Hallo allemaal,
3 weken geleden voor het laatst hier geweest i.v.m. verhuizing. Nu eindelijk weer internet.
Wat een week heb ik achter de rug. Maandag tel overleg met gyn. Woensdag onderzoek naar flkl en samneleving en vandaag weer. Vandaag kreeg ik een andere gyn.
Vandaag te horen gekregen dat gelukkig met mijn slijmvlies niets mis is, phew. Minpunt is wel dat de zaadjes niet bewegen in mijn baarmoederhals. Het advies is een IUI. Een hele schok moet ik eerlijk bekennen. Ben redelijk van slag af geweest.
Onze insteek was altijd, we kijken wat er (mogelijk) aan de hand is, maar gaan niet het medische circuit in. En nu staan we aan de voorgrond van het medische circuit, de échte voorgrond voor mijn gevoel.
Ik vind de aankomende stap nog wel kunnen, mijn man is twijfelachtig. Hij steunt me gelukkig wel, maar toch voel ik me vrij eenzaam in mijn verdriet. Om me heen wordt iedereen weer zwanger wat niet echt helpt op dit moment. Ik begin steeds meer te balen van al die "goede"berichten waar ik dan weer blij op moet reageren.
Maar ja, dat zullen jullie wel kennen. As maandag ga ik mijn gyn bellen voor een nieuwe afspraak en dan moeten we ws weer een maandje wachten. Ik begin steeds meer het begrip te begrijpen "bedrogen door mijn eigen lichaam". Sorry dat ik niet wat positiever ben na 3 weken.
Ik hoop (helaas lees ik het niet genoeg) dat er vrouwen komen met postief bericht...
trusten voor zo meteen.
liefs Ano
3 weken geleden voor het laatst hier geweest i.v.m. verhuizing. Nu eindelijk weer internet.
Wat een week heb ik achter de rug. Maandag tel overleg met gyn. Woensdag onderzoek naar flkl en samneleving en vandaag weer. Vandaag kreeg ik een andere gyn.
Vandaag te horen gekregen dat gelukkig met mijn slijmvlies niets mis is, phew. Minpunt is wel dat de zaadjes niet bewegen in mijn baarmoederhals. Het advies is een IUI. Een hele schok moet ik eerlijk bekennen. Ben redelijk van slag af geweest.
Onze insteek was altijd, we kijken wat er (mogelijk) aan de hand is, maar gaan niet het medische circuit in. En nu staan we aan de voorgrond van het medische circuit, de échte voorgrond voor mijn gevoel.
Ik vind de aankomende stap nog wel kunnen, mijn man is twijfelachtig. Hij steunt me gelukkig wel, maar toch voel ik me vrij eenzaam in mijn verdriet. Om me heen wordt iedereen weer zwanger wat niet echt helpt op dit moment. Ik begin steeds meer te balen van al die "goede"berichten waar ik dan weer blij op moet reageren.
Maar ja, dat zullen jullie wel kennen. As maandag ga ik mijn gyn bellen voor een nieuwe afspraak en dan moeten we ws weer een maandje wachten. Ik begin steeds meer het begrip te begrijpen "bedrogen door mijn eigen lichaam". Sorry dat ik niet wat positiever ben na 3 weken.
Ik hoop (helaas lees ik het niet genoeg) dat er vrouwen komen met postief bericht...
trusten voor zo meteen.
liefs Ano