Enorme verlatings angst na ziekenhuis opname

M

MisXxSamanthaXx

<p>Hoi iedereen ik ben niet zo van het praten op een forum maar ik zit nu echt wel in een pittige periode en dan is het misschien wel fijn om er over te praten. </p><p>Ik heb een zoontje van 16 maand die vorige maand opgenomen werd in het ziekenhuis als doodziek kindje. Hij heeft op 4 dagen tijd een ruggenmergpunctie gehad en kleine operatie van de heup en knie (spoelen gewrichten) meerdere echo's foto's bloedafnames en nog een botscan.  Na alle onderzoeken bleek dat hij een infectie op zijn knie en heup gewricht had met daarop een bloedvergiftiging.  In totaal hebben we 10 dagen in het ziekenhuis gelegen. En nog 3 weken antibiotica thuis.  Nu is hij eigenlijk zo goed als genezen hij is natuurlijk wel veel witte bloedcellen kwijt en geen immuniteit meer.</p><p>Maar wat is het zwaar want hij is gewoon echt getraumatiseerd door het ziekenhuis avontuur. Hij was hier voor altijd heel makkelijk kindje goed slapen enz.   Nu is alles echt drama loop ik naar de keuken huilen, geef ik hem even geen aandacht huilen en zeuren. Verschonen  is huilen naar bed doen is huilen snachts ook veel huilend wakker. Eergisteren wou mijn vriend hem naar zijn bed doen huilen en aan mijn kleren trekken hij wil alleen maar bij mij zijn.</p><p>Hij is nu 2 halve dagen gestart op crèche dat is ook huilen als ik hem achterlaat ik moet hem echt van mij aftrekken en als de kindjes op de crèche huilen steekt hij zich weg. </p><p>Het is heel zwaar op deze manier ik zou graag wat raad vragen aan mensen die ook  een kindje heb en gehad in het ziekenhuis op zo jonge leeftijd en of ze tips hebben voor mij.</p><p>Lieve groetjes</p><p>Samantha </p>
 
Wij hebben ook meerdere ziekenhuis opnames gehad. Wij hebben toen hulp gehad van een orthopedagoog. Zij vertelde dat wij elke keer rustig moeten vertellen wat er gebeurd is en dat de ziekte nu weg is. Bij ons hielp dat heel erg. Klinkt heel dubbel maar het leert hun nu al een plek te gevdn( geloofde er in het begin ook niets van dat het zou helpen) 
 
Ja dat is inderdaad goed advies. Ik zie dit ook werk gerelateerd (dus geen persoonlijke ervaring). Het verhaal terughalen op kindniveau helpt hem met verwerken. Misschien heb je nog foto's van die weken, gewoon samen kijken en vertellen, je was toen ziek en had veel au, maar nu is alles weer goed met jou. Het is een verwerkingsproces, ook dat nabijheid zoeken zou ik me niet teveel zorgen om maken (al is het natuurlijk erg vermoeiend). Probeer hem veel bij je te houden, dragen in een draagzak als hij dat fijn vindt. Even weer een beetje emotioneel herstellen, de impact op zo'n kleintje is echt enorm. Deze reactie is gezien wat er is gebeurd wel normaal, maar mocht het heel lang aanhouden, zoek dan een therapeut die geschoold is in EMDR bij hele jonge kinderen (pre-verbaal trauma). Succes, het zal voor jullie ook emotioneel mega pittig zijn geweest!!!
 
Bedankt voor de tips ik vind het alleen uitleggen tegen hem lastig omdat ik denk dat hij dat nog niet ga begrijpen maar ga het zeker proberen 
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan