Erg, geen begrip meer kunnen opbrengen

A

Anoniem

Guest
Hoi allemaal,

Ik moet even mijn frustraties kwijt hoor. Heb het even helemaal gehad met alles en iedereen..... Ik zal proberen het kort uit te leggen.

Zoals sommigen van jullie weten, werk ik 3 dagen in de week als management assistente bij Philips. Ik werk voor 2 managers en mijn collegaatje waar ik mee op de kamer zit werkt voor onze CEO, dat is het opperhoofd zeg maar. Op de dagen dat ik er niet ben, is zij mijn back up voor 'mijn mannen'. Nu is mijn collegaatje nogal een vrouw met een turbulent leven en op de een of andere manier roept zij vervelende dingen over zich af. De afgelopen twee maanden ongeveer is ze dan ook vaak afwezig geweest omdat er wel iets was. Eerst had ze haar teen gekneusd waardoor ze maar halve dagen kwam werken, toen was er weer iets met haar vriend. In september zou ze 3 weken vakantie nemen. Ik had 1 van die weken kunnen regelen dat mijn vader op kwam passen zodat ik fulltime kon werken om haar op te vangen. Belt ze na haar eerste week op dat ze toch wilde komen werken want haar vriend mocht niet reizen van de dokter en dus konden ze niet op vakantie. Ik heb toen gezegd dat ik mijn vader niet ging afbellen. Uiteindelijk is ze de week erna wel komen werken maar wat denk je: gaat ze om 15:00 uur gewoon naar huis of ze komt om 9:15 aankakken. Afgelopen week is haar nieuwe baas begonnen want de oude CEO had een andere baan gekregen. De nieuwe man zou op woensdag beginnen maar toen was mijn collegaatje dus WEER ziek, oorontsteking. En dus moest ik de boel weer opvangen. Nu klaag ik niet snel dat ik het druk heb maar nu was het echt niet meer te doen. Normaal moet ik eigenlijk al 5 dagen in 3 proppen en nu moest ik dus ook nog voor een nieuwe collega zorgen, ervoor zorgen dat de oude CEO goed weg kon gaan en ook nog voor mijn eigen teams zorgen. Ik had het echt even helemaal gehad. Op vrijdag kwam ze weer en zat ze de hele dag te zuchten en te steunen. Maar goed, ik dacht: bijna weekend.....

En nu is het dus weekend en wat denk je: komt mijn man vanmorgen heel zielig aanzetten met de thermometer. Heeft ie koorts. En dat terwijl we vandaag gezellig naar de stad zouden gaan met zijn drietjes. Ik had het echt helemaal gehad.
Ik kon dus ook echt geen begrip opbrengen en dat vond ik ook wel weer erg.

Ik heb het even helemaal gehad met zieke en zwakke mensen. Want ik kan het elke keer weer opknappen. En dus kan ik vandaag de hele dag voor Sven zorgen. Niet dat ik dat niet leuk vind maar ik ben wel blij als ik in de weekenden die zorg een beetje kan delen. Nu zeker omdat ik de afgelopen week ook niet zoveel heb geslapen vanwege een nachtbrakertje. Daarnaast zit ik ook nog met een studie waar ik me in moet gaan verdiepen en waar ik gewoon geen tijd voor heb nu.

Ik baal zo van de situatie en ook wel van mezelf dat ik nu niet lief kan doen tegen mijn man maar ik kan nu gewoon echt niet tegen dat gezucht en gesteun (en dat kan mijn man heeeeel goed helaas....). Snappen jullie dat ook een beetje of vinden jullie me ook koele tante (wat ik mezelf dus wel vind)?

Groetjes,
Maike
Mama van Sven, 28-7-2007
 
Hoi Maike,

Los van je hele werk verhaal (ik werk op het moment niet buitenshuis, dus ik kan daar niet zo goed over meepraten), kan ik me de frustratie van een zieke man maar al te goed voorstellen.
Ik kijk vaak zo uit naar de weekenden. Lekker de zorg van de kids kunnen delen met mijn man. Af en toe even wat tijd voor mezelf.... Als hij dan ziek is, dan komt daar niks van terrecht. Sterker nog, dan heb ik drie kinderen om voor te zorgen in plaats van 2. Wat kan die kerel zich aanstellen. Volgens mij is dat een beetje mannen eigen. Als ik een keer ziek ben, dan gaan de dingen gewoon door. Ik kan moeilijk tegen de kinderen zeggen: "Regel het maar even zelf vandaag, mama ligt te kreunen en te steunen in bed."
Nogmaals ik begrijp je frustratie héél goed. Ik zou lekker met je kleine vent toch even de stad in gaan. Dan maar even samen genieten.

Succes met je vent dit weekend.
Karin

PS: Ik moest trouwens even lachen om het feit dat hij je de thermometer kwam brengen. Als een soort bewijs dat hij écht ziek is.....
 
Hoi Dames,

Volgens mij heerst het. Mijn man heeft vanochtend voor een kennis een laminaat vloer gelegd en toen hij terug kwam was hij helemaal wit en moest overgeven. Hij ligt nu lekker boven in bed. Maar die van mij is gelukkig geen drama queen. Hij kruipt zijn bed in en pakt zijn eigen drinken of eten als hij daar zin in heeft. Verder wilt hij vooral rust. Ik moet Marissa dus vandaag wel alleen doen maar omdat ik fulltime thuis ben ben ik dat gewend. Succes met jullie zieke mannen

groetjes Linda
 
Als eerste beterschap voor je man! Hij kan er ook niet aan doen dat hij ook eens een keer ziek is. (maar je schrijft al dat je dat ook inziet)
Maar die collega van jou. Kan daar iets aan gedaan worden? Kun je ergens gaan klagen? Het is toch niet normaal dat jij steeds alles op moet lossen? Als je niks van je laat horen, zal er ook niemand rekening mee houden. Dit is waarschijnlijk makkelijker gezegd dan gedaan. Ik kan me goed voorstellen dat je daar enorm van baalt. Daar wordt je toch niet goed van?
 
Beterschap voor je man! En mannen zijn nu eenmaal aanstellers die zeuren als ze ziek zijn.
En wat betreft je collega, ik zou er toch wat van zeggen tegen een manager, want het is natuurlijk niet normaal hoe dit gaat.

Nou succes met je man, hopelijk is hij snel weer beter.

groetjes Maris
 
Hoi Maike,
nou ik herken mezelf wel in jou hoor, wat betreft het verhaal van je man dan.
Die van mij kan ook altijd zo lekker ziek zijn, wat een aansteller en vooral omdat ik zelf niet zo ben kan ik er niet zo goed tegen. Zeker nu niet nu we een kleine hebben, ik bedoel als mama zichzelf niet lekker voelt, draait de wereld ook gewoon door, de was, stofzuigen en eten koken, moet toch allemaal gebeuren.
Dus neehoor je bent geen harde tante, maar door al die toestanden op je werk ben je nu natuurlijk minder begripvol.
In ieder geval veel beterschap voor je man,
groetjes van Sonja
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan