<p>En dan vraag je je af.. mag ik wel verdrietig zijn? Ik ben namelijk de trotse moeder van een zoon. </p><p>Nu 2 jaar geleden is de wens ontstaan voor een tweede kindje. Met mijn eerste wens duurde het een jaar voordat het lukte. Dit naar mijn idee door het 'ontpillen'. </p><p>Na 1 jaar, 1,5 jaar, 2 jaar naar de huisarts geweest, uiteindelijk onderzoek gedaan bij sperma man en bij mij bloed geprikt. Alles on orde. Dus waar maakte ik mij druk om? </p><p>Afgelopen Oktober een miskraam gehad. 3 maanden bloed verlies gehad. Wederom huisarts. Na veel vragen uiteindelijk een verwijzing gynaecoloog gekregen. Hier is lichamelijk onderzoek bij mij gedaan. Alles in orde. 'Mevrouw misschien bent u er teveel mee bezig'. ' u bent gezond, en al eerder bewezen het te kunnen'. </p><p>Ik ben kapot van verdriet... vandaag voor het eerst ongesteld geworden na mijn miskraam.. allemaal zwangere om mij heen.. ovulatie testen die alleen maar negatief zijn... mensen om je heen die het lastig vinden om hier over te praten of komen met clichés... </p><p>Hoe gaan jullie hier mee om?! </p><p> </p><p> </p>
En maar wachten..
- Onderwerp starter Gebruiker10355384
- Startdatum
So sad 
Ik denk dat ondanks het ontzettend moeilijk is, toch positief moet bekijken. Je bent gezond, je partner ook dus dat wil zeggen dat er gewoon een kans is om zwanger te worden. Wel super balen dat het zolang duurt, maar ik denk altijd: “het zal ergens goed voor zijn”
Ik ben nu ook voor het eerst ongesteld na mijn miskraam en voel me ook verdrietig. Heb zelf nog geen kindje dus vet onzeker of ik überhaupt ooit mama zal worden. Ik probeer die gedachte uit mijn hoofd te zetten.
Het is heel erg moeilijk, maar weet dat je niet alleen bent. Kop op deze maand weer opnieuw proberen en ik hoop dat je gauw verblijd wordt met een zwangerschap!
Liefs!
Ik denk dat ondanks het ontzettend moeilijk is, toch positief moet bekijken. Je bent gezond, je partner ook dus dat wil zeggen dat er gewoon een kans is om zwanger te worden. Wel super balen dat het zolang duurt, maar ik denk altijd: “het zal ergens goed voor zijn”Ik ben nu ook voor het eerst ongesteld na mijn miskraam en voel me ook verdrietig. Heb zelf nog geen kindje dus vet onzeker of ik überhaupt ooit mama zal worden. Ik probeer die gedachte uit mijn hoofd te zetten.
Het is heel erg moeilijk, maar weet dat je niet alleen bent. Kop op deze maand weer opnieuw proberen en ik hoop dat je gauw verblijd wordt met een zwangerschap!
Liefs!
Ik snap je gevoel! Ik heb al een dochter en zijn ook al bijna een jaar bezig met een tweede. Ik heb in dit jaar 1 keer een miskraam van een tweeling en 1 keer een buitenbaarmoedelijke zwangerschap gehad. Voor dat laatste heb ik een medicijn gekregen waardoor ik 3 maanden moet wachten tot ik weer zwanger mag worden (half februari mogen we weer!). Waar ik veel moeite mee heb is dat toen ik die BBZ had een van mijn beste vriendinnen en collega ook zwanger werd. Bij haar gaat nu alles goed, maar we zouden 2 weken van elkaar uitgerekend zijn. Elke keer dat ik haar zie doet het me pijn. En dat is dus vaak want ik zie haar 3 dagen op het werk...
Het beste wat je kan doen is positief blijven. Ik jou mij nu dus voor dat ik dus weer de mazzel heb dat mijn dochter veel makkelijker is als die van mijn vriendin en dat zij dáárom dus weer de "pech" heeft. Haar dochter van bijna 2 jaar word namelijk nog steeds elke nacht wakker en het is een drama met het slaapje overdag, vanaf de geboorte al. Mijn dochter slaapt perfect sinds ze 3 maanden was.
Ook vertel ik mijzelf dat ons 2e kindje zeker weten leuker gaat worden dan al die anderen die nu zwanger zijn. Zo kan ik er toch positief tegenaan gaan.
De dokter zegt dus tegen jou: misschien ben je er teveel mee bezig. Ik weet niet of jij dat zo ervaart maar ik hoor het inderdaad vaker om mij heen dat het niet lukt bij vrouwen die er teveel mee bezig zijn. De druk en de stress helpt namelijk niet om zwanger te worden.
Het beste wat je kan doen is positief blijven. Ik jou mij nu dus voor dat ik dus weer de mazzel heb dat mijn dochter veel makkelijker is als die van mijn vriendin en dat zij dáárom dus weer de "pech" heeft. Haar dochter van bijna 2 jaar word namelijk nog steeds elke nacht wakker en het is een drama met het slaapje overdag, vanaf de geboorte al. Mijn dochter slaapt perfect sinds ze 3 maanden was.
