Als de wens er is, gewoon ervoor gaan!!
Onze dochter is inmiddels 11 weken. Ik vond mijn derde zwangerschap lichamelijk het zwaarst. In m’n 3e trimester kon ik niet veel meer zoals m’n zoontje optillen en in bad doen. Ik was ook best veel moe en heb ‘s middags vaak geslapen, mijn slaapritme was flink verstoord, echt verschrikkelijk vond ik het. Vooral dat ik mijn gezin weinig aandacht kon geven. Ik kreeg ook last van m’n bekken, nu nog. Mijn man en ouders hebben me veel geholpen met het huishouden en andere dingen, ouders hebben vaak opgepast maar ook veel bij ons gelogeerd.
Ik heb wel een hele fijne en vlotte bevalling gehad en ook mijn kraamperiode ontzettend genoten en ik voelde me snel heel goed, de volgende dag al na de bevalling, het roze wolkje heeft heel lang geduurd bij me.
Ik geniet nog steeds wel heel erg hoor, maar ik heb ervoor gekozen om volledig bv te geven en dit keer duurde het zo’n 6 weken totdat ik geen pijn had aan m’n borsten. In deze periode waren de krampjes van m’n dochtertje op z’n ergst, had onze zoontje extra aandacht nodig vanwege z’n sprongetjes en doorkomende hoektanden en kiezen. Kortom, het is echt niet makkelijk en veel slapeloze nachten! Je moet je oude gewoontes en de ritme van je gezin ff loslaten om het weer helemaal opnieuw te resetten
Uiteindelijk komt alles wel goed, maar je doet een derde kind er niet zomaar eventjes bij omdat de andere ook jong zijn, ze hebben allemaal aandacht nodig en ik vind het soms nog lastig om de aandacht te verdelen.. bijv m’n ene kind niet naar bed te kunnen doen of te troosten omdat ik dan net met de ander bezig ben. Ik denk dat ik daarin nog moet groeien ofzo, ff kijken hoe ik een superwoman kan worden waarbij ik iedereen evenveel aandacht kan geven.. Daarnaast mag ik eigenlijk niet klagen, onze relatie zit goed, we hebben de financien op orde en onze jongste slaapt ‘s nachts vanaf het begin best goed door, ze komt natuurlijk wel voor een voeding nog.