enig kind

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo,
graag wil ik positieve dingen horen over het enig kind zijn.
Mijn man en ik hebben door allerlei omstandigheden bewust besloten dat we het bij 1 kind laten.
Vaak krijg ik rare reacties van mijn omgeving.
Dat ik dat nu niet kan zeggen en over een poosje vast anders denk want 1 is ook maar zo alleen.
Dat het niet goed zou zijn voor mijn zoon zijn ontwikkeling,dat hij niet leert delen enz......
Onze zoon is nu 2 jaar,gaat 1 dag in de week naar het kinderdagverblijf,is erg sociaal en speelt graag met andere kinderen.
Wie herkent dit en wil hier graag iets positiefs over zeggen.
 
Hallo Hieke,

Ik ben als enig kind opgegroeid en ik moet zeggen dat ik daar nooit "last van heb gehad". Sterker nog: het had veel voordelen. Ik kreeg de onverdeelde  aandacht van mijn ouders en ik ben niets tekort gekomen, zónder dat ik overmatig verwend werd! Ik ging goed gekleed, had mijn sportclubje, abonnement op een tijdschrift, kon gaan studeren, we gingen 2x per jaar op vakantie, kadootje onder de kerstboom... om maar iets te noemen. Ik mag ook wel zeggen dat ik een sociaal mens ben; altijd vriendjes over de vloer mogen hebben en regelmatig op pad naar familie en bekenden. Ook op dat punt ben ik niets tekort gekomen.

Mijn man en ik hebben nu een dochter van anderhalf en ook bewust besloten het bij 1 kindje te laten. Ik herken de reacties die jij krijgt ook zo goed. Alsof je je kind tekort doet als het enig kind blijft! Werkelijk bespottelijk!! Ik las ooit in een tijdschrift een artikeltje van een vrouw over de komst van haar 2e kind:"Eindelijk zijn we een echt gezin", schreef ze. Die opmerking maakte me woest. Alsof je met 1 kind geen echt gezin hebt!!!

Maar, zoals met alles, heeft iedere "keuze" z'n voor- en nadelen. Belangrijkste is dat je kijkt naar wat voor jezelf en je gezin mogelijk is, hoe de thuissituatie is, waar jullie je gelukkig bij voelen en wat voor toekomst je je kind zou willen geven (voor zover je dat zelf kunt bepalen).

Evenwichtige opvoeding en een gelukkig leven hangt in mijn beleving niet samen met het al dan niet hebben van broers en zusjes.

Veel geluk met je gezin!
Donna
 
Hallo Hieke,

Ook wij denken er over om "het bij één te laten", ook om een hele reeks redenen waar ik nu maar even niet op in zal gaan. En nu mijn zoontje bijna twee is voel ik echt een soort druk van buiten af om maar op te schieten met de tweede.

Ik ben er zelf van overtuigd dat een kind dat in een bepaalde situatie opgroeid, zich daar aan aanpast en ""niet beter weet". Lang niet alle gezinnen bestaan uit papa, mama, 2 kinderene en golden retriever op de achterbank van de volkswagen station. Zelf ben ik opgegroeid met ouders die qua leeftijd met gemak m'n grootouders hadden kunnen zijn. Er wordt me vaak gevraagd of ik dat niet vervelend vond. Maar als kind dacht ik daar helemaal niet over na .... het was niet anders, punt! En dat de vrienden en kennissen van mijn ouders de grootouders van mijn vriendinnetjes waren, dat viel me toen echt niet op.

Je hebt gezinnen zonder kinderen, met één kind, met twee of met misschien wel tien. Er zijn gezinnen met twee vaders, twee moeder of maar één ouder, stief-vader of moeder, pleegouders ... en weet ik wat nog meer. Er is geen standaard gezin. En als je de keus hebt om wel of niet voor een tweede kind te gaan, dan is dat JULLIE keus, en niet die van de rest van de wereld.  

Ik ben er van overtuigd dat enig kind zijn vast en zeker nadelen heeft, maar ook zeker voordelen, net als iedere andere gezins-situtatie!

Groetjes,

Tanya

 
Wow, Donna en Tanya hebben het hierboven echt fantastisch verwoord !
Ben het er volledig mee eens.

Mijn man en ik hebben een dochtertje van 3 en laten het  daarbij.
Ook wij hebben daar genoeg opmerkingen op gekregen uit onze omgeving. Zo van "Wanneer komt de 2e?" en "1 is maar alleen....., dat is zo zielig"
Iedereen mag zelf uitmaken hoe men zijn/haar leven leidt !

Soms twijfel ik nog wel eens of ik eventueel nog een kindje zou willen krijgen.
Mijn man is daar heel resoluut in overigens. Die houdt het bij 1.
Maar aan de andere kant ben ik apetrots op haar ben ik heel erg gelukkig dat ze gezond is. Als je af en toe sommige programma's op tv ziet of je leest de narigheid in de kranten, mag je je handen dichtknijpen met een gezond kindje.
Carpe diem !

