A
Anoniem
Guest
hai meiden,
Toen ik net zwanger was moest ik best even slikken dat ik in december was uitgerekend. Jee, al in zo'n feestmaand en dan ook nog een baby.
Maar nu is de maand bijna voorbij en wordt ik een tikkie melancholisch.
Want als ik er nu op terug kijk dan denk ":Toch heeft het juist wel wat, het is geweldig geweest om in december te bevallen!!"
De stoomboot die kwam en bracht de uitgerekende datum steeds dichterbij.
Het kleine schoentje kon nog net niet gezet.
Wel of geen kerstboom? Ach ja, natuurlijk, maar snel zetten want wie weet komt het er niet meer van. De datum voorbij...
Weeen wegpuffen met alleen de lichtjes van de kerstboom, het stalletje ernaast.
Buiten de vrieskou, alles was wit. En binnen lag ik met een zacht mannetje warm in mijn bed. De kerstdagen, eindelijk weer een wijntje en heel, heel veel biefstuk.
Wat was het een bijzondere maand!!!! En wat kijk ik er met een enorm brok in mijn keel op terug.
En wat heb ik veel afgeklaagd, wat was ik het zat... En het was het zo waard!
Als ik dan s'nachts in bed lig met mijn ventje, net na de borstvoeding. Hij is helemaal diep en vredig in slaap, en net als ik hem zeg hoe lief ik hem vind heeft hij de prachtigste lachstuip.... Dan denk ik : " een hele diepe buiging voor Moeder Natuur... wat is dit mooi!!
Jullie zien, hier van een "prenatale depressie" in een "post natale opklaring" beland...
Ik beland vast nog wel op de "downs-topic" maar nu nog even helemaal niet!!
Liefs Annemarie
Toen ik net zwanger was moest ik best even slikken dat ik in december was uitgerekend. Jee, al in zo'n feestmaand en dan ook nog een baby.
Maar nu is de maand bijna voorbij en wordt ik een tikkie melancholisch.
Want als ik er nu op terug kijk dan denk ":Toch heeft het juist wel wat, het is geweldig geweest om in december te bevallen!!"
De stoomboot die kwam en bracht de uitgerekende datum steeds dichterbij.
Het kleine schoentje kon nog net niet gezet.
Wel of geen kerstboom? Ach ja, natuurlijk, maar snel zetten want wie weet komt het er niet meer van. De datum voorbij...
Weeen wegpuffen met alleen de lichtjes van de kerstboom, het stalletje ernaast.
Buiten de vrieskou, alles was wit. En binnen lag ik met een zacht mannetje warm in mijn bed. De kerstdagen, eindelijk weer een wijntje en heel, heel veel biefstuk.
Wat was het een bijzondere maand!!!! En wat kijk ik er met een enorm brok in mijn keel op terug.
En wat heb ik veel afgeklaagd, wat was ik het zat... En het was het zo waard!
Als ik dan s'nachts in bed lig met mijn ventje, net na de borstvoeding. Hij is helemaal diep en vredig in slaap, en net als ik hem zeg hoe lief ik hem vind heeft hij de prachtigste lachstuip.... Dan denk ik : " een hele diepe buiging voor Moeder Natuur... wat is dit mooi!!
Jullie zien, hier van een "prenatale depressie" in een "post natale opklaring" beland...
Ik beland vast nog wel op de "downs-topic" maar nu nog even helemaal niet!!
Liefs Annemarie
