<p>Hallo, </p><p>Ik ben een alleenstaande moeder van een prachtig zoontje. Ik hou heel veel van hem, alleen ik zit er op het moment helemaal doorheen. </p><p>De bevalling liep niet goed en hij is uiteindelijk met een spoedkeizersnede geboren en daarbij ademde hij niet en is dus gelijk meegenomen en aan de beademing gelegd waarna hij 3 dagen gekoeld is geweest en morfine en andere medicijnen kreeg toegediend. Vanaf zijn geboorte is hij al snel gefrustreerd en overstrekte zich vaak. Die frustratie bleef en nu loopt het erg uit de hand. </p><p>Sommige momenten kan hij heerlijk rustig spelen, maar meestal rent hij door het hele huis. Nu heeft hij ook het gillen en springen ontdekt. Hij doet dingen die niet mogen en wat ik ook doe of zeg hij lacht me alleen maar uit. Soms gaat hij keihard huilen en gillen, hij slaat en daagt me uit. Hij is ook enorm sterk dus als hij boos word kan ik niks met hem. Sommige dingen lijkt hij ook gewoon niet te kunnen laten (impulsief). S'avonds slapen is ook een ramp. Hij heeft al verschillende dingen kapot gemaakt en op dit moment weet ik niet goed meer wat ik moet doen. Sommige zeggen dat ik hem niet hard genoeg aanpak en dat ik hem gewoon een keer een tik moet geven. Dat wil ik niet en ik denk ook niet dat het gaat werken. </p><p>Ik volg een studie en ben vaak erg moe, waardoor ik me ook schuldig ga voelen dat ik niet veel tijd heb voor hem. Als hij thuis is probeer ik zo vaak mogelijk naar een speeltuin te gaan, maar dan loopt hij altijd weg. Ook niet erg leuk dus. </p><p>De opvang heeft ook aangeven dat ze dit herkennen en dat hij echt heel druk is en zelfs de dokter erkent het. Zij heeft me nu ook door gestuurd naar een stichting die gespecialiseerd is in moeilijke kinderen en gezinssituaties. </p><p>Ik zit er nu gewoon een beetje doorheen, omdat ik zo moe ben. Ik ben heel bang dat ze straks gaan zeggen dat het beter is voor ons om hem (tijdelijk) uit huis te plaatsen en dat wil ik natuurlijk helemaal niet. Ik zit al te twijfelen of ik me studie maar even moet laten zitten om fulltime bij hem te zijn en dus meer aandacht kan besteden of om samen ergens heen te gaan bijv. Een moeder kind huis. Ik voel me echt heel naar, omdat ik me een aansteller voel en vind dat ik het gewoon allemaal moet kunnen doen. Daarbij komt de angst om hem kwijt te raken. Vooral dat niet willen slapen S'avonds sloopt echt, ik heb totaal geen tijd voor mezelf en ik heb ook niemand die een keer zegt blijf maar zitten, ik ga wel. Opa en oma wonen aan de andere kant van NL en daar heb ik sowieso niet heel veel aan. </p><p>Iemand hier ervaring mee en/of tips? </p><p> </p>
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Erg drukke dreumes bijna 2.
- Onderwerp starter GabrielleDaylano
- Startdatum
Hier geen ervaring mee. Ons zoontje is in Mei 2 geworden.. En is rustig. Als hij over de grens gaat dan grijp ik hem ook bij de arm en knijp tot ie begint te huilen of draai aan zn oren.. als mn zoontje lachte zocht ik een andere manier wat hem wel zeer deed... jij bent de ouder hij niet. Hij loopt over paar jaar over je heen. Je moet strikter zijn en strenger laten merken wat niet mag... mn zoontje mag springen wat ie wil maar niet op tafels of op stoelen.. mn zoontje heeft ook een eigen knuffel hier trekt hij zichzelf terug. Miss helpt het bij jou ook... En anders een strafhoek... En duidelijk vertellen wat hij deed en dat je het begrijpt dat ie het zo leuk vind maar dat jij het niet leuk vind want het doet zeer vertel hem de consuquenties... misschien zit het hem idd dwars dat je niet veel bij hem bent... leg hem het uit... hij is 2 en snapt veel...
Succes hopelijk heb je hier iets aan de tips...
Succes hopelijk heb je hier iets aan de tips...
Heftig verhaal. Ben je al bij een kinderarts geweest? Misschien is het ook wel iets in zijn hoofd waardoor hij zo gefrustreerd en bijna aggeresief te noemen is. Gedrag heeft een oorzaak rn die ligt niet altijd aan de opvoeding of omgeving maar kan ook van binnenuit komen. Er zijn ook geestelijke aandoeningen waar jij niks aan kunt doen maar waar therapie en misschien medicijnen wel kunnen helpen.
mijn zoontje van 2 is ook erg druk en begint nu ook echt wel driftbuien te krijgen, gelukkig heb ik ze nog redelijk onder controle maar hij heeft ook geen moeilijke start gehad en als ik naar de karakters van zijn vader en mij kijk past het hem ook we ??
Ja tuurlijk rust, regelmaat en grenzen zijn erg belangrijk. Maar ik begrijp wel als je bepaalde situaties niet kan controleren en pijn doen is voor mij ook geen manier. Hij krijgt weleens een tik op zijn vingers als hij ergens van af moet blijven of een tik op zijn bovenbeen als hij blijft schoppen met luier verschonen ( dit was een fase) en dan wel hard genoeg zodat hij ervan onder de indruk is maar verder zal ik niet gaan.
misschien kan je eens opzoek gaan naar een goede oppas die ervaring heeft met drukke kinderen zodat jij ff paar uurtjes weg kan en misschien verandert hij wel bij die oppas. Belangrijk is ook de energie die jij uitstraalt dus ik denk dat het goed is om na te denken over wat nu het beste voor hem is en weke aandacht hij van jou nodig heeft!
Heel veel sterkte
mijn zoontje van 2 is ook erg druk en begint nu ook echt wel driftbuien te krijgen, gelukkig heb ik ze nog redelijk onder controle maar hij heeft ook geen moeilijke start gehad en als ik naar de karakters van zijn vader en mij kijk past het hem ook we ??
Ja tuurlijk rust, regelmaat en grenzen zijn erg belangrijk. Maar ik begrijp wel als je bepaalde situaties niet kan controleren en pijn doen is voor mij ook geen manier. Hij krijgt weleens een tik op zijn vingers als hij ergens van af moet blijven of een tik op zijn bovenbeen als hij blijft schoppen met luier verschonen ( dit was een fase) en dan wel hard genoeg zodat hij ervan onder de indruk is maar verder zal ik niet gaan.
misschien kan je eens opzoek gaan naar een goede oppas die ervaring heeft met drukke kinderen zodat jij ff paar uurtjes weg kan en misschien verandert hij wel bij die oppas. Belangrijk is ook de energie die jij uitstraalt dus ik denk dat het goed is om na te denken over wat nu het beste voor hem is en weke aandacht hij van jou nodig heeft!
Heel veel sterkte