er niet zo mee bezig zijn ??!!~~

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo,

Mijn naam is Sterre in ik ben 32 jaar. Ik ben al 18 maanden bezig zwanger te worden en verschillende onderzoeken hebben inmiddels uitgewezen dat er niks aan de hand is zowel met mij als met mijn man...onverklaarbaar onvruchtbaar dus..Lekker zo'n stempel. Het advies is dan ook van heel veel mensen,...je moet er ook niet zo mee bezig zijn?

Ik weet echt met de beste wil van de werels niet hoe ik dat moet doen. Ik ben na 18 maanden en al die onderzoeken mentaal zo moe... Kan niet meer tegen iedere teleurstelling. En toch maar dat lachend gezicht houden bij elke aankondiging van zwangerschap en weer de zoveelste baby borrel...

Pff hoe moet je er niet mee bezig zijn??
Ga toch eens lekker op vakantie...tja dan moet dat ook in de vruchtbare periode zijn, anders heb je er ook geen reet aan.......

Weet iemand hoe ik het een beetje kan loslaten??

Liefs Sterre.
 
Hallo Sterre,

meid ik begrijp je zooooo goed! Vorig jaar een missed abortion gehad en sindsdien niet zwanger.....1 april een hysteroscopie en hieruit bleek dat ik door de curretage 2 verklevingen had, deze zijn meteen verwijderd. Doordat mijn ongi's zooooo'n pijn deden wilde de gyn me terug aan de pil zetten voor een paar maanden, heeeeel tegenstrijdig, maar het heeft mij heel erg geholpen het los te laten (je kan dan immers niet zwanger raken). Heb me super gevoeld de laatste maand!

Nu dag van NOD en nog niet ongi...dus tis op dit moment wel erg spannend, maar echt heb het heel goed naast me neergelegd de rest van de maand.

Overigens heb ik de pil maar 1 maand volgehouden omdat ik er heel beroerd van werd! Maar het gaf mijn koppie even rust....daarnaast moeten wij nu zelf 6 maanden proberen voordat ik weer naar de gyn terug moet.....en ook dat geeft een hoop rust, want elke keer naar t ziekenhuis, tempen en weet ik wat al niet meer...dat geeft ook een hoop stress!

Mijn advies, doen waar jullie je lekker bij voelen, maar probeer in ieder geval van het leven samen te genieten (je weet tenslotte nooit wat er morgen gebeurt!)....hoe moeilijk het ook allemaal is, loslaten lukt toch niet helemaal, want het is en blijft je grootste wens!

Sterkte meis,

gr Yosha
 
Ik wil je alleen even heel veel sterkte wensen. Ik bergijp ook niet dat mensen zeggen dat je er niet mee bezig moet zijn.
Vanaf het moment dat die pil de deur uit gaat, doe je dat niet om zoveel maanden later eens zwanger te worden.
Op het moment dat die stap is gezet, ben je er klaar voor en wil je het liefst dezelfde maand nog zwanger worden. En tijdens de belangrijke dagen lig je in bed (of waar dan ook) toch echt wel te hopen!
Sterkte en succes.....
 
Meiden,

zo herkenbaar! ik raak er lichtelijk agressief van als ze dat zeggen! haha..echt kan die zin niet uitstaan. Komt ook vaak van de mensen die dit niet hebben gehad! al die toestanden in het ziekehuis, etc etc! Moet wel zeggen dat wij "pas" 10 maanden bezig zijn hoor, dan is het nog enigzins vol te houden, kan me voorstellen dat bij 18 maanden de hoop ver weg is...wij zijn ook weer uit het ziekenhuis! mijn cyclus was niet in orde, dan te kort dan te lang, maar sinds twee maanden lijkt er weer regelmaat in te komen, dus mogen we dit jaar verder klussen...en ja dat betekent weer om de dag klussen...ppfff hoezo romantisch haha..

meiden wens jullie ook veel geluk toe..

xx

 
hoi Sterre,

Ik zie je berichtje staan en wil er even op reageren. Goedbedoelde adviezen van anderen om er maar zo min mogelijk mee bezig te zijn, ik kan me voorstellen dat je er last van hebt, want je eigen gevoel zegt heel wat anders.

Houdt moed en weet dat er hier een hoop mensen met je mee voelen. Ook allicht in je eigen omgeving, maar een goed bedoeld advies geven is makkelijker dan  toe te geven dat het voor diegene  misschien ook wel lastig is om op jou teleurstelling of verdriet te reageren.  

Ik denk aan je en gun je de vervulling van je liefste wens. Het ontbreken van een verklaring dat er iets mis is, geeft ook aan dat het dus gewoon spontaan kan lukken...

Groetjes Line
 
hallo

ik kan er ook over meepraten ..er misschien teveel mee bezig zijn maargoed..wat doe je eraan ..je kan het ook niet uit je hoofd zetten als het je wens is toch ??
ik ben inmiddels 34 en hebben in augustus 2007 ons eerste kindje Bart gekregen na 3 onzekere jaren ..ik kan je zeggen dat het echt onzekere jaren waren ofschoon ik nu weleens denk dat ik er nu meer mee bezig ben dan toen ...
na de nodige onderzoeken te hebben gehad was er niet veel uitgekomen ..we konden op een normale manier zwanger raken gelukkig maar waarom kwam er dan GEEN zwangerschap ?? na eindelijk 3 jaar konden we genieten van een goede zwangerschap en een goede bevalling ( en een heel lief en makkelijk ventje )
nu zijn we alweer 11 maanden bezig voor een 2de kindje wat mij erg bezighoudt op het moment..ik heb morgen ongeveer mijn NOD tenminste echt regelmatig ben ik niet ..gemiddeld ligt mijn cyclus op de 31 dagen heb ik berekend (een keer 26 dgn maar ook een keertje zelfs 36 dagen dus tja ...)
ik hoop het ook zo dat het deze keer wegblijft wat inhoudt dat ik zwanger ben dus vind het dan ook erg leuk om met jullie mee te lezen en te reageren
ik wens jullie ook alvast veel succes in jullie vruchtbare dagen en tja ..moet je er minder mee bezig zijn ?? als je niet makkelijk zwanger raakt denk ik juist van wel dat je er mee bezig moet zijn
gr natascha
 
Hoi Sterre,

Ik heb me dat in de afgelopen 25 maanden (!) ook vaak afgevraagd en hoe meer je in het medische gedoe terecht komt, hoe lastiger het is. Ook wij zijn "onverklaarbaar". Wij zijn deze week begonnen aan de 4e IUI en de moed zakt me langzamerhand echt in de schoenen. Twijfels, onzekerheid, verdriet, het is er allemaal.

Uit mijn eigen ervaring kan ik zeggen dat je het een plek moet geven. En de ene keer lukt dat beter dan de andere keer. Ik probeer er niet de godganse dag mee bezig te zijn, maar sta mezelf wel toe af en toe een forum te lezen (of te reageren) of om het erover te hebben. Maar daarna is het ook klaar, dan ga ik wat anders doen en probeer ik er bewust NIET aan te denken (door het echt bewust uit je hoofd te schuiven, iedere keer als je gedachten die kant opgaan echt zeggen tegen jezelf: nee, nu niet). Dat is moeilijk, maar dat heb je wel nodig.

Het maakt nu eenmaal deel uit van je leven (in mijn geval al 2 jaar en dat is best lang) en je zal het er toch mee moeten doen.  Ik  ben er meer mee bezig in de wachtweken en de tijd rond de IUI, maar in de eerste twee weken van mijn cyclus gaat het eigenlijk best goed.

Écht helemaal uit je hoofd zetten gaat gewoon niet lukken, daarvoor is het gewoon te moeilijk. Je wil iets zó verschrikkelijk graag en als het dan niet lukt (en vooral, als het dan bij anderen wél lukt) dan doet dat gewoon pijn. Daar heb je verdriet van en dat hoef je heus niet te verbergen. Mensen hebben daar meestal wel begrip voor. In mijn geval helpt het om er juist over te praten, zodat het niet in mijn hoofd blijft spoken.

Succes en ik hoop dat we allemaal snel aan de beurt zijn!

Groetjes, Esk
 
Ha Meid,

Wat zul je het moeilijk hebben zeg! Ja, ik kan me heel goed invoelen wat een pijn dat doet als mensen je allerlei goedbedoelde slechte adviezen geven.
Wij waren na 5 maanden al zwanger, maar dat liep uit op een miskraam. wat mensen daarna kunnen zeggen is echt heel erg. Alsof je alles uit je hoofd kan zetten, nergens aan kan denken en dan zomaar ineens weer zwanger kunt worden.
zo werkt het niet.... je wilt zoooo graag en liefst gelijk, maar als het dan langer duurt dan verwacht en je steeds teleustelling op teleurstelling krijgt, is het moeilijk te ontspannen je over te geven of op gevoel te gaan vrijen, want je wilt elke maand een goede kans maken. Ja, laat de mensen maar kletsen!!
wij waren een halfjaar na de miskraam toch weer zwanger wat uiteindelijk goed is gegaan, maar wat een spanning: zou het ooit weer lukken en zal het dan wel goed gaan? Is mijn lichaam wel oké? Vrijen we wel op de goed momenten?? zo spelen er heel veel vragen en de mensen staan daar niet bij stil.

wat mij wel hielp was op rottige momenten afleiding te gaan zoeken, dan kon ik toch een beetje uit het dal klimmen. Ik hoop voor je dat je snel zwanger wordt, het is je van harte gegunt! En luister naar je gevoel, als je je rot voelt huil dan... het is niet niks om er zo lang mee bezig te zijn. De meeste vrouwen zijn geen anderhalf jaar bezig, daarom kunnen ze het zich totaal niet voorstellen. Luister naar jezelf en je mag best verdrietig zijn! Maar probeer je zelf ook weer te herpakken want je mag de hoop niet opgeven, er zijn stellen die er gewoon wat langer over doen maar wel binnen 2 jaar zwanger worden....

liefs
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan