Ervaringen dysforische toeschietreflex

Hallo allemaal,
Ik ben 20 weken zwanger van ons 2e kindje.
Bij ons 1e kindje heb ik tot 5 maanden borstvoeding gegeven, in combinatie met kunstvoeding.
Ik vond borstvoeding geven heel zwaar, voelde me er elke keer depri bij en achteraf gezien heb ik waarschijnlijk last gehad van dysforische toeschietreflex. Dit wordt veroorzaakt door een plotselinge daling in je dopamines (gelukshormonen) op het moment dat je melkproductie op gang komt.
Ook gaf ik al die tijd ws te weinig melk, waardoor we van dag 1 de combi met kunstvoeding aanhielden.
Ik twijfel nu of ik bij ons 2e kindje nog met bv zal beginnen.

Zijn er meer moeders die ervaring hebben met dysforische toeschietreflex en toch succesvol en op een prettige manier borstvoeding hebben kunnen geven?

Ik heb ook gekeken naar donormelk, maar dat lijkt me zo'n gedoe met organiseren en steriliseren...
 
Geen ervaring mee, maar weet wel dat er met de huidige Nederlandse kunstvoeding niks mis is. Zijn vele baby's groot en gezond mee geworden. Misschien is borstvoeding nog beter, maar als je er weer depressief bij wordt, is kunstvoeding echt een verantwoord alternatief.
 
Ik heb het bij beide kinderen extreem gehad. Ben bij de oudste na 2 dagen gestopt en de jongste na de eerste nacht al. Ik voelde me afschuwelijk elke keer als ik ze aanlegde. Ze zijn allebei kerngezond en inmiddels bijna 4 en bijna 2 :) Dochter heeft een ontwikkelingsvoorsprong en zoon is fysiek ijzersterk.
 
Het is zo ontzettend belangrijk dat je jezelf ook comfortabel ergens bij voelt. Ik snap heel erg goed dat je borstvoeding wilt geven, die drang had ik zelf ook heel erg, maar als je er heel ongelukkig van wordt… onthoud: een blije moeder is een blije baby. Je wordt er sowieso al onzeker van, althans zo heb ik het ervaren. Ik werd niet zozeer depressief ofzo tijdens het voeden, maar het vergde wel heel veel van mij. Ik ben daarom bij mijn beide kindjes na een week of8-10 gestopt, en heb daar geen moment spijt van gehad. Ik ben heel dankbaar dat ik mijn kindjes die voeding heb kunnen geven, maar was ook wel heel blij dat ik het niet meer hoefde te doen. Wat ik wil zeggen; het is altijd het proberen waard, maar zodra je merkt dat je het als een zware last gaat zien, zou mijn advies zijn om er direct mee te stoppen
 
Bedankt voor jullie reacties! Ik heb bij onze zoon ook niet het idee dat de kunstvoeding slecht geweest is, gelukkig :)
Tot nu toe zegt iedereen (huisarts, gyneacoloog, mijn man) ook allemaal dat het echt prima is om meteen met kunstvoeding te beginnen. Dat het idd belangrijker is dat ik me goed blijf voelen.
Ik zou het gewoon fijn vinden om de kleine een extra goede start mee te geven. Maar in het begin van m'n zwangerschap voelde ik me ook alweer depri toen m'n borsten op de zwangerschapshormonen gingen reageren.
Ik hoopte dat er iemand was met tips om die dopamine balans op orde te houden, als ik google kom ik op 1 positieve ervaring door het eten van bepaalde noten. Verder is er gewoon nog heel weinig over bekend, werd toentertijd ook niet herkend door lactatiekundige, verloskundige of huisarts dat ik last had van DTR.
 
Terug
Bovenaan