Hoi,
Mijn dochtertje van 10 weken is wel erg snel geboren vind ik zelf. Om 3 uur werd ik wakker en had ik een lichte wee gehad. Niet echt raar aangezien ik dat al een week of 2 had 's nachts en 's avonds. Even naar het toilet en weer naar bed. De slaap niet kunnen vatten en dan maar om 3.20 uur naar beneden om tv te kijken en een kopje thee erbij. Om 3.35 uur een wat heftigere wee. Hee het zou wel eens kunnen beginnen denk ik dan. Om kwart voor 4 wist ik dat zeker en dacht ik het valt nog erg mee, over een uurtje Arjen eens wakker maken en dan maar eens kijken hoe snel het gaat. Om 4.10 uur heb ik dus mijn man al wakker gemaakt. Ar, ik krijg ze al om de 3 minuten en ze zijn vet heftig. Ik heb ook al een paar rare persweeen er tussen! Hij belt mijn ouders dat ze ons zoontje moeten komen halen en om half 5 de vk. Om kwart voor 5 zijn mijn ouders er en ik sta toch maar te douchen. Eigenlijk durfde ik dat niet aan omdat ik zulke heftige weeen had en bang was dat het nog sneller ging, maar bij mijn eerste was dat zo fijn die douche...
Om 4.55 uur ga ik onder de douche vandaan en om 5 uur is de vk er al. Ze toucheert me en zegt dat ik al 7 cm heb! Ben pas een uurtje echt bezig!. Om 6 uur breekt ze mijn vliezen en moet ik op mijn linkerzij blijven liggen want mijn dochtertje moet daar wat heen zakken. Dan krijg ik een weeenstorm en wordt ik helemaal gek en raak in paniek. Ik wil ze lopend opvangen en dat kan dus niet. Liggend gaat het niet lekker maar het is niet anders. ik smijt mijn washandje uit kwaadheid door de lucht en die knalt echt snoeihard tegen de muur vlak voor de vk. (Echt niet gericht hoor!) Sorry zeg ik nog...zij zegt och zolang het bij washandjes blijft...( ik denk dat ze blij mag zijn dat hij haar gemist heeft, aangezien mijn gooisnelheid erg hard is, omdat ik hoog handbal, tel daarbij de kwaadheid op). Dan moet ik om 6.40 uur persen en dat roep ik dus ook. Ja dat mag pers maar mee. MAAR IK WEET NIET HOE WANT NILS IS OOK OP DE BAARKRUK GEKOMEN!! IK WIL NIET OP DIT BED!!! Snel haalt ze de baarkruk en ik ga opgelucht zitten.
Weg zijn de persweeen en weeen...Heerlijk zeg. Ik kan alleen maar genieten dat alle pijn weg is. Dan is het even rustig en luisteren we met zijn allen naar het hartje van mijn dochtertje. En wat hoor ik tiktoktiktoktiktok tik..tok..tik..tok....tik....tok.....tik....tok. Het hartje gaat veels te langzaam ineens! Ze moet eruit anders moet ik naar het ziekenhuis! Dus persen zonder persweeen. Heeft de vk een handig trucje voor: stop 2 vingers naar binnen (AUAUAUAU) en pers die vingers maar naar buiten. Gos wat heb ik haar vervloekt in die tijd! Ik wil die vingers niet ga weg...en nog wat heftigere taal. (niet schelden hoor). En de vk zei maar duw ze er maar uit. En ineens had ik me toch persweeen! En zonder het hoofdje te laten staan, want ze moest eruit, was daar om 06.59 uur mijn Britt. Ze deed het meteen goed gelukkig. Ze woog maar liefst 4260 gram en was rond de 54 cm lang. Ik kreeg Britt op mijn buik een prik tegen fluxus in mijn been en moest op het bed klimmen voor de nageboorte. Ik zei alleen maar iemand moet Britt vast houden ik wil haar niet vasthouden als ik moet persen voor de nageboorte...En niemand reageerde! de navelstreng ging er pas erg laat vanaf ( in vergelijking met Nils) en toen mocht ik gaan voor de nageboorte. Ondertussen lag Britt nog steeds op mijn buik! Nadat de nageboorte er was kreeg ik weer een prik tegen Fluxus en lag Britt nog steeds op mijn buik.
Eindelijk werd ze van me afgehaald en kon ik even bijkomen van de bevalling. Daarna werd ik gehecht en kon ik iedereen gaan bellen.
Om een uur of 9 lag ik in de ambulance want ik bleef bloed verliezen en moest voor zoutoplossingen naar het ziekenhuis.
's avonds mocht ik weer naar huis.
Ik had gelukkig een geweldige kraamtijd.
Ik heb echt een week aan haar moeten wennen en pas na een week of 2 kon ik zeggen dat ik van haar hield met het gevoel erbij...ik moest gewoon echt wennen. Ze kwam zo snel en het was in vergelijking met haar broer zo'n rotbevalling. Nu geniet ik echt volop van haar en lacht ze altijd naar me als ze me ziet! Zoooo lief! Echt helemaal geweldig is ze!
Hebben jullie ook zoiets ervaren toen je zo snel bevallen was? En gaat de volgende bevalling dan nog sneller? De derde dus zeg maar?
groetjes Renske
Mijn dochtertje van 10 weken is wel erg snel geboren vind ik zelf. Om 3 uur werd ik wakker en had ik een lichte wee gehad. Niet echt raar aangezien ik dat al een week of 2 had 's nachts en 's avonds. Even naar het toilet en weer naar bed. De slaap niet kunnen vatten en dan maar om 3.20 uur naar beneden om tv te kijken en een kopje thee erbij. Om 3.35 uur een wat heftigere wee. Hee het zou wel eens kunnen beginnen denk ik dan. Om kwart voor 4 wist ik dat zeker en dacht ik het valt nog erg mee, over een uurtje Arjen eens wakker maken en dan maar eens kijken hoe snel het gaat. Om 4.10 uur heb ik dus mijn man al wakker gemaakt. Ar, ik krijg ze al om de 3 minuten en ze zijn vet heftig. Ik heb ook al een paar rare persweeen er tussen! Hij belt mijn ouders dat ze ons zoontje moeten komen halen en om half 5 de vk. Om kwart voor 5 zijn mijn ouders er en ik sta toch maar te douchen. Eigenlijk durfde ik dat niet aan omdat ik zulke heftige weeen had en bang was dat het nog sneller ging, maar bij mijn eerste was dat zo fijn die douche...
Om 4.55 uur ga ik onder de douche vandaan en om 5 uur is de vk er al. Ze toucheert me en zegt dat ik al 7 cm heb! Ben pas een uurtje echt bezig!. Om 6 uur breekt ze mijn vliezen en moet ik op mijn linkerzij blijven liggen want mijn dochtertje moet daar wat heen zakken. Dan krijg ik een weeenstorm en wordt ik helemaal gek en raak in paniek. Ik wil ze lopend opvangen en dat kan dus niet. Liggend gaat het niet lekker maar het is niet anders. ik smijt mijn washandje uit kwaadheid door de lucht en die knalt echt snoeihard tegen de muur vlak voor de vk. (Echt niet gericht hoor!) Sorry zeg ik nog...zij zegt och zolang het bij washandjes blijft...( ik denk dat ze blij mag zijn dat hij haar gemist heeft, aangezien mijn gooisnelheid erg hard is, omdat ik hoog handbal, tel daarbij de kwaadheid op). Dan moet ik om 6.40 uur persen en dat roep ik dus ook. Ja dat mag pers maar mee. MAAR IK WEET NIET HOE WANT NILS IS OOK OP DE BAARKRUK GEKOMEN!! IK WIL NIET OP DIT BED!!! Snel haalt ze de baarkruk en ik ga opgelucht zitten.
Weg zijn de persweeen en weeen...Heerlijk zeg. Ik kan alleen maar genieten dat alle pijn weg is. Dan is het even rustig en luisteren we met zijn allen naar het hartje van mijn dochtertje. En wat hoor ik tiktoktiktoktiktok tik..tok..tik..tok....tik....tok.....tik....tok. Het hartje gaat veels te langzaam ineens! Ze moet eruit anders moet ik naar het ziekenhuis! Dus persen zonder persweeen. Heeft de vk een handig trucje voor: stop 2 vingers naar binnen (AUAUAUAU) en pers die vingers maar naar buiten. Gos wat heb ik haar vervloekt in die tijd! Ik wil die vingers niet ga weg...en nog wat heftigere taal. (niet schelden hoor). En de vk zei maar duw ze er maar uit. En ineens had ik me toch persweeen! En zonder het hoofdje te laten staan, want ze moest eruit, was daar om 06.59 uur mijn Britt. Ze deed het meteen goed gelukkig. Ze woog maar liefst 4260 gram en was rond de 54 cm lang. Ik kreeg Britt op mijn buik een prik tegen fluxus in mijn been en moest op het bed klimmen voor de nageboorte. Ik zei alleen maar iemand moet Britt vast houden ik wil haar niet vasthouden als ik moet persen voor de nageboorte...En niemand reageerde! de navelstreng ging er pas erg laat vanaf ( in vergelijking met Nils) en toen mocht ik gaan voor de nageboorte. Ondertussen lag Britt nog steeds op mijn buik! Nadat de nageboorte er was kreeg ik weer een prik tegen Fluxus en lag Britt nog steeds op mijn buik.
Eindelijk werd ze van me afgehaald en kon ik even bijkomen van de bevalling. Daarna werd ik gehecht en kon ik iedereen gaan bellen.
Om een uur of 9 lag ik in de ambulance want ik bleef bloed verliezen en moest voor zoutoplossingen naar het ziekenhuis.
's avonds mocht ik weer naar huis.
Ik had gelukkig een geweldige kraamtijd.
Ik heb echt een week aan haar moeten wennen en pas na een week of 2 kon ik zeggen dat ik van haar hield met het gevoel erbij...ik moest gewoon echt wennen. Ze kwam zo snel en het was in vergelijking met haar broer zo'n rotbevalling. Nu geniet ik echt volop van haar en lacht ze altijd naar me als ze me ziet! Zoooo lief! Echt helemaal geweldig is ze!
Hebben jullie ook zoiets ervaren toen je zo snel bevallen was? En gaat de volgende bevalling dan nog sneller? De derde dus zeg maar?
groetjes Renske