Ervaringen leeftijdsverschil 1.5 jaar?

<p>Hoi allemaal,</p><p>Wij willen heel graag een 2e kindje als onze dochter 9 maanden oud is, althans er aan proberen te beginnen. Ze is nu bijna 6 maanden oud. Ik wil mijn lichaam minimaal 9 maanden geven om te ontzwangeren en daarnaast vinden wij alles daarvoor toch wel te vroeg.</p><p>Er zijn toch een aantal dingen waar we tegen aanlopen. Wat vinden jullie van deze punten?</p><p>Angst voor wat mijn werkgever vind/collegas(ik was in de eerste zwangerschap al vroeg in de ziektewed door lichamelijke problemen en nu weer, ditmaal door een depressie en als ik uit de ziektewed ben, start ik op een nieuwe afdeling in de zorg)</p><p>Angst wat familie vindt zo kort elkaar(niet zeuren als het je zwaar wordt ect)</p><p>Je weet niet wanneer het raak is, maar de kans is aanwezig dat ze een deel van de zwangerschap nog niet eens kan lopen en daardoor heel veel moet tillen. Zij weegt nu al zo'n 7.5 kilo. Naar verwachting zal zij dan ongeveer tussen de 10 en 15 kilo zijn. Ik denk dat ik dit stukje toch wel erg zwaar vind wegen in onze keuze. Daarnaast begrijpt ze denk ik nog niet zoveel? Hoe kan ik haar uitleggen als ik haar broertje of zusje aan het voeden ben dat mama heel even druk daarmee is?</p><p>Voor sommige klinkt het heel makkelijk om te zeggen, nou als je zoveel nadelen er in ziet, waarom denk je er dan überhaupt aan, wacht dan nog even. Ik wou echt dat het zo makkelijk was. Wij willen of beginnen als ze 9 maand of nog even een extra jaartje wachten dus ipv +- 1.5 jaar verschil, +- 2.5 jaar verschil. Wellicht dat het dan toch een stukje makkelijker is? Ik heb er zelfs met een arts van het consultatiebureau over gesproken en die zei eigenlijk alleen maar dat ze zelf ook kinderen had die elkaar 1.5 jaar schelen en dat er eigenlijk geen perfecte leeftijd bestaat voor een 2e kindje en dat het hoe dan ook zwaar zal zijn. Begrijp me niet verkeerd, sommige van jullie zullen denken, net bevallen, en een depressie en ze denkt na over een 2e kindje? Meid, niet doen. Althans kan ik me voorstellen dat jullie zo kunnen denken. Ik heb wel een depressie maar wil toch even benoemen ondanks ik dat zeker niet moet wegwuiven in onze beslissing, heb ik geen ernstige variant. Helaas wel ernstig genoeg dat ik niet instaat ben om te gaan werken waarbij van alles van je verwacht wordt. Ik kan nog prima voor mijzelf en onze dochter zorgen iig. </p><p> </p><p>Wij hebben echt al van alles geprobeerd. Op papier zetten, heel veel met elkaar over praten ect. En eigenlijk komen we steeds uit op niets. Ik ben even benieuwd naar ervaringen van ouders die hier over mee kunnen praten. Ik denk toch met name over stukje over het fysiek zware, het tillen ect van een dreumes.</p><p> </p><p>Alvast bedankt! </p><p> </p><p> </p><p> </p>
 
Ik heb een zoontje van 1,5 en een zoontje van 7 weken. Ik vond de zwangerschap zeker zwaarder met een dreumes. Minder rust en inderdaad meer tillen met bijbehorende klachten. Daarna vond ik het vooral echt zoeken naar hoe je je aandacht verdeeld. Dat is met twee die zo afhankelijk zijn best lastig, maar dat gaat steeds beter. Ja het is zoeken en de schermpjes tijd is daarom soms meer dan we zouden willen op het moment. Maar het is ook echt zo leuk! De oudste vindt de baby heel lief en komt steeds kussen en aaien. Jaloezie is er niet en ik hoop dat ze straks heerlijk met elkaar kunnen spelen ?
 
Ik zou je voornamelijk aanraden niet te veel na te denken over wat andere mensen ervan gaan vinden. Het gaat erom wat voor jullie werkt, toch? Mensen hebben hoe dan ook wel een mening, dat hebben ze vast ook als jullie ervoor kiezen wat langer te wachten.
Met 1,5 jaar verschil vinden ze het misschien te kort en met 4 jaar misschien wel weer te lang (ik ken iemand die drie zoons heeft met steeds 4 jaar ertussen, en zij kreeg juist weer commentaar dat dat te lang was). Dus ongevraagde meningen krijg je toch wel.

Verder ben ik geen expert in kleine kinderen (ben zelf momenteel zwanger van de eerste), maar als jullie je er klaar voor voelen ga je heus wel een weg vinden met twee kleintjes. Natuurlijk is niet alles even makkelijk maar dat is het nooit, ook niet als je langer wacht! Ik heb zelf een zus die anderhalf jaar ouder is en we zijn allebei niks tekort gekomen. Nu zijn we super close. 
Volg je hart en laat de rest de pip krijgen ?. 
 
Hoi tussen mijn kids zit 1.5 jaar mijn geluk (of pech) het is hoe je het bekijkt kon mijn oudste al lopen toen hij 11 maand En was en konden we hem al trap leren lopen voor ons de trap dan en zittend op zijn billen weer naar beneden verder heb ik geen rare reactie gehad meer van leuk zo dicht op elkaar maar ook zo nou je zal het wel druk hebben maar dat heb je ook als er 2 jaar tussen zit en een werkgever heb ik niet dus dat was geen orobleem als je geluk hebt slapen ze tegelijk overdag en kun je lekker uitrusten nu zijn ze 10 en 11 en hebben ze veel.aan elkaar
 
Wij hebben bewust ruim 1 jaar gewacht. En raakte zwanger van de 2e toen de 1e 1 jaar en 3 maand was. Dus die werd 2 in januari en 3 weken later werdt de jongste geboren. Het is fysiek zeker zwaar en dan heb ik t geluk dat ze beide vanaf de eerste dag helemaal doorslapen. Vondt ook de laatste weken zwanger zijn heel erg zwaar. Baby is dan ingedaald en je kan nog amper slapem omdat je niet meer weet hoe te liggen met zon enorme buik.

De leeftijdsverschil vindt ik erg leuk als ze net ietsje ouder zijn. Mijn oudste begreep met zijn 1. 5 jaar prima dat er baby bij mama in buik zat en deed lief aaien en kusjes geven op me buik. Ik denk dat met de 3e zeker wacht tot de jongste ook zeker 1 is geweest.

Oudste gaat nu naar peuterspeelzaal dus dan heb je ook egt ff tijs voor de jongste en denk dat ik dat op die manier weer zou doen
 
Ik zou je gevoel volgen. Er is geen perfecte leeftijd voor een tweede. En je hebt ze niet voor het bestellen, dus ik zou er voorgaan wanneer jullie er klaar voor zijn. Onze kinderen schelen ook 1,5 jaar en tot nu toe ben ik daar super blij mee! En de oudste van nu 1 jaar en 9 maanden snapt meer dan dat we denken ?
 
Tussen mijn jongens zit 16 maanden. Het leek ons heel mooi om weinig leeftijdsverschil te hebben. Ze zijn nu 2.5 en 14 maanden en het is ook echt heel leuk. Ze zijn gelukkig gek op elkaar.
De zwangerschap was wel zwaarder, maar dat was de eerste ook... De oudste zetten z'n eerste stapjes een week voor de bevalling. Maar ik denk dat een kindje van die leeftijd alsnog veel getild wordt.
Hij heeft de zwangerschap niet bewust meegemaakt en dat was prima. Zo'n kleintje weet na 3 weken al niet beter, de baby hoorde er hier meteen bij. Ik gaf borstvoeding en ook dat ging prima. Ik zorgde dat er drinken en eventueel een snackje klaarstond voor hem en ik legde alles uit en liet hem meekijken als hij dat wilde.
Tuurlijk was het ook zwaar!

Ik ben nu 26 weken zwanger van de 3e. De oudste snapt het nu heel goed wat er in mama's buik zit en dat we er straks een baby meisje bij krijgen.
 
Ik heb 3 nichtjes die allemaal ongeveer anderhalf jaar schelen, ja 3 in ongeveer 3 jaar!

Praktisch gezien hoor ik de ouders alleen over dat ze een dubbele wagen (bugaboo donkey) hebben aangeschaft bij de tweede zodat ze beide kinderen in de wagen konden hebben. En de bakfiets bleek ook een topper! Nu met 3 kids bleek 3 zitjes op de achterbank toch ook wel een ding te zijn maar daar heb jij natuurlijk nog geen last van. O en de hoeveelheid luiers liet ze thuisbezorgen dat vond ze zo’n gesleep.

Verder hebben zij het vooral positief ervaren naar wat ik begrijp. Ja het is zwaar in het begin maar je oudste doet waarschijnlijk ook nog dutjes op een dag waardoor jij wellicht ook even rust kunt nemen, dat is natuurlijk anders als je kindje ouder is en geen of veel minder dutjes doet. De oudste vond haar zusje geloof ik vooral interessant en kon al best even op haar beurt wachten. Ik weet ook wel situaties waar in de oudste standaard al met haar speen aan kwam lopen als haar zusje huilde.

Tuurlijk zal alles voors en tegens hebben. Ik heb alleen maar bewondering hoor dat ze er 3 in 3 jaar hebben. Dapper ook!

Mij valt persoonlijk op dat als ze bij mij zijn voor de oppas en logeren dat de kids vaak superleuk zijn met elkaar! Echt ook zorgzaam en samen delen. Ze spelen eigenlijk altijd met elkaar zonder problemen, iets dat ik mij uit mijn eigen jeugd heel anders herinner waarschijnlijk omdat mijn zusje en ik veel meer scheelden en in totaal verschillende fases zaten.

Het enige waar ik mijn schoonzus over hoor is dat ze het lichamelijk pittig vond en het gevoel had de afgelopen jaren doorlopend zwanger te zijn geweest.

Als jullie er achter staan zou ik het doen, in de ogen van een ander doe je het toch al snel niet goed! Je kunt het niet iedereen naar de zin maken!
 
Terug
Bovenaan