enorme huilbui aanval

A

ANONYMOUS_USERNAME

Ik weet niet wat het is met Merel hoor.
Sinds een maand of 2 heeft ze af en toe een enorme huilbui aanval!
Vooral als er iets is waarbij madam haar zin niet krijgt.

Dan begint ze eerst zachtjes maar steeds harder te huilen, mond open en het kwijl druipt eruit..
Het houdt niet op! Het is enorm irritant en ik raak op den duur mijn geduld kwijt!

Ik kan niet bij haar doordringen op dat moment.

Maar ik heb wel zoiets van: tis wel goed, omdat je je zin niet krijgt of iets gebeurd waar ze geen zin in heeft!

Alles geprobeerd, van praten met haar, vasthouden (ze duwt je weg) tot boos worden (wat natuurlijk averechts werkt)

Vanmorgen weer zo.n bui, mijn man was het zat en vroeg of ze een koude douche wilde..toen werd ze ineens stiller..dat wilde ze niet!
Tranen gedroogd en verder.

Hebben jullie kids ook zo van die aanvallen?

Ik ga haar echt niet haar zin geven zodat ze stil word...dan maar huilen!
 
Hoi Elise,

ook wij hebben hier die buien..... het komt niet vaak meer voor, maar van het voorjaar hebben we een tijdje gehad dat Tijn er wel 3 of meer peer week had. Ik heb soms tot huilen aan toe tegen de kamerdeur aangezeten als hij heel boos in de gang stond te zijn (zijn record staat op 3 uur volhouden.....) Nu gaat het beter en zijn de buien korter, ik kan overigens niet zeggen wat ik anders doe, ik probeer ook altijd van alles, van rustig blijven totdat uiteindelijk mijn geduld opraakt. Ook heeft hij 2 keer onder de koude douche gestaan, achteraf voelde ik me daar heel schuldig over omdat het ook niet hielp, maar uit wanhoop probeer je dan maar weer wat.
Succes met de buien van je dochter!

groetjes danielle
 
hi!

Noa is ook flink aan het puberen! Als ze dan echt vervelend wordt dan mag ze op de gang gaan staan. Een koude douche zou ik echt nooit geven. Mijn zusje heeft vroeger wel eens een koude douche gehad daar heb ik echt lang een trauma van gehad (hoor haar nog gillen...).
Maar dit puberen zal wel bij de leeftijd horen. Noa zegt dan later ook: ik kan echt hard huilen he!!

succes!

Marielle
 
Hoi Elise,

Vervelend is dat, he? Je probeert vanalles, maar kunt je kindje niet bereiken. Op het moment dat je zelf je geduld begint te verliezen word het nog erger.
Je herkent wel de momenten: als Merel haar zin niet krijgt of als iets niet gaat zoals ze wil.
Omdat het 2 maanden geleden begonnen is, lijkt het erop alsof ze enorm haar eigen wil vast wil houden en probeert of ze iets meer bij jullie gedaan krijgt. Dat probeert ze door iets te doen, waardoor jullie sneller kunnen toe gaan geven: huilen/krijsen. Ze is volgens mij wel een aanhouder, meeste kinderen geven wel een keer op, als ze merken dat het niet helpt. Consequent, duidelijk en regelmaat zijn dan toch wel belangrijk om toe te passen.

Wij herkennen het heel erg bij onze dochter. Maar dit is voor ons niet van de laatste tijd. Dus heeft niet te maken met peuterpuberteit. Ze is altijd al zo geweest, zelfs als baby. Zulke aanvallen kwamen hier dagelijks voor en vaak wel meerdere keren per dag. Nu ze iets ouder is gaat het beter omdat ze erg goed kan praten en duidelijk kan maken wat ze wil enz. We vermoedde al heel lang dat er iets aan de hand is met onze dochter en dat lijkt nu bevestigd te worden door professionals. Ze gaat momenteel naar een observatie en diagnostiek groep. Ook omdat ze in heel veel dingen voor loopt. Nog 10 letters te gaan en ze kent dan het complete alfabeth (hoofdletters en kleine letters). Ze loopt dus voor en aan de andere kant heeft ze enorme driftbuien. En die buien zijn niet alleen uit frustratie en omdat ze perse iets wil wat niet mag/kan. Ze komen soms ook zomaar op, zonder aanleiding.

Wat ik toegepast heb de laatste anderhalf jaar, is heel duidelijk zijn, alles goed uitleggen, van te voren dingen uitsluiten en een grens stellen (je moet dan goed kunnen inschatten en vooruit kunnen denken). Daarbij zijn haar driftbuien behoorlijik verminderd. Mijn man heeft er erg veel moeite mee om dat zo aan te pakken, maar die ziet haar minder, omdat hij 32 uur werkt. Ik werk niet en ben hele dagen met haar, dus zie buien al wel aankomen (vaak) en kan het dan al voorkomen door dingen af te spreken, grenzen aan te geven.

Het is heel moeilijk om van een afstand te beoordelen hoe jij het aan moet pakken. Ik weet niet precies hoe zulke situaties gaan bij jullie thuis.
Hoe julliehaar benaderen of hoe jullie het zeggen als er iets niet mag of kan. Ik moet het woord 'nee' niet gebruiken, want dan krijg ik een dochter die uit haar vel springt. Ik moet uitleggen en het op een positieve manier brengen. Het is heel vermoeiend, kost veel energie, maar het helpt wel. Ik begrijp ook goed dat een harde 'nee' alleen voor een kind moeilijk is om te horen. Dus vertel ik er dingen omheen en dat pakt ze erg goed op.

Ik typ echt een heel lang verhaal, maar ik hoop dat je er iets aan hebt en dingetjes eruit kan halen, zodat van die aanvallen bij jullie thuis ook minder zullen zijn en op den duur weg gaan.

Succes met jullie meiske!!
 
Hoi Mare,

Dat het bij jullie al als baby was! Dan moet je echt van begin af aan gaan kijken hoe je het doet en hoe het loopt!

Ik moet hetzelfde bij Merel doen als bij jullie dochter: vantevoren zeggen wat er gaat gebeuren en uitleg geven waarom iets wel/niet mag.
Dit werkt hier erg goed moet ik zeggen!
Dan is ze voorbereid en maakt ze geen problemen.

Het gebeurd hier echt wanneer het haar niet zint,
Voorbeeld: tijdje terug kreeg ze nieuwe schoenen, passen is een drama dus we hadden het al dagen vantevoren gezegd..
Geen probleem in de schoenenzaak, ze wilde zelf ook wat schoenen passen, totdat ik schoenen zag die ik voor haar wilde kopen en ze die moest passen; dat wilde ze niet!!
Nou toen kwam de huilbui..
Ze had echt nieuwe nodig, en ik ga echt geen laarsjes kopen die zij mooi vind en totaal niet passen. Bedoel, ik heb nog altijd het laatste woord als moeder, ze is geen tiener die haar eigen beslissing kan maken in dit geval!

Die laarsjes die ik gezien had pasten uiteindelijk prima en zijn het geworden.
Nu vind ze ze prachtig en wil ze graag dragen...
Ja, wij moeders (en vaders natuurlijk ook) hebben het soms zwaar te verduren.
Wat zal het worden als ze echt gaan puberen?
Gelukkig duurt dat nog wel eventjes..
 
Met nieuwe kleren hebben we dat probleem een jaar gehad. Passen was altijd een drama (deed ik dus ook niet meer in de winkel) en hij kon uren boos zijn en huilen als hij nieuwe kleren aankreeg.
Maar van de ene op de andere dag was het opeens over. Scheelt weer, want hij heeft een flinke groeispurt gehad.

Succes met je dametje!
 
mijn dochter begon hier een half jaar geleden mee, ze was toen 2,5.

we hebben een wekker daarvoor aangeschaft.
we zetten haar dan in de gang met de wekker op 2 minuten.
als de wekker afgaat moet ze stil zijn en dan kunnen we er over praten.
is ze nog niet uitgeraast dan gaat er weer 2 minuten in.
daarna vertellen we waarom ze de gang in ging, en of ze sorry wil zeggen.

de aanleiding dat ze zo boos is,is vaak omdat ze iets moet doen,opruimen of iets terug moet geven wat ze heeft afgepakt.

het werkt erg goed, want meestal is ze binnen die 2 minuten uitgeraast, en roept mij dan:
mama je piep piep,ik ben klaar!
zo kan ze toch haar boosheid kwijt en kunnen we daarna rustig praten.
want in een boze bui kan je toch niet communiceren, en duwt ze jou van zich af,wat haar nog bozer maakt.

succes
 
Hiya mommas!

Ha die van het (kook) wekkertje op de gang heb ik ook geprobeerd. Ik zette het ding op 2 minuten maar binnen 12 seconden had Max het hele ding onderdeeltje per onderdeeltje volledig uit elkaar gehaald...niet gebroken, gedemonteerd!
Aargh mijn kind is "Rainman"! hahaha

Ajuus, ilja
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan