Ervaring IVF en hoe ga je met zo'n bericht om?

Na 1,5 jaar proberen om onze kinderwens in vervulling te laten gaan, waarvan 3 maanden aan onderzoeken, hsg en een kijkoperatie, kregen we te horen dat we niet op de natuurlijke manier zwanger kunnen worden en zijn we doorverwezen naar het Isala in Zwolle voor informatie over ivf. Niet echt het bericht waar we op gehoopt hadden nadat ik uit de narcose kwam.

We zijn nou 2,5 week verder en over 1 maand hebben we in Zwolle de eerste afspraak (gesprek nav de kijkoperatie en hoe nu verder). Hoewel we niet willen opgeven en er alles aan willen doe onze wens in vervulling te laten gaan, neemt het besef en verdriet steeds meer toe. Zeker op zo'n dag als gisteren, Moederdag...

Ik vraag me af of er meerdere stelletjes/vrouwen zijn die ervaring hebben met het Isala (ander ziekenhuis mag natuurlijk ook) en hoe zij omgaan met het nieuws dat wij ook hebben gehad.



Liefs, Noelle
 
Hallo noelle

ik had het ook erg moeilijk met die uitslag , Ik kreeg hem vorig jaar in November .

na mn operatie , Ik was al 15 jr aan het proberen .

maar mn partner wilde niet de Medice molen in .

dus ik had van mn kinderwens inerlijk al afschijd genomen
 
Ik heb mn 1e terugplaatsing gehad 29 April , en mag as vrijdag testen .

ik moet zeggen Ik vond deze hele periode , heel makkelijk ik had alleen last van het innemen van de pil , hele erge hoofdpijn .

voor de rest is alles super verlopen .

succes gr g78
 
Hoi allemaal,

Mijn vriend en ik hebben gisteren te horen gekregen dat het ziekenhuis liever heeft dat we over stappen op ivf. Hiervoor hebben we 3x iui gedaan maar zonder resultaat.

Ik ben er zelf best wel emotioneel onder, ook omdat ik al vroeg had aangegeven dat ik geen ivf wilde doen. En nu ben ik toch die grens over gegaan.

We gaan half juli pas starten omdat we 1 juli gaan trouwen en ik weet niet hoe ik op de nieuwe hormonen ga reageren.

Het geen waar ik het meest tegenop zie en waar mijn aversie waarschijnlijk ook vandaan komt is de ei-punctie. Ik ben namelijk als de dood voor naalden, en ik heb me al een deel over die angst heen gezet toen ik mezelf moest prikken. Alleen gaat dit iets verder.

Hoe hebben jullie dat ervaren?

Succes allemaal.
 
hoi allemaal,

Ik moet donder voor de 3e x testen na een terugplaatsing. Ik doe ivf icsi omdat het euvel bij mijn man ligt.

Het is heel moeilijk de hele  medische romp slomp medicijnen echo's terugplaatsen en ergste van alles is het wachten. Maar ik denkecht als het lukt en die kleine in me handen krijg ik alles "vergeten" ben.

Punctie heb ik ook tegenop gezien niet vanwege naalden want ik ben zelf doktersassistente maar vanwege horror verhalen om me heen.. ik heb nergens last van gehad erna en tijdens de punctie voel je de prikjes ja maar viel bij mij erg mee.
 
Hai allemaal,

Wij hebben vorige week woensdag de eerste terugplaatsing gehad.

Wij worden geholpen bij de vruchtbaarheid centrum in Tilburg. Helemaal fantastisch!!!

De punctie voelde ik helemaal niks behalve de verdoving in mijn bil was even vervelend.

ik had 19 eicellen waarvan 17 zijn bevroren. Ik had er echt heel veel, ging te snel met de hormonen maar 't gaat nog goed tot nu toe.

Overstimulatiesyndroom dus moet nu even rustig aan doen en heel hard duimen!!!

ik vond het helemaal geen vervelende ervaring. Heel veel succes!!!!
 
Afgelopen vrijdag bericht gehad dat de kans dat we natuurlijk zwanger worden heel klein is en we niet eens verder onderzoek gaan doen, maar direct naar icsi moeten. Zelfs geen ivf. Dat had ik echt niet verwacht en het voelt als een klap in mijn gezicht. Mijn vriends zaad is niet goed genoeg om IUI te overwegen. Ik vind het allemaal heftig. Het idee dat er een kindje in een lab gemaakt wordt, dat natuurlijke selectie zijn kans niet krijgt. Gedoe aan mijn lijf vind ik nog tot daar aan toe, waar ik me meer zorgen over maak is de wissel die het op je relatie trekt.
Hoe gaan jullie daarmee om? Met het emotionele stuk bedoel ik dan?  Hoe houd je je relatie goed in die periode? Hoe reageerden jullie op de hormonen?
 
Terug
Bovenaan