Groeten, Debbie
 
hoi hoi,

ik hoor hier eigenlijk niet thuis want mijn zoontje is pas 15 maanden maar toch wilde ik even reageren.

ik heb me tegen allerlei oordelen/meningen moeten verdedigen.(eigenlijk stom dat ik het gedaan heb maar ja)

in ons geval heb ik maar 5 tot 10 % kans op uberhaupt een zwangerschap (met medische hulp)
voor dat ik zwanger ben geraakt van ons zoontje is heel wat commentaar af gegaan van goh willen jullie geen kinderen tot wordt het nou niet eens tijd?

nu dat ik ons zoontje heb krijg ik te horen en wanneer komt de tweede dan leg ik zelfs nog uit dat het bij ons niet zo makkelijk is en dan krijg je te horen ach je hebt er tenminste 1

wat een uitspraken!!!!!

wij weten nog niet of wij voor een tweede gaan eerst nog maar lekker genieten van sean.

en voor de rest het maakt niet uit of iemand kiest voor 1 of voor 10 als je maar gelukkig bent met de "keuze"die je maakt en de voordelen of nadelen maken dan ook niet meer uit want die zijn er overal...

liefs sadre
 
Hoi,

wat kunnen mensen soms toch hard en ondoordacht zijn, he?! Mijn man is zelf enigskind, en behalve op gebied van aandacht (wat je absoluut niet tegen kan gaan) zeer zeker niet verwend. Voor zijn ouders was het al een wonder dat hij kwam.
Ik kom uit een gezin van 3, en ben de oudste. Ik was zelf ook altijd in de veronderstelling dat het zielig is om enigskind te zijn. Nou ik heb gezien dat dat absoluut niet het geval is. Mijn man is een heel sociaal, gul en zeker niet eenzaam of egoistisch.
Tot een half jaar na de geboorte van ons dochtertje (nu bijna 2), heeft hij dan ook altijd gezegd 1 kind en niet meer. Ik zelf wilde altijd al graag een groot gezin (3 of 4 kinderen), maar heb tegen hem gezegd dat als hij dat niet wil ik het ook niet wil. En ik wil zeker geen groot gezin omdat dat zielig zou zijn voor onze kleine meid.
We hebben uiteindelijk besloten om toch voor een 2e te gaan, gewoon voor onszelf. Maar wel hebben we nu al die reacties ervaren, wij zeggen namelijk bij vragen dat we waarschijnlijk geen 2e willen, om de maandelijkse vraag van is het al zover te omzeilen.

Ik ben van mening dat mensen eerst eens na moeten gaan denken voordat ze dat soort vragen stellen. Het is namelijk ieders eigen keus, en die moet je respecteren!

Trouwens nog een tip, ik had een collega die vlak na mijn bevalling al begon met waarneer komt de 2e? Toen hadden we nog geen plannen voor een 2e, ik werd dat gezeur (het was ongeveer 2 wekelijks) al snel zat, en heb toen een keer aan haar gevraagd Goh waarneer komt de 3e bij jou eigenlijk, toen was het gelijk over. Die hint begreep ze. Misschien dat het jullie ook kan helpen van het gezeur af te zijn.

groetjes,
Kirsten
 
Wat herkenbaar allemaal. Ik ben zelf moeder van een dochtertje van nu 2 jaar oud. Omdat mijn dochter als baby veel heeft gehuild en heel slecht sliep moest ik er niet aan denken om in die periode aan een tweede te beginnen, ik had mijn handen vol aan 1 kindje. En inderdaad de reacties die je krijgt, sommige mensen kijken je aan of je van een andere planeet komt! En ook krijg je te horen dat als je nog langer wacht, de kinderen niks meer aan elkaar zouden hebben omdat het leeftijdsverschil dan te groot wordt.
Inmiddels gaat het allemaal een stuk beter en zit ik zelf ook weer lekkerder in mijn vel. Ik sluit het nu niet uit dat er ooit nog een tweede kindje bijkomt. Maar mocht dit om wat voor reden dan ook niet gebeuren, dan zijn wij ook heel gelukkig met maar 1 kind. Dit wordt echter door veel mensen niet als normaal beschouwd.
 
Ik kan uit eigen ervaring spreken dat enigkind zijn écht niet negatief is. Ik heb een ontzettend leuke jeugd gehad en een hele goede band met mijn ouders. Het voordeel is dat je leert zelf  op andere kinderen af te stappen als je wilt gaan spelen. Dus prima voor de ontwikkeling van een kind.
Zelf heb ik nu 1 dochter (20mnd). Ze is erg open en enthousiast en rent steeds op andere kinderen af. Ik zoek regelmatig plekken op waar andere kinderen zijn, zoals de speeltuin in de wijk, de kinderboerderij, bij vrienden langs met kinderen etc. Daarnaast gaat ze 1 dag per week naar de creche. De manier waarop ze contact maakt is schitterend, het gaat haar beter af dan 99% van de kinderen die ze tegenkomt. Na wat spelen is het heerlijk om saampjes weer terug naar huis te gaan en gezellig tegen elkaar aan te kruipen op de bank voor een tekenfilmpje. Quality time samen.


 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan