emotioneel

A

ANONYMOUS_USERNAME

Ben ik nou gek of hebben jullie dat ook.....dat je zo'n emotionele muts bent?
Ik ben van mezelf niet zo'n emotioneel typje,maar kan nu af en toe enorm emotioneel zijn.
Ook merk ik dat ik slecht tegen kritiek kan,in welke vorm dan ook...oh nee,dat was altijd al zo,haha.
Nee,normaal kan ik er niet zo heel goed tegen maar leg het wel naast me neer en blijf er zeker niet over piekeren,nu dus wel,dan blijft het malen en baal ik ervan dat me iets verweten word of mensen het niet met me eens zijn......stom he???
Nou.......Ben ik gek of is dit wel normaal,had dit bij de eerste niet...
Groetjes Tanja
 
ik heb het ook hoor,
En best wel erg ook. Ik heb zo mijn dagen...dan ben ik echt een wrak! Ik snap er njiks van en kan ook niet echt aanwijzen waar het door komt, maar het is erg vervelend. En inderdaad heb ik ook op het moment erg veel moeite met kritiek.

Ik denk dat het vooral komt omdat ik me ineens begin te beseffen dat ik nu echt een deel van mijn leven heb afgesloten... Ik ben geen kind meer. Ik ben getrouwd (dus geen bruiloft meer snif snif) en ik ben ineens moeder geworden. Ik schrik soms van alle emoties die daarbij komen kijken.

Ik ben wel benieuwd of iemand zich hierin herkent...
Liefs en sterkte hihi
Annet
 
Ja hoor, heel erg herkenbaar allemaal.
Ben super emotioneel, en totaal niet mezelf weet eerlijk gezegd ook niet meer hoe ik dat moet veranderen, hopen dat het vanzelf weer komt.
Ik heb ook heel veel moeite met weer gaan werken, ben al twee weken thuis met enorme hoofdpijn en begin me af te vragen of het allemaal wel lichaamlijk is.
Ook ik heb moeite met alles wat afgesloten wordt, op mijn uitgetelde datum-Linde was 2 eerder- waren wij alweer 5 jaar getrouwd, ons gezin is met twee meiden compleet, geen zwangerschap/bevalling meer voor mij dus.Heel raar allemaal,maar ja moet nu gewoon gaan genieten, maar dat lukt me nog niet altijd.
Ik ga er maar vanuit dat dit bij de 9 mnden ontzwangeren hoort.

groetjes Danielle.
 
Ik herken me hierin absoluut!!! En die emoties zitten in de kleinste en gekste dingen! Ik kan al huilen als ik op tv een jong puppie zie!
Vooral als het gaat om kindertjes, die het slecht hebben of waar het niet goed meegaat, maar ook het alleen al zien van een klein kindje, nouuuuuuu, dan gaan hier de sluizen open hoor!! Het heeft zeker te maken met het feit dat we nu zelf moeder zijn en dat we ons kroost willen beschermen en willen zorgen dat niets slechts hen overkomt maar dat ook een ander niet gunnen omdat we elke snaar in ons licham voelen samentrekken bij alleen al het idee dat er iets mis gaat!!!

Dan maar een emotionele muts maar voor mij hoort dit bij het moederschap!!

Liefs Poppetje71
 
Nou,gelukkig maar,ben nog niet rijp voor het gesticht,haha.
Ben blij te lezen dat ik niet de enige ben die (nog) niet helemaal  zichzelf is.
Ik hoop dat het bij het ontzwangeren hoort en het wel weer overwaait.
Groetjes Tanja
 
Ik heb het ook zo erg. Toen ik net zwanger was ben ik gelijk in een soort roes gekomen, super emotioneel erg afwezig en ik kan niks hebben van andere. Erg vervelend ik wou dat ik in mijn vingers kon knippen en mijn oude ik weer kon worden. Nou heb ik ook nog eens een heel zielig verhaal gelezen van een tienermoeder die haar kindje is verloren ik blijf er maar om huilen en aan denken. O ik ben super gelukkig met mijn zoon maar ik verlang zo naar mijn oude ik. Weet iemand misschien uit ervaring of dit nog slijt?
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan