Een uitspraak van onze Randy hihihi
Langzamerhand begint de geboortegolf hier vorm aan te nemen, 3 zijn er al bevallen. hoe kunnen wij dit lijstje het beste bijhouden?
En hoe houd je het zelf uit?
Dat ze afgelopen weekend niet kwam was best teleurstellend, geen idee waarom maar daar had ik helemaal op gerekend. Nu hele dagen moe, moe moe, slecht weer, koud (vandaag ietsie warmer) dan weer warm dan weer koud, buik staat op knappen en kleine blijft lekker zitten. Ik zit helaas niet zo lekker meer, liggen ook niet. die buik doet toch wel zeer zo op knappen en die heupen ook pfff. Hele dagen thuis zitten en niks doen is ook niet echt goed voor je humeur. Probleem is dat niks meer kan. Dus nu zit ik hier naar elk pluisje en stofje te kijken. Katjes en onze babyvogels zijn nog wat afleiding maar niet veel, vriendinnen werken of hebben geen vervoer om langs te komen, ouders zijn nu continu de hort op, manlief is van spanning in staking waardoor ik nog meer stofjes heb om naar te staren. Mijn humeur heeft er nogal onder te lijden en de bank ook, er begint zich al een bepaalde vorm in te vormen.
Laat het maar beginnen wat mij betreft hoor, voor ik depri wordt. Wie heeft er tips?
Randy geeft in ieder geval hoop: er is er nog nooit 1 blijven zitten dus het einde komt in zicht, ooit...
Langzamerhand begint de geboortegolf hier vorm aan te nemen, 3 zijn er al bevallen. hoe kunnen wij dit lijstje het beste bijhouden?
En hoe houd je het zelf uit?
Dat ze afgelopen weekend niet kwam was best teleurstellend, geen idee waarom maar daar had ik helemaal op gerekend. Nu hele dagen moe, moe moe, slecht weer, koud (vandaag ietsie warmer) dan weer warm dan weer koud, buik staat op knappen en kleine blijft lekker zitten. Ik zit helaas niet zo lekker meer, liggen ook niet. die buik doet toch wel zeer zo op knappen en die heupen ook pfff. Hele dagen thuis zitten en niks doen is ook niet echt goed voor je humeur. Probleem is dat niks meer kan. Dus nu zit ik hier naar elk pluisje en stofje te kijken. Katjes en onze babyvogels zijn nog wat afleiding maar niet veel, vriendinnen werken of hebben geen vervoer om langs te komen, ouders zijn nu continu de hort op, manlief is van spanning in staking waardoor ik nog meer stofjes heb om naar te staren. Mijn humeur heeft er nogal onder te lijden en de bank ook, er begint zich al een bepaalde vorm in te vormen.
Laat het maar beginnen wat mij betreft hoor, voor ik depri wordt. Wie heeft er tips?
Randy geeft in ieder geval hoop: er is er nog nooit 1 blijven zitten dus het einde komt in zicht, ooit...