Emoties na miskraam

[Bsje]

4 maanden geleden heb ik helaas een miskraam gehad na een zeer gewenste zwangerschap. Het hartje was gestopt met kloppen met 12 weken. Een maand lang heb ik erge last gehad van huilbuien en stemmingswisselingen. Daarna heb ik het voor zover mogelijk een plekje kunnen geven.

Nu sinds een week ongeveer komen de emoties weer naar boven. Ook in de vriendengroep zijn er nieuwe zwangerschappen aangekondigd. Natuurlijk ben ik blij voor ze, maar diep van binnen ben ik stikjaloers. Ik weet dat het heel egoïstich klinkt, maar ik weet niet hoe ik dit gevoel kan onderdrukken. Zelf zijn we weer bezig met 'klussen', maar ik ben heel bang dat ik té veel hiermee bezig ben. Ik kan het voor mijn gevoel ook niet loslaten.

Zijn er nog meer die zoiets meegemaakt/ervaren hebben? Zo ja, hoe hebben jullie dit aangepakt ?

 

[Ik1]

Hoi Bsje, helaas klinkt jou verhaal heel bekend. Afgelopen januari bii de termijnecho bij 11+3 bleek het hartje te zijn gestopt bij ongeveer 9 weken. 8 dagen later curettage gehad. Hier ook een heftige tijd gehad. Om ons heen ook vrienden en kennissen die zwangerschappen hebben aangekondigd de afgelopen maanden. Absoluut lastig, maar wel heel blij voor hun.

Bij het topic "angst voor nieuwe zwangerschap" zijn we met paar meiden die miskraam hebben gehad en ook weer gestart zijn met klussen met al het wel en wee eromheen.

 

[mama-3]

Hoi Bsje,

Zo'n herkenbaar verhaal! Wat verdrietig voor jullie. Ik heb een kaart met 'I think I'm over it ... untill it all hits me again'. Zo blijft het bij mij ook gaan, soms komt het verdriet ineens weer heel scherp binnen. Laat dat ook gewoon toe! Ik heb er veel aan om hier af en toe even van me af te schrijven en herkenning te vinden.

Ik vind het ook moeilijk dat vriendinnen weer zwanger zijn, ook al gun ik het ze zo. Het confronteerd je met je eigen verdriet en verlangen! Hadden jullie het je omgeving al verteld dat je zwanger was of nog niet?

Ik vind het inderdaad ook echt lastig om niet te focussen op een nieuwe zwangerschap, elke keer probeer ik kleine symptomen te herkennen van de vorige zwangerschap... wat dan weer loos alarm blijkt. Ik weet ook niet of je van jezelf kunt verlangen dit helemaal los te laten...

Veel sterkte met alles! En klets als je zin hebt ook met ons mee in de andere topic?

 

[Bsje]

Sorry voor de late reactie. Zie nu pas dat er reacties waren.

Wij hadden de omgeving inderdaad al verteld dat we in verwachting waren. Op zich heb ik hier geen spijt van gehad, want hoewel ik dacht dat ik er niet over wilde praten, bleek dit achteraf toch wel heel fijn te zijn.

Ik zal zeker eens op dat forum kijken.

Het iedere maand denken dat ik weer zwanger ben, heb ik helaas ook last van. Vandaag 1 dag overtijd maar test is negatief. Spannend allemaal..