Ook vertel ik mijzelf dat ons 2e kindje zeker weten leuker gaat worden dan al die anderen die nu zwanger zijn. Zo kan ik er toch positief tegenaan gaan.
De dokter zegt dus tegen jou: misschien ben je er teveel mee bezig. Ik weet niet of jij dat zo ervaart maar ik hoor het inderdaad vaker om mij heen dat het niet lukt bij vrouwen die er teveel mee bezig zijn. De druk en de stress helpt namelijk niet om zwanger te worden.
Och wat een verdriet :-(
Hier in januari 2021 begonnen voor de 2e.
Onze 1e hebben we 1,5 jaar over gedaan, met ook zkh bezoeken waar alles oké bleek. Uiteindelijk zwanger in de laatste maand voor IUI. (Wij moesten van het ziekenhuis het nog 6 maanden zelf proberen en dan zouden we IUI traject ingaan)
Zo blij!
Nu dus sinds januari ‘21 aan het proberen, in september bij 10 weken een miskraam gehad.
Maar, ik wil je hoop geven: ik ben nu 4 weken en 3 dagen zwanger.
Het kan gewoon nog!
Ik heb me eraan vastgehouden dat ik al 2 keer zwanger ben geworden dus een 3e keer ook wel zou lukken.
Heel bewust geen ovulatietesten gebruikt, omdat die ook bij onze oudste nooit positief werden en ik daar zo onzeker van werd. Op aanraden van het ziekenhuis daar maar mee gestopt en ‘gewoon’ om de 1-2 dagen seks hebben.
En dat hebben we nu ook gedaan, de eerste 2 rondes na de miskraam niet, gewoon alleen wanneer we zo’n hadden. Begin januari zei ik: en nu zodra ik niet meer ongesteld ben, om de dag seks tot zeker cyclusdag 20!
Dat is gelukt, en met het resultaat van 2 streepjes.
Dus, ik begrijp je verdriet, maar echt, houd hoop en focus je op andere dingen. Ik ben na de miskraam met een nieuwe hobby aan de slag gegaan die veel tijd in beslag neemt, en dat scheelt echt om even de zinnen te verzetten!
Ik hoop voor jou ook op een mooie positieve test, heel snel!!!
Hier in januari 2021 begonnen voor de 2e.
Onze 1e hebben we 1,5 jaar over gedaan, met ook zkh bezoeken waar alles oké bleek. Uiteindelijk zwanger in de laatste maand voor IUI. (Wij moesten van het ziekenhuis het nog 6 maanden zelf proberen en dan zouden we IUI traject ingaan)
Zo blij!
Nu dus sinds januari ‘21 aan het proberen, in september bij 10 weken een miskraam gehad.
Maar, ik wil je hoop geven: ik ben nu 4 weken en 3 dagen zwanger.
Het kan gewoon nog!
Ik heb me eraan vastgehouden dat ik al 2 keer zwanger ben geworden dus een 3e keer ook wel zou lukken.
Heel bewust geen ovulatietesten gebruikt, omdat die ook bij onze oudste nooit positief werden en ik daar zo onzeker van werd. Op aanraden van het ziekenhuis daar maar mee gestopt en ‘gewoon’ om de 1-2 dagen seks hebben.
En dat hebben we nu ook gedaan, de eerste 2 rondes na de miskraam niet, gewoon alleen wanneer we zo’n hadden. Begin januari zei ik: en nu zodra ik niet meer ongesteld ben, om de dag seks tot zeker cyclusdag 20!
Dat is gelukt, en met het resultaat van 2 streepjes.
Dus, ik begrijp je verdriet, maar echt, houd hoop en focus je op andere dingen. Ik ben na de miskraam met een nieuwe hobby aan de slag gegaan die veel tijd in beslag neemt, en dat scheelt echt om even de zinnen te verzetten!
Ik hoop voor jou ook op een mooie positieve test, heel snel!!!
Hoi!
Wat een lief bericht. Dank je wel.
Klinkt inderdaad hoopvol.
Hier inderdaad ook nooit een positieve ovulatie test.
Heb nu van clear blue nig een poging gedaan. Daar ga ik morgen mee starten. Als dat niets oplevert, stop ik daar denk ik ook mee. Blijft lastig.
Baby spullen heb ik inmiddels maar opgeruimd.
Het er niet mee bezig zijn vind ik lastig.
Juist omdat we zoon positieve maand hadden.
Ik was vrolijk, gevoelige borsten (dit nooit gehad bij ongesteldheid)
En dan toch....
Ik ga het proberen. Nogmaals bedankt.
Wat een lief bericht. Dank je wel.
Klinkt inderdaad hoopvol.
Hier inderdaad ook nooit een positieve ovulatie test.
Heb nu van clear blue nig een poging gedaan. Daar ga ik morgen mee starten. Als dat niets oplevert, stop ik daar denk ik ook mee. Blijft lastig.
Baby spullen heb ik inmiddels maar opgeruimd.
Het er niet mee bezig zijn vind ik lastig.
Juist omdat we zoon positieve maand hadden.
Ik was vrolijk, gevoelige borsten (dit nooit gehad bij ongesteldheid)
En dan toch....
Ik ga het proberen. Nogmaals bedankt.