Enorme kinderwens na doodgeboren kindje

Lieve mensen,

Superblij waren wij dat wij opnieuw zwanger geworden waren! (1e keer miskraam na 5 weken zwangerschap; 2e keer gezond kindje gekregen). Kort na het krijgen van onze dochter bleek ik opnieuw zwanger. Geschrokken, maar heel blij natuurlijk! Alles leek goed te gaan. Ik had de voor mij normale zwangerschaps klachten. Vrijdag 14 december het hartje nog gehoord bij de verloskundige. Vorige week vrijdag hadden we de 20 weken echo. Super spannend was dat. Zou het een jongen of een meisje worden? Vol goede moed ging ik liggen en begon de echoscopiste. Ik zag dat het kindje raar lag. Kon er niet echt iets van maken. Ik zocht naar een kloppend hartje. Dat zag ik niet. De echoscopiste bleef stil. Ze meette het hoofdje. Ik was op dat moment 19 weken en 4 dagen zwanger. Het hoofdje had de grootte van een kindje dat pas ergens in de 16 weken was. En toen zei ze; ik heb slecht nieuws voor jullie. En ik zei gelijk; er klopt geen hartje meer. En ik had gelijk. Het kindje was overleden. Wat is dat vreselijk zeg! We zijn naar huis gestuurd. Geen idee wat ons te wachten stond. Diezelfde middag zijn we nog naar het ziekenhuis geweest. Nog een echo gehad maarja we wisten het al. Afgelopen zaterdag bevallen van een prachtig kindje. Dokters durven niet te zeggen of het een jongen of een meisje was. De uitslag daarvan en van de mogelijke oorzaak hoop ik snel te horen. We hebben het kindje laten cremeren. Bij het uitvaartcentrum zeiden ze zeker te weten dat het een meisje was. En zo staat ze nu dan ook te boek. Elise.
Nu voel ik me zo leeg. Ik was er helemaal op ingesteld om weer moeder te worden!
Hoe snel zijn jullie na een miskraam weer zwanger geworden? Hoe ging dat verder? Waren jullie angstiger?
Groet simone
 
Hoi Simone, 
Wat moet dit afschuwelijk zijn voor jullie. 
Wij hebben een miskraam gehad met 11 weken, toen bleek ons kindje 9 weken te zijn. Zijn/haar hartje klopte ook niet meer..
Ik wens jullie heel veel sterkte met het verlies! En alle kracht om dit te verwerken.
Liefs, Lee
 
Lieve Siems,
wat erg, ik heb met een brok in mijn keel zitten lezen. 
Ook vanwege herkenning. Ik heb mijn eerste kindje verloren in mei 2017 met 21 weken zwangerschap. Ons kindje bleek geen niertjes te hebben en was er geen levensverwachting. Wat een schok en wat een verdriet. We hebben onze zoon ook laten cremeren. Nu een half jaar (iets meer) later ben ik nog iedere dag verdrietig, maar het slijt. 
De kinderwens die je hebt begrijp ik goed! Je bent (opnieuw) moeder geworden maar je kunt het niet uiten. Alles in je lichaam schreeuwt om dat kleintje. Anticiperen op het moederschap en dat er dan een leegte volgt, daar kun je als vrouw moeilijk mee dealen. Los van veel verdriet voel je je vast ook trots, je hebt een dochter met de naam Elise. Een heel mooi zieltje die altijd bij je blijft! 
Tijd heelt wonden, echt waar!
xxx 
 
Terug
Bovenaan