<p>Hoi allemaal, </p><p>Ik heb vorige week een bericht geplaatst ivm angst hebben voor de bevalling omdat ik een angststoornis heb. </p><p>Nu ben ik 28 Juni bevallen van een gezonde knappe Zoon en hij doet het heel erg goed.</p><p>Nu gaat het met mij alleen wat minder, Ik zit niet lekker in mijn vel. De nachten zijn erg zwaar, wat ook te verwachten was. Maar ik ben erg emotioneel en angstig. Nu ben ik bang om depressief te worden... ik heb wel al hulp geregeld om sterker in mijn schoenen te staan.. in de hoop dat dit snel helpt! </p><p>Hebben meer mensen hier last van? En hebben jullie tips?? </p><p>Ik hoor het graag! </p><p>Gr. Nancy</p>
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Emoties/Angst na bevalling.
- Onderwerp starter ANONYMOUS_USERNAME
- Startdatum
Ik ben 17 juni bevallen en ik herken wel een beetje wat je zegt. Ik had geen angsten, maar ik vond de eerste dagen en nachten echt wel pittig! Op dag vijf had ik ook een onwijze dip (stuwing, last van hechtingen, kraamtranen.... alles kwam tegelijk). De volgende ochtend voelde ik me echter stukken beter en vanaf toen knapte ik snel op. Nu is onze dochter 2,5 week en voel ik me weer de oude. Ik zeg niet dat het bij jou ook zo gaat, maar wat je beschrijft is voor mij dus wel herkenbaar. Ik zou het iig bespreken met je kraamhulp als je dat nog niet hebt gedaan. Indien nodig kunnen ze eventueel je kraamzorg verlengen.
Ik ben in november bevallen van een gezonde zoon doormiddel van een keizersnede. Wegens een depressie tijdens mijn tienerjaren was ik hier ook doodsbang voor. Ik was zo angstig dat ik zelfs niet kon eten. Ik heb mij meer druk gemaakt over mijn psychische toestand door alle horrorverhalen, slechte kraamzorg en een te vroeg ontslag dan dat ik kon genieten van mijn zoontje. De zesde dag aan de bel getrokken, kreeg een nieuwe kraamverzorgster en heb mijn angsten met haar besproken.
Het is nieuw, je hebt een verantwoordelijkheid, bent een ontzettende hormoonbom en lichamelijk is natuurlijk ooj niet alles in orde (Netjes gezegd)
Denk je dat geen enkele newborn ouder nooit moe is? Of onzeker? Of bang om wat fout te doen? Jij bent echt niet de enige. En het is heel goed dat je je angsten uitspreekt!
Mijn nieuwe kraamverzorgster nam alle angsten en onzekerheden ineens van mij weg en ik heb een verlening gehad van 3 dagen. Die drie dagen heb ik volop genoten van mijn zoontje, vriendlief en werd ik lekker verwend.
Het is nieuw, je hebt een verantwoordelijkheid, bent een ontzettende hormoonbom en lichamelijk is natuurlijk ooj niet alles in orde (Netjes gezegd)
Denk je dat geen enkele newborn ouder nooit moe is? Of onzeker? Of bang om wat fout te doen? Jij bent echt niet de enige. En het is heel goed dat je je angsten uitspreekt!
Mijn nieuwe kraamverzorgster nam alle angsten en onzekerheden ineens van mij weg en ik heb een verlening gehad van 3 dagen. Die drie dagen heb ik volop genoten van mijn zoontje, vriendlief en werd ik lekker verwend.
Je kindje is nog maar 6 dagen oud??
Geef het even de tijd, dat is alles wat ik kan zeggen! Ik werk op een kinderdagverblijf en dacht dat ik het allemaal wel aan zou kunnen, zo'n baby.. maar ik vond het zó zwaar die eerste 2 weken. De bevalling nog vers in je geheugen, nooit meer dan 1.5 uur achter elkaar slapen, een ritme proberen te vinden, je steeds afvragen waarom je baby huilt...
Na een week of 2 kreeg ik pas wat vertrouwen in mezelf en voelde ik me ook emotioneel wat beter wat betreft de bevalling. Dan nog zijn de nachten zwaar, en blijft het zoeken.. maar de scherpste randjes zijn er dan vanaf.
Ga er sowieso vanuit dat het eerste jaar écht pittig is, ook al lijkt dat nu allemaal heel ver weg. Een pasgeborene is zwaar, maar elke periode heeft zijn zware momenten, daar kom je nog wel achter... probeer dat een plekje te geven in je hoofd!
Geef het even de tijd, dat is alles wat ik kan zeggen! Ik werk op een kinderdagverblijf en dacht dat ik het allemaal wel aan zou kunnen, zo'n baby.. maar ik vond het zó zwaar die eerste 2 weken. De bevalling nog vers in je geheugen, nooit meer dan 1.5 uur achter elkaar slapen, een ritme proberen te vinden, je steeds afvragen waarom je baby huilt...
Na een week of 2 kreeg ik pas wat vertrouwen in mezelf en voelde ik me ook emotioneel wat beter wat betreft de bevalling. Dan nog zijn de nachten zwaar, en blijft het zoeken.. maar de scherpste randjes zijn er dan vanaf.
Ga er sowieso vanuit dat het eerste jaar écht pittig is, ook al lijkt dat nu allemaal heel ver weg. Een pasgeborene is zwaar, maar elke periode heeft zijn zware momenten, daar kom je nog wel achter... probeer dat een plekje te geven in je hoofd!
Ik herken het heel erg. Ik ben 8 juni bevallen van een prachtig mannetje maar wat voelde ik me naar na de bevalling! Sinds deze week begin ik me weer een beetje goed te voelen maar ik was ook best bang voor een depressie. Ik voelde me heel angstig en gewoon niet mezelf en heel erg emotioneel. Ik voelde me niet gelukkig en enorm schuldig naar ons kleine mannetje toe omdat ik voor mijn gevoel niet goed genoeg van hem kon genieten. Ik had deze gevoelens echt niet verwacht omdat dit ons derde kindje is maar blijkbaar kan je je dan alsnog superonzeker voelen. Lang leve de hormonen! Maar het komt allemaal goed en het is natuurlijk enorm wennen zo'n kleintje en alle drukte/vermoeidheid erbij.
Hallo allemaal,
Wat fijn om jullie reacties te lezen. Mijn kraamhulp weet hiervan en helpt mij ook. En ik krijg dinsdag hulp van stevig ouderschap.
Ik hoop dat het vooral de hormonen zijn en ik niet depressief wordt. Want door wat ik in het verleden heb meegemaakt heb ik paniekaanvallen gekregen en heb toen zo in de put gezeten en dat wil ik echt niet meer!!
Wat fijn om jullie reacties te lezen. Mijn kraamhulp weet hiervan en helpt mij ook. En ik krijg dinsdag hulp van stevig ouderschap.
Ik hoop dat het vooral de hormonen zijn en ik niet depressief wordt. Want door wat ik in het verleden heb meegemaakt heb ik paniekaanvallen gekregen en heb toen zo in de put gezeten en dat wil ik echt niet meer!!