En nu..........?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo allemaal,

Ik ben al een tijdje achter de schermen gebleven omdat ik in een dip zat.
Heb geprobeert er wat minder mee bezig te zijn met het zwanger worden.
En dat was gelukt alleen in de klus week en rond mijn NOD was ik er toch een beetja mee bezig maar niet meer dag in dag uit.

Nu heb ik vanochtend een positieve test gehad.
En ik ben dus weer zwanger en ik ben heel blij echt waar.
Maar ik ben zo bang, bang dat het weer mis gaat, zelfs bang om blij te zijn.

Ik ben vandaag al tig keer naar de wc gegaan omdat ik bang was dat ik weer zou bloeden. Het liefst vertel ik iedereen dat we weer zwanger zijn maar ben bang dat ik ze over een paar weken onderogen moet komen en moet vertellen dat het weer is mis gegaan. Ik heb nu 2 miskramen achter de rug eentje met 18 weken en 1 met 8 weken. Gelukkig weet ik dat het kan want ik heb tussen beide miskramen een gezonde dochter gekregen al verliep die zwangerschap ook niet van een leien dakkie.

Ik heb sinds die laatste miskraam een half jaar geleden zo toegeleefd naar het weer zwanger zijn en nu ben ik doodsbang. Mijn vriend zegt dat ik er niet teveel bij moet stil staan en dat probeer ik ook maar ik kan aan niets anders denken.

Nu maar hopen dat de volgende 3 weken snel gaan zodat ik de 1ste echo achter de rug heb. hopelijk gaat de angst dan een beetje weg.

sorry voor dit depressieve verhaal.

liefs muisje
 
Hoi,

Allereerst gefeliciteerd!!! Wat een goed begin van het nieuwe jaar!

Ik moet me misschien even voorstellen, ik lees hier wel vaak maar schrijf hier niet echt mee, omdat ik niet meer bezig ben met zwanger worden. Maar als geen ander weet ik hoe je in de zenuwen kan zitten, blijft het zitten of stoot het toch af? Alles passeert de revu in de eerste maanden, en zelfs nog daarna.
Zelf ben ik inmiddels mama van 4 kinderen en 5 mks.

Hoe moeilijk het ook is is het heel belangrijk dat je probeert rust te vinden in je hoofd, want je hebt het nodig. Maak "kennis" met je buikje, geniet er van, dan kan je achteraf nooit zeggen had ik maar..... Maar vooral blijf positief!!! Tot je tegenbericht hebt gehad, ben je zwanger van een kindje, en daar moet je gewoon van genieten. Dat heb je verdient, en je man en kind ook!

heel veel liefs lin
 
Hoi Muisje,

Allereerst: Van harte met je zwangerschap!
De angst die je nu hebt is zo herkenbaar! Ik heb ook 2 mk-en gehad, met een gezonde zoon ertussen. Inmiddels ben ik 15,5 weken zwanger. En nog kijk ik iedere dag in mijn onderbroek en op mijn wc-papiertje. (hoezo neurotisch?) Ik heb al 4 echo's gehad. 1 omdat ik met bijna 7 weken bloedverlies had. Alles was goed. Een week later mocht ik bij de gyn nog een keer kijken. Daar is ook gekeken naar het bloedverlies. Ik verloor nog steeds een klein beetje. Blijk ik een gevoelige baarmoedermond te hebben! Je snapt hem al: de eerste weken wilde ik geen sex. Veel te bang dat het weer mis zou gaan. (alsof dat van invloed is) Met 12,5 weken weer uitgebreid mogen kijken. Weer alles goed. Met 13 weken naar de gyn, waar we eindelijk het hartje gehoord hebben. Inmiddels voel ik de kleine purk regelmatig, maar toch heb ik een bepaald reserve. Nu zit ik weer te denken: Als de screeningsecho eind deze maand maar goed is. Toch geniet ik ook! Ik heb de 12 weken echo op band gekregen van mijn vk. Kijk er af en toe even naar. Ik doe aktief mee op het juni 2006 forum (ben 25 juni uitgeteld) en ik kijk al naar spulletjes voor de kleine Purk. We zijn erg gelukkig dat het weer gelukt is om zwanger te raken, dus al gauw wisten de mensen om ons heen dat we zwanger waren. Op een paar nare opmerkingen na was iedereen blij voor ons. Maar ik merk wel dat de mensen erg afwachtend zijn. Heb bv nog bijna geen Hoera Zwanger! kaartjes gehad. Niet dat dit moet, maar het maakt het wel echter. Maar iedereen is zeker tot de 12 weken echo erg afwachtend geweest. Een vriendin zei zelfs: Hou je er rekening mee dat het weer mis kan gaan? Je bent er nu eenmaal vatbaar voor! Dat heeft me heel erg gekwetst.
Maar ik heb vanaf het begin gezegt: Hoe kort of lang ik nu ook zwanger blijf, ik ga ervan genieten! Dus dat doe ik ook. Met een bepaald reserve. Na een mk kun je nou eenmaal niet meer onbezorgd zwanger zijn!

