorverwezen, gelukkig maar. Verder krabbel ik weer wat op. Ik kan nog wel erg verdrietig worden als ik zwangere vrouwen zie, als ik hoor over vrouwen die ongeveer net zo ver zwanger zijn als ik zou zijn geweest, als ik mensen zie lopen met kinderwagens, kortom bij alles wat met baby's te maken heeft. Ik denk dat dat moet slijten. Ik laat m'n lichaam nu eerst weer wat "bijkomen" en dan gaan we er vast weer met volle moed tegenaan ;-)
