hi,
Jammer dat het zo lijkt te gaan, het is al moeilijk genoeg om een soort van evenwicht te vinden in je nieuwe rol als ouder terwijl je ook nog probeerd jezelf te blijven. Ik snap dat kinderloze vrienden niet enthousiast worden van een nieuwe tand of de details van een goed dutjes schema. Dus ik doe heus mijn best om het niet constant over mijn zoon te hebben, en ik bel vrienden om zo nu en dan eens naar een cafe te gaan. Maar het kan soms te ver gaan, ik had hier een vriendin die het maar onzin vond dat ze niet meer mocht roken in mijn huis toen ik zwanger was. Toen mijn zoon eenmaal geboren was wilde het maar niet landen in haar hoofd dat ik niet stel op sprong ergens heen kon....het vergt wat planning (lees, volksverhuizing gekruisd met een militaire precisie operatie). En als we dan een afgesproken tijd hadden, belde ze steeds af. Toen ik haar daarover aansprak riep ze beledigd dat het niet haar schuld was dat ik een kind heb!!! zoals ze hier in New York zeggen: "with friends like that, who needs enemies".
Wat mijn man en ik nu doen is een keer in de week gaan we uit zonder baby, en in het weekend nodigen we mensen bij ons thuis uit. Zeker nu het weer zo mooi is hier hebben we bijna weekelijks een tuin feest. (mijn zoon gaat om 19:00 naar bed en word niet wakker van een beetje muziek, dus dat is boffen)