Dus dat wil ik jou meegeven als advies (ik kreeg het van Miep): Geniet zo goed als je dat kan!
En meid, dit keer gaat het vast goed. Fijne zwangerschap!

Groetjes, Kat
 
VAN HARTE GEFELICITEERD!
Ik kan me voorstellen hoe eng het is, maar ga er echt van genieten en probeer het positief in te zien.
Als je het mensen wilt vertellen dan doe je dat toch lekker, dan heb je tenminste ook mensen die met jullie mee kunnen leven, vertel hoe spannend het voor je is. Mocht het mis gaan, waar we niet van uit gaan, dan kunnen ze je daar ook in steunen.
Sterkte, maar vooral....genietze!
 
Gefeliciteerd met deze zwangerschap!! Geweldig nieuws!

Je verhaal is zo herkenbaar!! Ik weet er alles van.. Maar gelukkig weet jij ook uit ervaring, als geen ander, dat het wel goed kan gaan, ook na een miskraam.
Ik ben nu 7w4d zwanger van ons eerste kindje na een miskraam gehad te hebben half sept jl. Toen ik de eerste test had gedaan durfde ik het bijna niet te geloven. Inmiddels ben ik bijna vier weken verder.. heb zo'n zes zw.testen versleten om toch maar weer zeker te weten dat het echt zo was. Ik droomde zelfs dat ik bij de gyn zat en niet eens zwanger was.. dus volgende dag maar weer testje gehaald..

Gelukkig hebben we maandag een echo gehad en we konden zelfs het hartje even horen kloppen. Alles ziet er prachtig uit. Vliezen zijn in orde, er is een mooie dooierzak en het hartje klopt sterk en regelmatig.
Eindelijk durf ik er iets makkelijker over te praten.   De vorige keer hebben we het van de daken geschreeuwd! Zo blij! En nu was vooral ik heel terughoudend.. ik moest het allemaal nog maar zien..

Ik wens je veel succes de komende weken! Het is toch een kwestie van rustig afwachten.. maar de tijd lijkt dan wel twintig keer zo langzaam te gaan!!

Ik hoop dat jij ook zo'n mooie echo zult zien!!

Groetjes, Harma
De
 
Muisje,

probeer positief te blijven, dat geeft je meer kracht dan angst. Je weet dat het mogelijk is en hou je daar aan vast.

Ik ben nu al weer bijna 28 weken zwanger, terwijl ik vorig jaar eind april bevallen ben na een zwangerschap van bijna  18 weken.

Ik ben onder controle van de gynaecoloog en hij maakt echt heel regelmatig een echo. Niet uit pure noodzaak, maar gewoon ter geruststelling. Ga jij straks naar een verloskundige of gynaecoloog?

Vanwege die bevalling met 18 weken mag ik iedere twee weken langskomen, en ik ben ook wel een keer tussendoor geweest, omdat ik zo'n ontzettende buikpijn had.

In ieder geval probeer te genieten, want alleen maar bezig zijn met angst helpt je helemaal niet.

Liefs
Miep
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan